دعای صباح

دعای صباح :

در بیان آثار و خواص عجیبه ی دعای صباح مولا علی(ع) از امام رضا نقلی به این شکل است که در بیان آثار

دعای صباح جدّشان فرمودند:

آیا شما را راهنمایی نکنم بر بزرگترین ذخیره دنیا و آخرت و جامع ترین گنج در عالم غیب و شهادت که

حصار و قلعه ی محکمی ست برای شما.؟

از مولا علی (ع) نقل شده است :

که کسیکه مداومت بر خواندن دعای صباح کند(( در روایت دیگر تاکید خواندن آن بعد از نماز نافله صبح گفته

شده است)) اگر عالم پر از بلا شود به او هیچ آسیبی نمی رسد و همیشه در نظر مردم و انسانها عزیز و

محترم می باشد و هیچگاه دشمن نمی تواند به او ضرری برساند و هرکسی که با او دشمنی کند به خودش

بر می گردد و به لطف الهی از مرگ ناگهانی و سختی ها در امان می باشدو به برکت این دعای صباح رزق

و روزی او هر روز وسیع تر و گسترده تر میشود،انشاالله

 

به نام خداى بخشاینده مهربان

اَللّهُمَّ یا مَنْ دَلَعَ لِسانَ الصَّباحِ بِنُطْقِ تَبَلُّجِهِ وَ سَرَّحَ قِطَعَ الّلَیْلِ

خدایا اى كسى كه بیرون كشید زبان صبحدم را به بیان تابناك آن و پراكنده ساخت پاره هاى شب

الْمُظْلِمِ بِغَیاهِبِ تَلَجْلُجِهِ وَ اَتْقَنَ صُنْعَ الْفَلَكِ الدَّوّارِ فى مَقادیرِ

تاریك را با آن توده هاى سیاه سرگردانى كه داشت و محكم ساخت ساختمان این چرخ گردون را در اندازه ها

تَبَرُّجِهِ وَ شَعْشَعَ ضِیآءَ الشَّمْسِ بِنُورِ تَاَجُّجِهِ یا مَنْ دَلَّ عَلى ذاتِهِ

و گردشهاى زیبایش و پرتو افكن ساخت تابش خورشید را با نور فروزان و گرم آن اى كه راهنمایى كرد بر خودش

بِذاتِهِ وَ تَنَزَّهَ عَنْ مُجانَسَةِ مَخْلُوقاتِهِ وَ جَلَّ عَنْ مُلاَّئَمَةِ كَیْفِیّاتِهِ یا

به خودش و منزه است از هم جنسى (و مشابهت با) مخلوقاتش و برتر است از سنخیت یا چگونگیهاى عالم خلقت اى

مَنْ قَرُبَ مِنْ خَطَراتِ الظُّنُونِ وَ بَعُدَ عَنْ لَحَظاتِ الْعُیُونِ وَ عَلِمَ بِما

كسى كه نزدیك است به گمانهایى كه (درباره او) بر دل خطور كند ولى دور است از چشم انداز دیدگان و مى داند آنچه را

كانَ قَبْلَ اَنْ یَكُونَ یا مَنْ اَرْقَدَنى فى مِهادِ اَمْنِهِ وَ اَمانِهِ وَ اَیْقَظَنى

شود پیش از شدنش اى كسى كه مرا در گهواره آسایش و امنیت خود به خواب برد و براى استفاده از نعمتها

اِلى ما مَنَحَنى بِهِ مِنْ مِنَنِهِ وَ اِحْسانِهِ وَ كَفَّ اَكُفَّ السُّوَّءِ عَنّى بِیَدِهِ

و بخششهاى بیدریغش كه به من ارزانى داشته بیدارم كرد و پنجه هاى بدخواهان را بدست قدرت

وَ سُلْطانِهِ صَلِّ اللّهُمَّ عَلَى الدَّلیلِ اِلَیْكَ فِى اللَّیْلِ الاْلْیَلِ وَ الْماسِكِ

و سلطنت خویش از من بازداشته درود فرست بر آن راهنماى به سوى تو در شب بسیار تار (جاهلیت ) و آن كس كه در

مِنْ اَسْبَابِكَ بِحَبْلِ الشَّرَفِ الاْطْوَلِ وَ النّاصِعِ الْحَسَبِ فى ذِرْوَةِ

میان اسباب و وسائل تو بلندترین ریسمان شرف را گرفت و آن كس كه حسب پاك و خالصش بر بلندترین

الْكاهِلِ الاْعْبَلِ وَ الثّابِتِ الْقَدَمِ عَلى زَحالیفِها فِى الزَّمَنِ الاْوَّلِ

شانه هاى مردان عالم قرار داشت و آن ثابت قدم بر روى لغزشگاهها در آن زمان پیشین

وَ عَلى الِهِ الاْخْیارِ الْمُصْطَفَیْنَ الاْبْرارِ وَ افْتَحِ اللّهُمَّ لَنا مَصاریعَ

و بر خاندان نیكوكار برگزیده خوش كردارش و بگشا براى ما خدایا لنگه هاى در

الصَّباحِ بِمَفاتیحِ الرَّحْمَةِ وَ الْفَلاحِ وَ اَلْبِسْنِى اللّهُمَّ مِنْ اَفْضَلِ خِلَعِ

بامدادان را به كلیدهاى رحمت و رستگارى و بپوشانم خدایا از بهترین خلعتهاى

الْهِدایَةِ وَالصَّلاحِ وَ اَغْرِسِ اللّهُمَّ بِعَظَمَتِكَ فى شِرْبِ جَنانى

هدایت و شایستگى و بجوشان خدایا به عظمت خویش در جویبار دلم

یَنابیعَ الخُشُوعِ وَ اَجْرِ اللّهُمَّ لِهَیْبَتِكَ مِنْ اماقى زَفَراتِ الدُّمُوعِ

چشمه هاى خشوع و جارى ساز خدایا براى هیبتت از گونه هایم مشكهاى اشك

وَ اَدِّبِ اللّهُمَّ نَزَقَ الْخُرْقِ مِنّى بِاَزِمَّةِ الْقُنُوعِ اِلهى اِنْ لَمْ تَبْتَدِئْنِى

و ادب كن خدایا سبك مغزى و تندخویى مرا به مهارهاى قناعت (یا خوارى در سؤ ال ) خدایا اگر در ابتدا

الرَّحْمَةُ مِنْكَ بِحُسْنِ التَّوْفیقِ فَمَنِ السّالِكُ بى اِلَیْكَ فى واضِحِ

رحمت تو از روى حسن توفیق به سراغ من نمى آمد پس چه كسى بود كه مرا در این

الطَّریقِ وَ اِنْ اَسْلَمَتْنى اَناتُكَ لِقاَّئِدِ الاْمَلِ وَ الْمُنى فَمَنِ الْمُقیلُ

راه روشن بسویت آرد و اگر حلم و بردبارى تو مرا بدست آرزو و میل سركش سپارد پس چه كسى

عَثَراتى مِنْ كَبَواةِ الْهَوى وَ اِنْ خَذَلَنى نَصْرُكَ عِنْدَ مُحارَبَةِ النَّفْسِ

لغزشهاى مرا از زمین خوردنهاى هوا و هوس نادیده بگیرد و اگر در هنگام جنگ با نفس

وَالشَّیْطانِ فَقَدْ وَكَلَنى خِذْلانُكَ اِلى حَیْثُ النَّصَبِ وَالْحِرْمانِ اِلهى

و شیطان یارى تو نباشد مسلماً همان یارى نكردنت مرا بدست رنج و حرمان سپارد خدایا

اَتَرانى مآ اَتَیْتُكَ اِلاّ مِنْ حَیْثُ الاْمالِ اَمْ عَلِقْتُ بِاَطْرافِ حِبالِكَ اِلاّ

تو بخوبى مرا مى بینى كه نزدت نیامدم جز از راه آرزوها (و آنها بود كه مرا به درگاهت آورد) یا شده كه بسر رشته هاى فضل

حینَ باعَدَتْنى ذُنُوبى عَنْ دارِ الْوِصالِ فَبِئْسَ الْمَطِیَّةُ الَّتِى امْتَطَتْ

و كرمت چنگ زنم جز وقتى كه گناهانم مرا از خانه وصال دور سازد پس چه بد مركبى است این مركب

نَفْسى مِنْ هَواها فَواهاً لَها لِما سَوَّلَتْ لَها ظُنُونُها وَ مُناها وَ تَبّاً لَها

هوا و هوس كه نفس من بر آن سوار شده پس واى بر این نفس كه گمانهاى باطل و آرزوهاى بیجایش در نزد او جلوه كرد و

لِجُرْاَتِها عَلى سَیِّدِها وَ مَوْلاها اِلهى قَرَعْتُ بابَ رَحْمَتِكَ بِیَدِ

نابود باد كه بر آقا و مولاى خویش دلیرى كرد خدایا من در رحمتت را بدست امیدم

رَجاَّئى وَ هَرَبْتُ اِلَیْكَ لاجِئاً مِنْ فَرْطِ اَهْواَّئى وَ عَلَّقْتُ بِاَطْرافِ

كوبیدم و از فرط هواهاى نفسانى به حال پناهندگى بسوى تو گریختم و بند كردم بسر رشته هاى

 

حِبالِكَ اَنامِلَ وَ لاَّئى فَاْصْفَحِ اللّهُمَّ عَمّا كُنْتُ اَجْرَمْتُهُ مِنْ زَلَلى

كرمت انگشتان دوستى ام را پس درگذر خدایا از جرمهایى كه من از روى لغزش

وَ خَطاَّئى وَ اَقِلْنى مِنْ صَرْعَةِ [رِدآئى ] فَاِنَّكَ سَیِّدى وَمَوْلاىَ

و خطا كردم و نگاهم دار از حمله بیماریم (كه دچار گشته ام ) زیرا كه تویى آقا و مولایم

وَ مُعْتَمَدى وَ رَجائى وَ اَنْتَ غایَةُ مَطْلُوبى وَ مُناىَ فى مُنْقَلَبى

و تكیه گاه و امیدم و تویى منتهاى خواسته و آرمانم در دنیا

وَ مَثْواىَ اِلهى كَیْفَ تَطْرُدُ مِسْكیناً الْتَجَاءَ اِلَیْكَ مِنَ الذُّنُوبِ هارِباً

و عقبایم خدایا چگونه برانى از درگاهت بیچاره اى را كه در حال فرار از گناهان به تو پناه آورده

اَمْ كَیْفَ تُخَیِّبُ مُسْتَرْشِداً قَصَدَ اِلى جَنابِكَ ساعِیاً اَمْ كَیْفَ تَرُدُّ

یا چگونه نومید سازى راه جویى را كه شتابان آهنگ حضرت تو را كرده یا چگونه بازگردانى

ظَمْئانَ وَرَدَ اِلى حِیاضِكَ شارِباً كَلاّ وَ حِیاضُكَ مُتْرَعَةٌ فى ضَنْكِ

تشنه اى را كه براى نوشیدن (آب ) بر سر حوضهاى تو آمده نه هرگز چنین نخواهى كرد با اینكه حوضهاى (پرفیضت )

الْمُحُولِ وَ بابُكَ مَفْتُوحٌ لِلطَّلَبِ وَ الْوُغُولِ وَ اَنْتَ غایَةُ الْمَسْئُولِ

در سخت ترین خشكسالیها لبریز است و در خانه ات براى خواستن و ورود در آن باز است و تویى انتهاى خواسته

وَ نِهایَةُ الْمَاْمُولِ اِلهى هذِهِ اَزِمَّةُ نَفْسى عَقَلْتُها بِعِقالِ مَشِیَّتِكَ

(خواستاران ) و منتهاى آرزوى (آرزومندان ) خدایا این مهارهاى نفس من است كه به پاى بند مشیت تو آنها را بستم

وَ هذِهِ اَعْباَّءُ ذُنُوبى دَرَاْتُها بِعَفْوِكَ وَ رَحْمَتِكَ وَ هذِهِ اَهْوآئِىَ الْمُضِلَّةُ

و این است بارهاى سنگین گناهانم كه به امید عفو و رحمتت بر زمین نهادم و این است هوسهاى گمراه كننده ام

وَكَلْتُها اِلى جَنابِ لُطْفِكَ وَ رَاْفَتِكَ فَاجْعَلِ اللّهُمَّ صَباحى هذا ناِزلاً

كه به آستان لطف و مهرت سپردم پس اى خدا این بامداد مرا چنان مقرر كن

عَلَىَّ بِضِیاَّءِ الْهُدى وَ بِالسَّلامَةِ فِى الدّینِ وَ الدُّنْیا وَ مَساَّئى جُنَّةً مِنْ

كه با انوار هدایت و سلامت در دین و دنیا بر من فرود آید و شامم را سپرى از

كَیْدِ الْعِدى وَ وِقایَهً مِنْ مُرْدِیاتِ الْهَوى اِنَّكَ قادِرٌ عَلى ما تَشآءُ

نیرنگ خطرناك دشمنان و پناهگاهى از پرتگاههاى هوا و هوس قرار ده كه تو بر هر چه بخواهى

تُؤتِى الْمُلْكَ مَنْ تَشآءُ وَ تَنْزِعُ الْمُلْكَ مِمَّنْ تَشآءُ وَ تُعِزُّ مَنْ تَشآءُ

توانایى ملك و سلطنت را به هر كه خواهى مى دهى و از هركه خواهى برگیرى و عزت دهى هر كه را خواهى

وَ تُذِلُّ مَنْ تَشآءُ بِیَدِكَ الْخَیْرُ اِنَّكَ عَلى كُلِّ شَىْءٍ قَدیرٌ تُولِجُ اللَیْلَ

و خوار كنى هر كه را خواهى همه خوبیها بدست تو است و تو بر هر چیز توانایى شب را

فى النَّهارِ وَ تُولِجُ النَّهارَ فِى اللَّیْلِ وَ تُخْرِجُ الْحَىَّ مِنَ الْمَیِّتِ

در روز فرو برى و روز را در شب درآورى زنده را از مرده بیرون آورى و مرده را

وَ تُخْرِجُ الْمَیِّتَ مِنَ الْحَىِّ وَ تَرْزُقُ مَنْ تَشآءُ بِغَیْرِ حِسابٍ لا اِلهَ اِلاّ

از زنده برون آرى و به هر كه خواهى بى حساب روزى دهى معبودى جز تو نیست

اَنْتَ سُبْحانَكَ اللّهُمَّ وَ بِحَمْدِكَ مَنْ ذا یَعْرِفُ قَدْرَكَ فَلا یَخافُكَ

منزهى تو خدایا و حمد تو را گویم كیست كه قدر تو را بشناسد و از تو نترسد

وَ مَن ذا یَعْلَمُ ما اَنْتَ فَلا یَهابُكَ اَلَّفْتَ بِقُدْرَتِكَ الْفِرَقَ وَ فَلَقْتَ

و كیست كه بداند تو كیستى و از تو نهراسد تو با قدرت خویش جداها را با هم جمع كردى

بِلُطْفِكَ الْفَلَقَ وَاَنَرْتَ بِكَرَمِكَ دَیاجِىَ الْغَسَقِ وَاَنْهَرْتَ الْمِیاهَ مِنَ

و به لطف خویش سپیده دم را شكافتى و بكرم خود تاریكیهاى شدید شب را روشن كردى و روان كردى آبهاى شیرین و

الصُّمِّ الصَّیاخیدِ عَذْباً وَاُجاجاً وَاَنْزَلْتَ مِنَ الْمُعْصِراتِ ماءً ثَجّاجاً

شور را از دل سنگهاى سخت و محكم و فرو ریختى از ابرهاى فشرده آبى ریزان و فراوان ،

وَجَعَلْتَ الشَّمْسَ وَ الْقَمَرَ لِلْبَرِیَّةِ سِراجاً وَهّاجاً مِنْ غَیْرِ اَنْ تُمارِسَ

و قرار دادى خورشید و ماه را براى مردمان چراغى فروزان بدون آنكه در آنچه بدان آغاز كردى (در آفرینش ) دچار

فیمَا ابْتَدَاْتَ بِهِ لُغُوباً وَ لا عِلاجاً فَیا مَنْ تَوَحَّدَ بِالْعِزِّ وَالْبَقآءِ وَ قَهَرَ

خستگى و تعب گردى یا به چاره جویى محتاج شوى اى آنكه در عزت و بقاء یگانه است و بندگانش را بوسیله

عِبادَهُ بِالْمَوْتِ وَالْفَنَّاءِ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الاَْتْقِیآءِ

مرگ و نابودى مقهور خویش كرده درود فرست بر محمد و خاندان پرهیزكارش

وَاسْمَعْ نِدآئى وَاسْتَجِبْ دُعآئى وَ حَقِّقْ بِفَضْلِكَ اَمَلى وَ رَجآئى یا خَیْرَ مَنْ

و فریاد مرا بشنو و دعایم را به اجابت مقرون ساز و به فضل خویش آرزو و امید مرا تثبیت كن اى بهترین كسى كه

دُعِىَ لِكَشْفِ الضُّرِّ وَالْمَاْمُولِ لِكُلِّ عُسْرٍ وَ یُسْرٍ بِكَ اَنْزَلْتُ حاجَتى

خوانده شدى براى برطرف ساختن گرفتارى و آرزو شده اى براى هر سختى و آسانى فرود آوردم بار حاجتم را بدرگاهت

فَلا تَرُدَّنى مِنْ سَنِىِّ مَواهِبِكَ خاَّئِباً یا كَریمُ یا كَریمُ یا كَریمُ

پس مرا از عطایاى عالى (و سنگین قیمت ) خود ناامید باز مگردان اى كریم اى كریم اى كریم

بِرَحْمَتِكَ یا اَرْحَمَ الرّاحِمینَ وَ صَلَّى اللّهُ عَلى خَیْرِ خَلْقِهِ مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ اَجْمَعینَ

به رحمت خود اى مهربانترین مهربانان و درود خدا بر بهترین آفریدگانش محمد و آل

سر به سجده برود و بگوید:

اِلهى قَلْبى مَحْجُوبٌ وَ نَفْسى مَعْیُوبٌ

خدایا دلم در پرده است و نفسم معیوب

وَ عَقْلى مَغْلُوبٌ وَ هَواَّئى غالِبٌ وَ طاعَتى قَلیلٌ وَ مَعْصِیَتى كَثیرٌ

و عقلم مغلوب است و هواى نفس بر من چیره است و طاعتم اندك و گناهانم بسیار است

وَ لِسانى مُقِرُّ بِالذُّنُوبِ فَكَیْفَ حیلَتى یا سَتّارَ الْعُیُوبِ وَ یا عَلاّمَ

و زبانم به گناهان اقرار دارد پس چاره ام چیست اى پرده پوش عیبها و اى داناى

الْغُیُوبِ وَ یا كاشِفَ الْكُرُوبِ اِغْفِرْ ذُنُوبى كُلَّها بِحُرْمَةِ مُحَمَّدٍ وَ آلِ

نادیدنیها و اى برطرف كننده اندوهها بیامرز همه گناهانم را به حرمت محمد و آل

مُحَمَّدٍ یا غَفّارُ یا غَفّارُ یا غَفّارُ بِرَحْمَتِكَ یا اَرْحَمَ الرّاحِمینَ

محمد اى آمرزش پیشه اى بسیار آمرزنده اى بسیار آمرزنده به رحمتت اى مهربانترین مهربانان

 

 

منبع :بحارالانوارج 84 ص 340

 

 

 

دعای حضرت داود علیه السلام  در تمحید خداوند

دعای حضرت داود علیه السلام  در تمحید خداوند:

مروى است كه داود عليه السلام چون اين تحميد را خواندند به او خداى عزّ و جلّ وحى فرستاد آنكه به تعب

انداختى فرشتگانى را كه موكّل بر تو هستند جهت محافظت كردن تو و نوشتن‏ نامه اعمال تو. زيرا كه ثواب

اين دعا بسيار است و بايد كه همه ايشان آن را بنويسند  و دعا اين است:



اللَّهُمَّ لَكَ الْحَمْدُ دَائِماً مَعَ دَوَامِكَ وَ لَكَ الْحَمْدُ بَاقِياً مَعَ بَقَائِكَ وَ لَكَ الْحَمْدُ خَالِداً مَعَ خُلُودِكَ وَ لَكَ الْحَمْدُ كَمَا

يَنْبَغِي لِكَرَمِ وَجْهِكَ وَ عِزِّ جَلَالِكَ يَا ذَا الْجَلَالِ وَ الْإِكْرَامِ‏.

 



منبع : بحارالانوار ج 92 ص175 – مصباح کفعمی ص 298

 

 

 

شفا با تربت امام حسین (علیه السلام)

شفا با تربت امام حسین (علیه السلام) :

جابر جعفى نقل کرده است: خدمت امام باقر (علیه السلام) رسیدم و از دو درد مختلف و متضادى که داشتم

به او شکوه کردم و هر گاه یکى از آن دو مداوا مى‌شد درد دوّم آغاز مى‌شد، و آن دو درد کمر درد و دل درد

بود. امام(علیه السلام) فرمود:

دواى دردت به تربت امام حسین (علیه السلام) است. عرضه داشتم بارها استفاده کرده ولى مدارا نشدم.

جابر گفت: خشم و غضب را در چهره‌ى سرور و مولایم دیدم و گفتم: اى مولا و سرور من از خشم و غضبت به

خدا پناه مى‌برم.

حضرت بلند شد و در حالى که عصبانى بود وارد خانه شد. سپس با دانه‌اى که در دستش بود آمد و آن را

به من داد. سپس فرمود: اى جابر! این را استفاده کن من آن را استعمال کردم و در همان لحظه بهبود یافتم

(شفا یافتم) عرض کردم: اى مولاى من! این چه چیزى بود که من آن را استفاده کردم و در همان لحظه شفا

یافتم؟ حضرت فرمود: این همان چیزى است که تو گفتى فایده‌اى نداشته است. گفتم اى سرور دروغ نگفتم

شاید نزد شما علمى است که من بتوانم آن را فرا بگیرم که این علم نزد من محبوب‌تر است از طلوع خورشید

نزد مردم. پس فرمود: هر گاه خواستى از تربت امام حسین (علیه السلام) استفاده کنى شب را براى این

کار انتخاب کن. با آب خالص و پاک غسل کن و پاکیزه‌ترین لباس‌هایت را بپوش و با خاک تیمم کن پس چهار

رکعت نماز بخوان به این صورت که در رکعت اوّل یک مرتبه حمد و 11 مرتبه «قل يا ايها الكافرون» در رکعت

دوّم یک مرتبه حمد و 11 مرتبه «انا انزلناه في ليلة القدر» پس در قنوت مى‌گویی:


«لاَ إِلَهَ إِلّاَ اللهُ حَقّاً حَقّاً لاَ إِلَهَ إِلّاَ اللهُ عُبُودِيَّةً وَرِقّاً لاَ إِلَهَ إِلّاَ اللهُ وَحْدَهُ وَحْدَهُ أَنْجَزَ وَعْدَهُ وَنَصَرَ عَبْدَهُ وَهَزَمَ الاَْحْزَابَ

وَحْدَهُ سُبْحَانَ اللهِ مَالِکِ السَّمَاوَاتِ وَمَا فِيهِنَّ وَمَا بَيْنَهُنَّ سُبْحَانَ اللهِ ذِي الْعَرْشِ الْعَظِيمِ وَالْحَمْدُ للهِِ رَبِّ الْعَالَمِينَ».


«خدایی جز خداى یگانه نیست و این حقیقت است خدایی جز خداى یگانه نیست و عبودیت و بندگی براى

اوست.خدایی جز خدای یگانه نیست. یکتاست و شریکی ندارد.

وعده‌اش عملى شد و بنده‌اش را یارى کرد و گروه‌ها و فرقه‌ها را شکست داد. یکتاست پاک و منزه است

خدایی که صاحب آسمان‌ها و آن چه در آن‌ها است پاک و منزه است صاحب عرش عظیم و سپاس و ستایش

مخصوص پروردگار جهانیان است».


سپس رکوع و سجود را به جا مى‌آورى و دو رکعت دیگر را مى‌خوانى‌به این صورت که در رکعت اوّل یک مرتبه

و 11 مرتبه «قل هو الله احد» و در رکعت دوّم یک مرتبه حمد و 11 مرتبه «اذا جاء نصر الله والفتح» و سپس

مانند قنوت اوّل قنوت را انجام مى‌دهى بعد به سجده مى‌روى و سجده شکر را به جا مى‌آورى و 1000 مرتبه

«شکراً» مى‌گویی. سپس سر از سجده برمى‌دارى و تربت را برمى‌دارى و مى‌گویی:


«يَا مَوْلاَيَ يَا ابْنَ رَسُولِ اللهِ! إِنِّي آخِذٌ مِنْ تُرْبَتِکَ بِإِذْنِکَ اللَّهُمَّ فَاجْعَلْهَا شِفَاءً مِنْ كُلِّ دَاءٍ وَعِزّاً مِنْ كُلِّ ذُلِّ وَأَمْناً

مِنْ كُلِّ خَوْفٍ وَغِنًى مِنْ كُلِّ فَقْرٍ لِي وَلِجَمِيعِ الْمُوْمِنِينَ وَالْمُوْمِنَاتِ».


«ای مولاى من اى پسر رسول خدا! من با اذن و اجازه تو تربتت را مى‌گیرم. خداوندا! آن را براى من و همه‌ى

مؤمنان شفایی قرار ده شفایی از هر دارو و عزتى از هر ذلت و امنیتی از هر خوف و هراس و بی‌نیازی از هر

فقرى قرار بده».


و آن را سه مرتبه با سرانگشت بگیر و در پارچه تمیز و یا بطری شیشه‌ای قرار ده و با انگشتر عقیق که روى

آن «ما شاء الله لا قوة الا بالله استغفر الله» نگاشته شده است‌مهر کن. پس اگر خداوند صدق نیت تو را

دانست رعایت را به اجابت می‌رساند.1

 


حضرت صادق (علیه السلام) فرمود: هرگاه خواستى تربت از قبر حسین (علیه السلام) بردارى و استفاده

کنى، ابتدا سوره‌هاى «فاتحة الکتاب» و «معوّذتين» و «توحید» و «قدر» و «یس» و «آیة الکرسى» را بخوان

و سپس بگو:


«اللَّهُمَّ بِحَقِّ مُحَمَّدٍ عَبْدِکَ وَرَسُولِکَ وَحَبِيبِکَ وَنَبِيِّکَ وَأَمِينِکَ وَبِحَقِّ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ عَبْدِکَ

وَأَخِي رَسُولِکَ وَبِحَقِّ فَاطِمَةَ بِنْتِ نَبِيِّکَ وَزَوْجَةِ وَلِيِّکَ وَبِحَقِّ الْحَسَنِ وَالْحُسَيْنِ وَبِحَقِّ الاَْئِمَّةِ الرَّاشِدِينَ وَبِحَقِّ

هَذِهِ التُّرْبَةِ وَبِحَقِّ الْمَلَكِ الْمُوَكَّلِ بِهَا وَبِحَقِّ الْوَصِيِّ الَّذِي حَلَّ فِيهَا وَبِحَقِّ الْجَسَدِ الَّذِي تَضَمَّنَتْ وَبِحَقِّ السِّبْطِ

الَّذِي ضُمِّنَتْ وَبِحَقِّ جَمِيعِ مَلاَئِكَتِکَ وَأَنْبِيَائِکَ وَرُسُلِکَ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَاجْعَلْ لِي هَذَا الطِّينَ شِفَاءً

مِنْ كُلِّ دَاءٍ وَلِمَنْ يَسْتَشْفِي بِهِ مِنْ كُلِّ دَاءٍ وَسُقْمٍ وَمَرَضٍ وَأَمَانآ مِنْ كُلِّ خَوْفٍ. اللَّهُمَّ بِحَقِّ مُحَمَّدٍ وَأَهْلِ بَيْتِهِ

اجْعَلْهُ عِلْمآ نَافِعآ وَرِزْقآ وَاسِعآ وَشِفَاءً مِنْ كُلِّ دَاءٍ وَسُقْمٍ وَآفَةٍ وَعَاهَةٍ وَجَمِيعِ الاَْوْجَاعِ كُلِّهَا إِنَّکَ عَلى كُلِّ شَيْءٍ

قَدِيرٌ».


«بار خدایا! به حقّ محمّد(صلی الله علیه وآله) که بنده و رسول و حبیب و نبى و امین توست و به حق

امیرالمؤمنین على بن ابى طالب (علیهما السلام) که بنده و برادر و رسول تو است و به حق فاطمه 3

که دختر نبى و همسر ولى تو است و به حق حسن و حسین (علیهما السلام) و به حق امامان که

هادیان و راهنمایان هستند به حق این تربت و به حق فرشته‌اى که موکل «گماشته» بر آن است و به حق

وصىّ که در آن آرمیده و به حق جسم و کالبدى که این تربت آن را در خود گرفته و به حق سبط [نوه]

پیامبر که در این تربت است و به حق تمام فرشتگان و انبیا و فرستادگانت، درود فرست بر محمّد (صلی

الله علیه وآله) و آل محمّد(صلی الله علیه وآله) و این تربت را براى من و براى هر کس که با آن استشفا

مى‌جوید شفا از هر درد و مرض و امان از هر خوف و هراسى قرار بده. خداوندا به حق محمّد (صلی الله علیه

وآله) و اهل بیتش آن را دانشى سودمند و رزقى بسیار و شفایى از هر درد و مرض و آفت و عیب و از تمام

دردها قرار بده همانا تو به هر چیزى قادر و توانایى».


بعد بگو:


«اللَّهُمَّ رَبَّ هَذِهِ التُّرْبَةِ الْمُبَارَكَةِ الْمَيْمُونَةِ وَالْمَلَكِ الَّذِي هَبَطَ بِهَا وَالْوَصِيِّ الَّذِي هُوَ فِيهَا صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَآلِ

مُحَمَّدٍ وَسَلِّمْ وَانْفَعْنِي بِهَا إِنَّکَ عَلى كُلِّ شَيْءٍ قَدِير».2


«خدایا اى پروردگار این تربت مبارک و خجسته و اى پروردگار فرشته‌اى که آن را فرود آورده‌اى و اى پروردگار

وصى که در آن مدفون مى‌باشد، بر محمّد (صلی الله علیه وآله) و آل محمّد(صلی الله علیه وآله) درود

فرست و مرا به وسیله آن بهره‌مند گردان که همانا تو به هر چیز قادر و توانایی».

 


یکى از یاران امام صادق (علیه السلام) گفت: به محضر مبارک امام عرضه داشتم: من مردى هستم

که به بیمارى‌هاى فراوان مبتلا هستم و هیچ دارویی نیست مگر آن را مصرف کرده و به منظور مداوا خورده‌ام

ولى بهبودى برایم حاصل نشده، چه باید بکنم؟ حضرت به من فرمودند: چرا از تربت حسین (علیه السلام)

غافل هستى، همانا در آن شفا از هر دردى بوده و موجب امنیت از هر خوف و هراسى است البته وقتى

آن را استفاده مى‌کنى بگو:


«اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُکَ بِحَقِّ هَذِهِ الطِّينَةِ وَبِحَقِّ الْمَلَكِ الَّذِي أَخَذَهَا وَبِحَقِّ النَّبِيِّ الَّذِي قَبَضَهَا وَبِحَقِّ الْوَصِيِّ الَّذِي

حَلَّ فِيهَا صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَأَهْلِ بَيْتِهِ وَاجْعَلْ لِي فِيهَا شِفَاءً مِنْ كُلِّ دَاءٍ وَأَمَانآ مِنْ كُلِّ خَوْفٍ».


«خداوندا! از تو مى‌خواهم به حق این تربت و به حق فرشته‌اى که آن را بر گرفته و به حق پیامبرى که آن

را قبض کرده و به حق وصى که در آن آرمیده، بر محمّد(صلی الله علیه وآله) و اهل بیتش درود فرست و ب

راى من در آن، شفا از هر درد و امان از هر خوف و هراسى قرار بده».


سپس حضرت فرمود: فرشته‌اى که تربت را بر گرفت، جبرئیل(علیه السلام) بود و آن را به پیامبر

(صلی الله علیه وآله) نشان داد و گفت: این تربت فرزندت حسین (صلی الله علیه وآله) است بعد از تو

امّتت او را مى‌کشند. پیامبرى که آن را قبض نمود وجود مبارک حضرت محمّد (صلی الله علیه وآله) مى‌باشد.

وصى که در آن آرمیده حضرت حسین بن على (علیهما السلام) است که سرور شهدا است. محضر مبارکش

عرض کردم: شفا از هر درد را دانستم امّا چگونه از هر خوف و هراسى امان است؟ فرمود: هرگاه از سلطانى

خوف داشتى یا خوفى دیگر در تو پیدا شد از منزلت بیرون میا مگر آن که همراهت از تربت قبر حسین (علیه

السلام) باشد و هنگامى که مى‌خواهى آن را استفاده کنى بگو:


«اللَّهُمَّ إِنَّ هَذِهِ طِينَةُ قَبْرِ الْحُسَيْنِ وَلِيِّکَ وَابْنِ وَلِيِّکَ اتَّخَذْتُهَا حِرْزآ لِمَا أَخَافُ وَلِمَا لاَ أَخَافُ فَإِنَّهُ قَدْ يَرِدُ عَلَيْکَ

مَا لاَ تَخَافُ».


«خداوندا! این تربت قبر حسین ولىّ و فرزند ولىّ تو است. آن را به منظور حفظ از آن چه مى‌ترسم و آن چه

نمى‌ترسم استفاده کردم، همانا حوادثى براى تو پیش مى‌آید که از آن‌ها خوف و هراسى نداشتى و احتمال پیش آمدنش را نمى‌دادى».


راوى گفت: تربت را همان طور که حضرت دستور فرموده بود استفاده کردم. به خدا سوگند بدنم صحت و

بهبودى یافت و برایم از تمام خوف‌ها و هراس‌ها و از آن چه خوف و هراسش را نداشتم همان طور که حضرت

فرمود امان حاصل شد. پس از آن بحمد الله هیچ امر ناگوارى برایم پیش نیامد.3

 

از امام صادق (علیه السلام) نقل است که فرمود: تربت حسین(علیه السلام) شفاى هر بیمارى است.

هنگام استفاده از آن بگو:


«بِسْمِ اللهِ. اللَّهُمَّ اجْعَلْهُ رِزْقآ وَاسِعآ وَعِلْمآ نَافِعآ وَشِفَاءً مِنْ كُلِّ دَاءٍ إِنَّکَ عَلى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ».4


«به نام خدا! و خداوندا! این را وسیله وسعت روزى و دانشى سودمند و شفا از هر بیمارى قرار ده، همانا

تو بر هر چیز توانایی».

 

 


از امام صادق (علیه السلام) در مورد کیفیت استفاده از تربت سیّدالشهداء (علیه السلام) سؤال شد،

حضرت فرمود: هر کس از شما که مى‌خواهد از آن استفاده کند با سر انگشتانش به قدر نخودى بردارد

و آن را ببوسد و بر دیده نهد و بر بدن بمالد و بگوید:


«اللَّهُمَّ بِحَقِّ هَذِهِ التُّرْبَةِ وَبِحَقِّ مَنْ حَلَّ فِيهَا وَثَوَى فِيهَا وَبِحَقِّ جَدِّهِ وَأَبِيهِ وَأُمِّهِ وَأَخِيهِ وَالاَْئِمَّةِ مِنْ وُلْدِهِ

وَبِحَقِّ الْمَلاَئِكَةِ الْحَافِّينَ إِلّاَ جَعَلْتَهَا شِفَاءً مِنْ كُلِّ دَاءٍ وَبِرَاءً مِنْ كُلِّ آفَةٍ وَحِرْزآ مِمَّا أَخَافُ وَأَحْذَرُ».


«خداوندا! به حق این تربت و به حق آن کس که در آن دفن است و به حق جد و پدر و مادر و برادر او و

به حق امامان: که فرزندان او هستند و به حق فرشتگانى که اطراف آن هستند، این [تربت] را شفاى هر

بیمارى و نجات از هر آفتى و مانع از هر چه موجب ترس و خوف من است قرار ده».

سپس آن را مصرف کن.5

 

 


امام صادق (علیه السلام) فرمود: خاک قبر حسین (علیه السلام) مشکى مبارک است، هر کس از شیعیان

ما که از آن بخورد از هر بیمارى شفا یابد و هر کس از دشمنان ما که از آن بخورد چون دنبه آب مى‌شود. چون

از خاک قبر حسین(علیه السلام) خوردى بگو:


«اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُکَ بِحَقِّ الْمَلَكِ الَّذِي قَبَضَهَا وَبِحَقِّ النَّبِيِّ الَّذِي خَزَنَهَا وَبِحَقِّ الْوَصِيِّ الَّذِي هُوَ فِيهَا أَنْ تُصَلِّيَ

عَلَى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَأَنْ تَجْعَلَ لِي فِيهِ شِفَاءً مِنْ كُلِّ دَاءٍ وَعَافِيَةً مِنْ كُلِّ بَلاَءٍ وَأَمَانآ مِنْ كُلِّ خَوْفٍ بِرَحْمَتِکَ يَا

أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ وَصَلَّى اللهُ عَلَى مُحَمَّدٍ وَآلِهِ وَسَلَّمَ».


«خداوندا! به حق فرشته‌اى که آن را بر گرفت و به حق پیغمبرى که آن را نگه داشت و به حق وصیی که

در آن مدفون است، بر محمّد (صلی الله علیه وآله) و آل او درود بفرست و در آن [تربت] براى من شفاى هر

بیمارى و حفظ از هر بلا و امان از هر نگرانى قرار ده، به رحمتت اى مهربان‌ترین مهربانان و درود خدا بر محمّد

(صلی الله علیه وآله) و آل محمّد (صلی الله علیه وآله)».


و همچنین بگو:


«اللَّهُمَّ إِنِّي أَشْهَدُ أَنَّ هَذِهِ التُّرْبَةَ تُرْبَةُ وَلِيِّکَ وَأَشْهَدُ أَنَّهَا شِفَاءٌ مِنْ كُلِّ دَاءٍ وَأَمَانٌ مِنْ كُلِّ خَوْفٍ لِمَنْ شِئْتَ مِنْ

خَلْقِکَ وَلِي بِرَحْمَتِکَ وَأَشْهَدُ أَنَّ كُلَّ مَا قِيلَ فِيهِمْ وَفِيهَا هُوَ الْحَقُّ مِنْ عِنْدِکَ وَصَدَقَ الْمُرْسَلُونَ».6


«خداوندا گواهى مى‌دهم که این تربت ولى توست و گواهى مى‌دهم که موجب شفا از هر بیمارى و امان

از هر ترس است، براى هر کس از مخلوقاتت که بخواهى و نیز براى من که لطف و رحمت و گواهى مى‌دهم

آن چه درباره آن گفته شده از جانب تو حق است و پیامبران: درست گفتند».

 

 
منابع :

1. بحار الأنوار: 98 / 137.
 2. کامل الزیارات: 283.
 3. تهذیب الاحکام: 6 / 75.
 4. کامل الزیارات: 284.
 5. مکارم الأخلاق: 167.
 6. مکارم الأخلاق: 166.

 

 

ختم اسماء شمشیر مولا امیرالمومنین علی علیه السلام

ختم اسماء شمشیر مولا امیرالمومنین علی علیه السلام :

جناب سلمان می فرماید روی شمشیر مولا علی (ع) اسماء وکلماتی دیدم

11کلمه دیدم که نوشته شده است هرکسی بعد از نماز صبح این 11 کلمه را بگوید

خودش وخوانواده اش و فرزندانش در حفظ و امنیت الهی بوده و همیشه در سفر وحضر و در خواب و بیداری

از بلایا محفوظ هستند



اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ يَا عَالِماً بِكُلِّ خَفِيَّةٍ يَا مَنِ‏ السَّمَاءُ بِقُدْرَتِهِ‏ مَبْنِيَّةٌ يَا مَنِ‏ الْأَرْضُ‏ بِقُدْرَتِهِ‏ مَدْحِيَّةٌ يَا مَنِ‏ الشَّمْسُ‏ وَ

الْقَمَرُ بِنُورِ جَلَالِهِ مُضِيئَةٌ يَا مَنِ الْبِحَارُ بِقُدْرَتِهِ مَجْرِيَّةٌ يَا مُنْجِيَ يُوسُفَ مِنْ رِقِّ الْعُبُودِيَّةِ يَا مَنْ يَصْرِفُ كُلَّ نَقِمَةٍ وَ

بَلِيَّةٍ يَا مَنْ حَوَائِجُ السَّائِلِينَ عِنْدَهُ مَقْضِيَّةٌ يَا مَنْ لَيْسَ لَهُ حَاجِبٌ يُغْشَى وَ لَا وَزِيرٌ يُرْشَى صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ

مُحَمَّدٍ وَ احْفَظْنِي فِي سَفَرِي وَ حَضَرِي وَ لَيْلِي وَ نَهَارِي وَ يَقَظَتِي وَ مَنَامِي وَ نَفْسِي وَ أَهْلِي وَ مَالِي وَ وُلْدِي

وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ وَحْدَهُ.

 



منبع : بحارالانوار ج 83 ص 192 – مستدرک الوسائل ج 5 ص 90

 

 

 

دعا جهت برآورده شدن حوائج

دعا جهت برآورده شدن حوائج :

از تعقيبات مهم جهت برآورده شدن حوايج، آن است كه وقتى از نماز فراغت پيدا كرد، بخواند دعايى را كه

ادريس بن عبداللَّه مى‏گويد: از امام صادق (عليه السلام) شنيدم مى‏فرمود: وقتى از نماز فراغت پيدا كردى بگو:



أَللّهُمَّ، إِنّى أَدينُكَ بِطاعَتِكَ وَ وِلايَتِكَ وَ وِلايَةِ رَسُولَكِ وَ وِلايَةِ الاَْئِمَّةِ مِنْ أَوَّلِهِمْ وَ [يا: إِلى‏] آخِرِهِمْ.

و همه ائمه [(عليهم‏ السلام)] را يكايك نام مى‏برى، سپس مى‏گويى:

أَللّهُمَّ، أَدينُكَ بِطَاعَتِهِمْ وَ وِلايَتِهِمْ وَ الرِّضا بِما فَضَّلْتَهِمْ بِهِ غَيْرَ مُتَكَبِّرٍ [يا: مُنْكِرٍ] وَ لا مُسْتَكْبِرٍ عَلى مَعْنى ما أَنْزَلْتَ

فى كِتابِكَ عَلى حُدُودِ ما أَتانا فيهِ وَ مالَمْ يَأْتِنا، مُؤْمِنٌ مُعْتَرِفٌ مُسَلِّمٌ بِذلِكَ، راضٍ بِما رَضيتَ بِهِ، يارَبِّ، أُريدُ بِهِ

[وَجْهَكَ الْكَريمَ وَ] الدّارَ الْآخِرَةَ مَرْهُوباً وَ مَرْغُوباً إِلَيْكَ فيهِ، فَأَحْيِنى عَلى ذلِكَ وَ أَمِتْنى إِذا أَمَتَّنى عَلى ذلِكَ، وَ

ابْعَثْنى عَلى ذلِكَ. وَ إِنْ كانَ مِنّى تَقْصيرٌ فيما مَضى، فَإِنّى أَتُوبُ إِلَيْكَ، وَأَرْغَبُ إِلَيْكَ فيما عِنْدَكَ، وَ أَسْأَلُكَ أَنْ

تَعْصِمَنى بِوِلايَتِكَ عَنْ مَعْصِيَتِكَ، وَ لا تَكِلْنى إِلى نَفْسى طَرْفَةَ عَيْنٍ أَبَداً وَ لا أَقَلَّ مِنْ ذلِكَ وَ لا أَكْثَرَ، إِنَّ النَّفْسَ

لاََمّارَةٌ بِالسُّوءِ إِلّا ما رَحِمْتَ، يا أَرْحَمَ الرّاحِمينَ، وَ أَسْأَلُكَ بِحُرْمَةِ وَجْهِكَ الْكَريمِ وَ بِحُرْمَةِ اسْمِكَ الْعَظيمِ وَ بِحُرْمَةِ

رَسُولِ اللَّهِ (صلى الله على و آله و سلم) وَ بِحُرْمَةِ أَهْلِ بَيْتِ رَسُولِكَ (عليهم‏السلام) و آن بزرگواران را [يك به يك‏]

نام مى‏برى – أَنْ تُصَلِّىَ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ أَنْ تَفْعَلُ بى كَذا وَ كَذا.



خدايا، من به طاعت و ولايت و دوستى تو ولايت رسولت و ولايت امامان از اوّل تابه آخرشان، از تو اطاعت

نموده و مى‏پرستمت. خداوندا، من به واسطه‏ى اطاعت و ولايت و دوستى آنان، و خشنودى از آنچه كه ايشان

را به آن برترى دادى، بدون اينكه تكبّر نموده [يا: انكار نموده‏] و يا گردنكشى نمايم، بر اساس آنچه كه در كتابت

فرو فرستادى، و بر اساس احكام و حدودى كه در آن به ما رسيده و يا نرسيده، از تو اطاعت نموده و

مى‏پرستمت. و به آن ايمان آورده و معترف و تسليم آن هستم، و به هرچه كه تو بدان خشنودى، خرسندم،

پروردگارا، مقصودم از اين [روى و اسماء و صفات – گرامى‏ات و رضاى تو و ]دار آخرت مى‏باشد، در حالى كه در

اين باره هم از تو هراسانم و هم به سوى تمايل و رغبت دارم. پس مرا بر همين [اعتقاد] زنده‏بدار، و هنگامى

كه مى‏ميرانى بر همان بميرانم، و بر همان [در قيامت‏] مبعوثم بدار، و اگر در گذشته تقصير و كوتاهى از من

سرزده [از آن‏] به سوى تو توبه مى‏نمايم، و نسبت به آنچه در نزد توست ميل و رغبت دارم، و از تو درخواست

مى‏كنم كه مرا به سرپرستى خود از نافرمانى‏ات نگاه دارى، و هيچگاه به اندازه‏ى چشم برهم زدنى مرا به خود

وامگذار، نه كمتر از اين و نه بيشتر از آن، زيرا نفس بسيار بدفرماست، مگر اينكه تو رحم آرى. اى مهربانترين

مهربانان، و از تو درخواست مى‏نمايم به حرمت روى [و اسماء وصفات ]گرامى‏ات، و به احترام اسم بزرگت، و به

حرمت رسول خدا (صلى الله على و آله و سلم) و به احترام اهل بيت رسولت (عليهم‏السلام) – و ايشان را

نام مى‏برى – اينكه بر محمّد و آل او درود فرستى، و به من چنين و چنان كنى.

به جاى اين لفظ چنين و چنان كن حوايج خويش را ذكر مى‏كنى كه إِنْ شاءَ اللَّه. برآورده مى‏شود.

 

 


منبع : فلاح السائل ص 169

 

 

دعا برای رزق و روزی و دفع فقر و تنگدستی

دعا برای رزق و روزی و دفع فقر و تنگدستی :

بر روی یک پارچه سفید تازه این عظیمت را بنویس در هنگام طلوع آفتاب روز جمعه و باید تمام عزیمت را در یک

سطر نوشت و سپس آنرا در آب رودخانه انداخت و این عمل را بدون شک انجام داد .


 

بسم الله الرحمن الرحیم

الملک الحق المبین من العبد الذلیل الی المولی الجلیل سلام علی محمد علی و فاطمه و

الحسن و الحسین و علی و محمد و جعفر و موسی و علی و محمد و علی و الحسن و القائم

سیدنا و مولینا صلوات الله علیهم اجمعین رب انی مسنی الضر و الخوف فاکشف یا رزاق یا

مغنی یا باسط یا وهاب یا شکیکفی یا قاهر و یا الله

 


 
منبع : میرداماد کبیر ص 57
 

 

دعا جهت رفع حاجت

دعا جهت رفع حاجت :

از سید کائنات رسول گرامی اسلام محمد مصطفی صل الله علیه و آله نقل شده است که اگر کسی را

مشکلی پیش آید و دو رکعت نماز بخواند و بعد از آن سر به سجده گذارد و سی مرتبه بگوید :


بسم الله الرحمن الرحیم اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِاسْمِكَ الْعَظِيم َ الْأَكْبَرِ الْأَكْبَرِ الَّذی إِذَا دُعِيتَ بِهِ أَجَبْتَ وَ إِذَا سُئِلْتَ بِهِ

أَعْطَيْتَ أَنْ تَقْضِيَ حَاجَتِي بِحُرمَةِ مُحَمَّدٍ وَ عَلِیٍّ وَ فاطِمَةَ وَ الحَسَنِ وَ الحُسَین 

حاجتش برآورده شود .

 


منبع : رهنمای گرفتاران ص 349


 

دعا برای دملها  و ورم

دعا برای دملها  و ورم :

برای دملها و ورم امام صادق علیه السلام فرموده است : هر کس به چیزی از این دست دچار شد باید آن گاه

که به بستر می رود بگوید :


أَعُوذُ بِوَجْهِ اللَّهِ الْعَظِيمِ وَ كَلِمَاتِهِ التَّامَّاتِ الَّتِي لَا يُجَاوِزُهُنَّ بَرٌّ وَ لَا فَاجِرٌ مِنْ شَرِّ كُلِّ ذِي شَرِّ

 
از شر هر شروری به وجه خداوند عظیم و به کلمات تامه او که هیچ ادم نیک و بدی را توان مخالفت با آن

نیست پناه می برم .

 


منبع : بحارالانوار ج 92 ص 82

 

 

دعایی با ثواب وارد بهشت شدن

دعایی با ثواب وارد بهشت شدن :

رزيـن از يـكـى از دو امـام بـاقر و يا صادق عليهما السلام حديث كند كه فرمود: هر كه بـگـويـد


اللَّهُمَّ إِنِّي أُشْهِدُكَ وَ أُشْهِدُ مَلَائِكَتَكَ الْمُقَرَّبِينَ وَ حَمَلَةَ عَرْشِكَ الْمُصْطَفَيْنَ أَنَّكَ أَنْتَ اللَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنـْتَ الرَّحـْمَنُ

الرَّحِيمُ وَ أَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُكَ وَ رَسُولُكَ وَ أَنَّ فُلَانَ بْنَ فُلَانٍ (وبجاى آن نام امام زمان و پـدر بـزرگـوار عـليـهـمـا

السـلام را بـبـرد) إِمَامِي وَ وَلِيِّي وَ أَنَّ أَبـَاهُ رَسـُولَ اللَّهِ ص وَ عـَلِيـّاً وَ الْحـَسـَنَ وَ الْحُسَيْنَ وَ فُلَاناً وَ فُلَاناً و

امامان بـعـد از حـسـيـن عـليـه السـلام را تـا بـرسد به امام زمان عليه السلام نام ببرد أَئِمَّتِي وَ أَوْلِيَائِي

عَلَى ذَلِكَ أَحْيَا وَ عَلَيْهِ أَمُوتُ وَ عَلَيْهِ أُبْعَثُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَ أَبْرَأُ مِنْ فُلَانٍ وَ فُلَانٍ وَ فُلَانٍ



 پس اگر در همان شب بميرد وارد بهشت گردد.

 

 

منبع : اصول کافی ج 4 ص 291

 

 

 

دعا برای رفتن از حال شقاوت به سعادت

دعا برای رفتن از حال شقاوت به سعادت :

حـضـرت صـادق (ع ) عـليه السلام فرمود: خداى تبارك و تعالى در هر روز و شب سه بـار خـود را تـمجيد كند

پس هر كه خدا را تمجيد كند به همان نحو كه او خودش را تمجيد كـرده و در حـال شـقـاوت بـاشـد خـداى

عـزوجـل او را بحال سعادت در آورد بگويد:


أَنْتَ اللَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ رَبُّ الْعَالَمِينَ أَنْتَ اللَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنـْتَ الرَّحـْمـَنُ الرَّحِيمُ أَنْتَ اللَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ الْعَزِيزُ الْعَلِيُّ

الْكَبِيرُ أَنْتَ اللَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنـْتَ مـَالِكُ يـَوْمِ الدِّيـنِ أَنـْتَ اللَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنـْتَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ أَنْتَ اللَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنـْتَ

الْعـَزِيـزُ الْحـَكِيمُ أَنْتَ اللَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ مِنْكَ بَدَأَ الْخَلْقُ وَ إِلَيْكَ يَعُودُ أَنْتَ اللَّهُ الَّذِي لَا إِلَهَ إِلَّا أَنـْتَ لَمْ تـَزَلْ وَ لَا تـَزَالُ

أَنـْتَ اللَّهُ الَّذِي لَا إِلَهَ إِلَّا أَنـْتَ خـَالِقُ الْخـَيْرِ وَ الشَّرِّ أَنـْتَ اللَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ خَالِقُ الْجَنَّةِ وَ النَّارِ أَنْتَ اللَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا

أَنْتَ أَحَدٌ صَمَدٌ لَمْ يـَلِدْ وَ لَمْ يـُولَدُ وَ لَمْ يـَكُنْ لَهُ كُفُواً أَحَدٌ أَنْتَ اللَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ الْمَلِكُ الْقُدُّوسُ السَّلَامُ الْمـُؤْمـِنُ

الْمـُهـَيْمِنُ الْعَزِيزُ الْجَبَّارُ الْمُتَكَبِّرُ سُبْحَانَ اللَّهِ عَمَّا يُشْرِكُونَ هُوَ اللَّهُ الْخَالِقُ الْبـَارِئُ الْمـُصـَوِّرُ لَهُ الْأَسـْمـَاءُ الْحـُسـْنـَى

يـُسـَبِّحُ لَهُ مـَا فِي السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ وَ هُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ تا آخر سوره حشر أَنْتَ اللَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ الْكَبِيرُ وَ

الْكِبْرِيَاءُ رِدَاؤُكَ

 

منبع : اصول کافی ج 4 ص 282

 

 

 

حسنات به عدد همه خلق

حسنات به عدد همه خلق  :

از حضرت امام حسین علیه السلام روایت شده است که فرمود : هر کس به قبرهای مسلمانان وارد شود و

این دعا را بخواند :

اللَّهُمَّ رَبَّ هَذِهِ الْأَرْوَاحِ الْفَانِيَةِ وَ الْأَجْسَادِ الْبَالِيَةِ وَ الْعِظَامِ النَّخِرَةِ الَّتِي خَرَجَتْ مِنَ الدُّنْيَا وَ هِيَ بِكَ مُؤْمِنَةٌ

أَدْخِلْ عَلَيْهِمْ رَوْحاً مِنْكَ وَ سَلَاماً مِنِّي


‏خدا به عدد همه خلق از زمان حضرت آدم علیه السلام تا روز قیامت برای او حسنه می نویسد .

 

 

منبع : بحارالانوار ج 99 ص 301 - مستدرک الوسائل ج 2 ص 373

 

 

دعا برای رفع سردرد

دعا برای رفع سردرد :

کسی از سر درد به امام صادق علیه السلام شکایت کرد . ایشان به وی فرمودند دست خود را روی درد بگذار

و سوره اخلاص و آیة الکرسی را بخوان و بگو :

 

اللَّهُ أَكْبَرُ اللَّهُ أَكْبَرُ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَ اللَّهُ أَجَلُّ وَ أَكْبَرُ مِمَّا أَخَافُ وَ أَحْذَرُ أَعُوذُ بِاللَّهِ مِنْ عِرْقٍ نَعَّارٍ وَ أَعُوذُ بِاللَّهِ مِنْ حَرِّ النَّارِ

 

 

منبع : بحارالانوار ج 92 ص 58

 


دعای رفع شک و تردید

دعای رفع شک و تردید :

ابو زُمَيْل از ابن عباس درباره شک و تردیدهایی که در قلبش به وجود می‌آید سؤال کرد. وی پاسخ داد: هیچ

کس از آن نجات نمی‌يابد در حالی که خداوند این شک و تردید را بر قلبش نازل کرده باشد پس هرگاه در

شک و تردید قرار گرفتی بگو:

 

(هُوَ الاْوَّلُ وَالاْخِرُ وَالظَّاهِرُ وَالْباطِنُ وَهُوَ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ).1


«همانا خداوند است که ابتدا و انتهای هر کاری و ظاهر و باطن هر امری می‌باشد و اوست که بر هر چيزی

آگاه است».2

 

 

منبع :

 1 . سوره حديد: 3.
 2 . بحار الأنوار: 92 / 137.

 

 

دعایی که خداوند خود را بدان تمجید کرده است

دعایی که خداوند خود را بدان تمجید کرده است :

حـضـرت صـادق (ع ) فـرمـود: هـمـانـا بـراى خـداى عـزوجـل در شـب سه ساعت است و در روز سه ساعت

كه خود را در آن تمجيد كند، پس نخستين سـاعـتـهـا از روز آن ساعت است كه خورشيد در جانب مشرق

باشد و باندازه اى كه در عصر بـه غـروب مـانـده اسـت (به وقت نماز ظهر مانده باشد) و تا هنگام نماز اولى

(يعنى نماز ظـهـر) ادامـه يـابـد، و نـخـسـتـيـن سـاعتهاى شب ثلث آخر شب است تا زدن سپيده (كه در اين

ساعات خداوند خود را تمجيد كند و) فرمايد:

 


إِنِّي أَنَا اللَّهُ رَبُّ الْعَالَمِينَ إِنِّي أَنَا اللَّهُ الْعَلِيُّ الْعَظِيمُ إِنِّي أَنَا اللَّهُ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ إِنِّي أَنَا اللَّهُ الْغـَفـُورُ الرَّحِيمُ إِنِّي أَنَا

اللَّهُ الرَّحْمَنُ الرَّحِيمُ إِنِّي أَنَا اللَّهُ مَالِكُ يَوْمِ الدِّينِ إِنِّي أَنَا اللَّهُ لَمْ أَزَلْ وَ لَا أَزَالُ إِنِّي أَنَا اللَّهُ خَالِقُ الْخَيْرِ وَ الشَّرِّ إِنِّي

أَنَا اللَّهُ خَالِقُ الْجَنَّةِ وَ النَّارِ إِنِّي أَنـَا اللَّهُ بـَدِي ءُ كُلِّ شَيْءٍ وَ إِلَيَّ يَعُودُ إِنِّي أَنَا اللَّهُ الْوَاحِدُ الصَّمَدُ إِنِّي أَنَا اللَّهُ عَالِمُ

الْغـَيـْبِ وَ الشَّهـَادَةِ إِنِّي أَنَا اللَّهُ الْمَلِكُ الْقُدُّوسُ السَّلَامُ الْمُؤْمِنُ الْمُهَيْمِنُ الْعَزِيزُ الْجَبَّارُ الْمـُتـَكـَبِّرُ إِنِّي أَنـَا اللَّهُ

الْخـَالِقُ الْبـَارِئُ الْمـُصَوِّرُ لِيَ الْأَسْمَاءُ الْحُسْنَى إِنِّي أَنَا اللَّهُ الْكـَبـِيـرُ الْمـُتـَعَالِ



سـپس حضرت صادق (ع ) از بيان خودش فرمود: (((و الكبرياء رداؤ ه ))) (يعنى كبرياء و بزرگى برازنده حضرت

اوست ) و هر كس درباره آن با او ستيزه كند خداوند او را به رو در آتش اندازد، سپس فرمود: هيچ بنده مؤ منى

نيست كه اين اسامى را بخواند و دلش متوجه خداى عزوجل باشد جز اينكه حاجتش بر آورده شود، و اگر

شقى (و با شقاوت ) باشد اميد دارم كه سعيد گردد.

 

 

منبع : اصول کافی ج 4 ص 281

 

 

 

دعا برای رفع آزار یک فرد

دعا برای رفع آزار یک فرد :

يـعـقـوب بـن سـالم گـويـد: خـدمـت حـضـرت صـادق (ع ) بـودم پـس عـلاء بـن كـامـل بـه آن حـضـرت عرض كرد:

همانا فلان كس به من (آزار) مى كند (و هر چه خواهد) مى كند؟ اگر صلاح مى دانيد بدرگاه خداى عزوجل

بر او نفرين كنيد؟ فرمود: اين از ضعف (و ناتوانى ) تو است بگو:


اللَّهُمَّ إِنَّكَ تـَكْفِي مِنْ كُلِّ شَيْءٍ وَ لَا يَكْفِي مِنْكَ شَيْءٌ فَاكْفِنِي أَمْرَ فُلَانٍ بِمَ شِئْتَ وَ كَيْفَ شِئْتَ وَ مِنْ حَيْثُ

شِئْتَ وَ أَنَّى شِئْتَ


 
 بار خدايا تو از هر چيز كفايت كنى و چيزى از تو كفايت نكند كار فلان كس را درباره من كفايت فرما بدانچه

خواهى و هر گونه خواهى و از هر راهى كه و از آنجا كه خواهى.

 

منبع : اصول کافی ج 4 ص 278

 

 

 

دعای بعد از تسبیحات حضرت زهرا سلام الله علیها

دعای بعد از تسبیحات حضرت زهرا سلام الله علیها :

از امام صادق علیه السلام روایت شده که فرمودند: « هرکه تسبیحات حضرت زهرا سلام الله علیها را بگوید و

پس از آن یکبار «لا اله الّا الله» بگوید و بعد این دعا را بخواند، خداوند همه گناهانش را بیامرزد و ساعت و روز و

ماه و سالش را از فقر و فاقه و جنون و جذام و برص و مردن بد و از هر بلائی که از آسمان به زمین آید عافیت

دهد، و برایش ثواب شهادت بااخلاص را تا روز قیامت بنویسد، و پاداش او البته بهشت است. و آن دعا این

است:



«اِنَّ اللهَ وَ ملائِکَتَهُ یُصَلُّونَ عَلَی النَّبِیِ یَا اَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا صَلُّوا عَلَیهِ و سَلِّمُوا تَسلِیمَاً، لَبَیکَ رَبَّنَا  لَبَّیکَ وَ سَعدَیکَ،

اللّهمَّ صَلِّ عَلی مُحمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ عَلی اَهلِ بَیتِ مُحمدٍ وَ عَلَی ذُرِیَّةِ مُحَمَّدٍ وَ السَلَامُ عَلَیهِ وَ رَحمَةُ اللهِ وَ

بَرَکَاتُهُ، وَ اَشهَدُ أَنَّ التَّسلِیمَ مِنَّا لَهُم وَ الاِیتمَامَ بِهِم وَ التَّصدِیقَ لَهُم، رَبَّنَا آمنَّا وَ صَدَّقنَا واتَّبَعنَا الرَّسُولَ فَاکتُبنَا

مَعَ الشَاهِدِینَ، اَللّهُمَّ صُبَّ الرِّزقَ عَلَینَا صبّاً صَبّاً بَلَاغاً بِلآخرَةِ وَ الدِنیَا مِن رِزقِکَ وَ طیباً مِن وسعِکَ مِن یَدِکَ

المَلأی عِفافاً لَا مِن أیدِی لِئَامِ خَلقِکَ إنَّکَ عَلَی کُلِّ شَیءٍ قَدِیرٌ، اَللهُمَّ اجعَل النُّورَ فِی بَصَرِی وَ البَصیرَةَ فِی

دِینِی وَ الیَقِینَ فِی قَلبِی وَ الاِخلَاصَ فِی عَمَلِی وَ السَّعَةَ فِی رِزقِی، وَ ذِکرِکَ بّالَّلیلِ وَ النَّهَارِ عَلَی لِسَانِی، وَ

الشُّکرَ لَکَ اَبَدًا مَا ابقَیتَنِی، اللّهُمَّ لَاتَجِدُ فِی حَیثُ نَهَیتَنِی، وَ بَارِک لِی فِیمَا اَعطَیتَنِی، وَ ارحَمَنِی اِذَا تَوَفَّیتَنِی،

إِنَّکَ عَلَی کُلِّ شَیءٍ قَدِیرٌ.»

 



منبع : کتاب مصابیح الجنان(2)/احمد تقدسی نیا/صفحه26 و27

 

 

 

صلوات برای رفع گناهان و از بین رفتن غم

صلوات برای رفع گناهان و از بین رفتن غم :

از امام زمان علیه السلام  منقول است که هرکس به این صورت بر پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله صلوات

بفرستد، گناهانش محو  می شود و غم هایش از بین می رود. اسباب خیر و روزی برایش فراهم می شود،

بر دشمنش غلبه می یابد و از رفیقان رسول الله صلی الله علیه و آله می شود؛ و ...

 


اللهم یا اَجوَدَ مَن اَعطی وَ یا خَیرَ مَن سُئِلَ وَ اَرحَمَ مَنِ استُرحِمَ. اللهمَّ صل علی محمدٍ و آل محمدٍ فی

الاَوَلِینَ وَ صَل علی محمدٍ و آل محمدٍ فی الآخِرِینَ وَ صل علی محمدٍ و آل محمدٍ فی المَلَاءِ الاَعلی ( الی یَومِ

الِّدینَ ) وَ صل علی محمدٍ و آل محمدٍ فی المِرسَلینَ. اللهم اَعطِ محمدًا و آل محمد الوَسیلةَ وَ الشَّرَفَ وَ

الفَضِیلَةَ وَ الدَّرَجَةَ الکَبِیرةَ. اللهم اِنِّی آمَنتُ بِمُحمدٍ صلی اللهُ عَلَیهِ وَ آلِهِ وَ لَم اَرَهُ فَلا تَحرِمنی یَومَ القِیامَةَ رُؤیَتَهُ

وَ ارزُقنِی صُحبَتَهُ وَ تَوَفَّنِی علی مِلَّتِهِ وَ اسقِنی مِن حَوضِهِ مَشرَبًا رَوِیًا سائِغًا هَنِیئًا لااَظمَاُ بَعدَهُ اَبَدًا اِنَّکَ علی

کُلِّ شَیءٍ قَدِیرٌ. اللهمَّ کَما آمَنتُ بِمُحمدٍ صلی الله علیه و آله وَ لَک اَرَهُ فَعَرِّفنِی فِی الجِنانِ وَجهَهُ.  اللهمّ بَلِّغ

رُوحَ محمدٍ عِنِّی تَحِیةً کَثِیرَةً وَ سَلامًا وَ صَلَواتِی. 

 

 

منبع : بحارالانوار ج 86 ص 96

 

 

 

دعا برای رفع عصبانیت

دعا برای رفع عصبانیت :

در کتاب مکارم الاخلاق آمده است در هنگام عصبانیت بر محمد و آل محمد صلوات بفرستید و این دعا را پس

از صلوات بخوانید تا عصبانیت زایل گردد.

 

«اللهم صل علی محمدٍ و آل محمدٍ. اللهم اغفِر ذَنبِی وَ اذهِب غَیظَ قَلبِی وَ اَجِرنِی مِنَ الشَّیطانِ الرَّجِیم و لا

حَولَ و لا قُوَةَ اِلّا بِالله العلی العَظِیم.»

 



منبع : مکارم الاخلاق؛ ص 350 

 

 

 

دعا برای رواشدن حاجت

دعا برای رواشدن حاجت :

درکتاب من لا یحضره الفقیه از حضرت امام جعفر صادق علیه السلام روایت شده است که هر گاه تو

 را حاجت مهمی به سوی خدای عزوجل پیدا شود پس سه روز پی در پی روزه بدار که چهارشنبه و

 پنج شنبه و جمعه بوده باشد پس چون روز جمعه شد غسل کن و لباس نو بپوش و بر بام برو و دو رکعت

 نماز بجا بیاور . آن گاه دست هایت را به سوی آسمان بلند کن و بگو :



اللَّهُمَ‏ إِنِّي‏ حَلَلْتُ‏ بِسَاحَتِكَ‏ لِمَعْرِفَتِي‏ بِوَحْدَانِيَّتِكَ وَ صَمَدَانِيَّتِكَ‏ وَ أَنَّهُ لَا قَادِرَ عَلَى حَاجَتِي غَيْرُكَ وَ قَدْ عَلِمْتُ

 يَا رَبِّ أَنَّهُ كُلَّمَا تَظَاهَرَتْ نِعْمَتُكَ عَلَيَّ اشْتَدَّتْ فَاقَتِي إِلَيْكَ وَ قَدْ طَرَقَنِي هَمُّ كَذَا وَ كَذَا وَ أَنْتَ بِكَشْفِهِ عَالِمٌ

 غَيْرُ مُعَلَّمٍ وَاسِعٌ غَيْرُ مُتَكَلِّفٍ‏ فَأَسْأَلُكَ بِاسْمِكَ الَّذِي وَضَعْتَهُ عَلَى الْجِبَالِ فَنُسِفَتْ‏ وَ وَضَعْتَهُ عَلَى السَّمَاءِ

 فَانْشَقَّتْ وَ عَلَى النُّجُومِ فَانْتَثَرَتْ وَ عَلَى الْأَرْضِ فَسُطِحَتْ وَ أَسْأَلُكَ بِالْحَقِّ الَّذِي جَعَلْتَهُ عِنْدَ مُحَمَّدٍ وَ الْأَئِمَّةِ

 ع وَ تُسَمِّيهِمْ إِلَى آخِرِهِمْ أَنْ تُصَلِّيَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ أَهْلِ بَيْتِهِ وَ أَنْ تَقْضِيَ حَاجَتِي وَ أَنْ تُيَسِّرَ لِي عَسِيرَهَا وَ

 تَكْفِيَنِي مُهِمَّهَا فَإِنْ فَعَلْتَ فَلَكَ الْحَمْدُ وَ إِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَلَكَ الْحَمْدُ غَيْرَ جَائِرٍ فِي حُكْمِكَ وَ لَا مُتَّهَمٍ فِي قَضَائِكَ وَ

 لَا حَائِفٍ فِي عَدْلِك‏



آن گاه صورت خود را بر زمین می چسبانی و می گویی :



اللَّهُمَّ إِنَّ يُونُسَ بْنَ مَتَّى عَبْدَكَ دَعَاكَ فِي بَطْنِ الْحُوتِ وَ هُوَ عَبْدُكَ فَاسْتَجَبْتَ لَهُ‏ وَ أَنَا عَبْدُكَ أَدْعُوكَ

 فَاسْتَجِبْ لِي ثُمَّ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع- لَرُبَّمَا كَانَتِ الْحَاجَةُ لِي فَأَدْعُو بِهَذَا الدُّعَاءِ فَأَرْجِعُ وَ قَدْ قُضِيَت‏

حضرت فرمودند : بسا می شود که از برای من حاجتی رو می دهد پس این عمل را بجا می آورم

 چون بر می گردم حاجتم روا شده است

 



 منبع : من لا یحضره الفقیه ج ۱ ص ۵۵۶ - بحارالانوار ج ۹۰ ص ۲۹ ح ۲ از المتهجد

 

 

 

دعا برای نفرین بر همسایه مردم آزار

دعا برای نفرین بر همسایه مردم آزار :

يونس بن عمار گويد: به حضرت صادق (ع ) عرض كردم : من گرفتار همسايه اى از قـريـش از آل مـحـرز شـده ام

كـه نـام مـرا فـاش كـرده و مرا شهره مردم ساخته (كه همه مرا بشناسند) هرگاه به او بگذرم گويد: اين را

فضى است و مالها را به نزد جعفر بن محمد مـى بـرد؟ گويد: حضرت به من فرمود: در نماز شب به او نفرين

كن آنگاه كه به سجده روى در سـجـده آخـر از ركـعـت اول ، پـس خداى عزوجل را حمد كن و تمجيد نما و

بگو:

 

اللَّهُمَّ إِنَّ فـُلَانَ بـْنَ فـُلَانٍ قـَدْ شـَهـَرَنـِي وَ نـَوَّهَ بِي وَ غَاظَنِي وَ عَرَضَنِي لِلْمَكَارِهِ اللَّهُمَّ اضْرِبْهُ بِسَهْمٍ عَاجِلٍ

تَشْغَلْهُ بِهِ عَنِّي اللَّهُمَّ وَ قَرِّبْ أَجَلَهُ وَ اقْطَعْ أَثَرَهُ وَ عَجِّلْ ذَلِكَ يَا رَبِّ السَّاعَةَ السَّاعـَةَ


ار خدايا فلان پسر فلان مرا شهره مردم كرده ، و نام مرا فاش كرده و مرا بخشم آورده و در معرض خطرها

قرار داده بار خدايا او را با تير شتابانى بزن كه او را از مـن بـاز دارى ، بـار خـدايـا مـرگـش را نـزديـك كـن و

اثـرش را از مـيـان بـردار، و پـروردگـارا در آن شـتـاب كـن ، السـاعـة . السـاعـة (يعنى هم اكنون )،

گويد: همينكه به كـوفـه آمـديـم شـبـانـه وارد شـديـم ، و از خـانـواده خـود از حـال آن مـرد پرسيدم و

گفتم : فلانى چه كرد؟ گفتند: مريض و بيمار است ، و هنوز سخنم را به پايان نرسانده بودم كه صداى

شيون از خانه اش ‍ بلند شد و گفتند: مرد.

 

 

منبع : اصول کافی ج 4  ص 277

 

 

 

دعای رفع پهلو درد

دعای رفع پهلو درد :

پیغمبر اکرم (صلی الله علیه وآله) فرمود: هر کس درد پهلو احساس کرد شایسته است سه بار دست خود را

بر موضع درد بمالد و در هر بار بگوید:


«أَعُوذُ بِعِزَّةِ اللهِ وَقُدْرَتِهِ عَلَى مَا يَشَاءُ مِنْ شَرِّ مَا أَجِدُ».1


«از شر و بدى بیمارى که دارم به عزت و قدرت خدا پناه مى‌برم که هر چه مى‌خواهد ]مى‌شود[».

 


مردى به امام باقر (علیه السلام) عرض کرد: یابن رسول الله! در پهلویم درد شدیدى احساس مى‌کنم و آن

را بسیار درمان کرده‌ام اما خوب نشده است امام فرمود: چرا حرز امیر المؤمنین (علیه السلام) را استفاده

نمى‌کنى؟ عرض کرد: آن چیست؟ فرمود: وقتى نمازت را تمام کردى دست بر پیشانى ]محل سجده [بگذار

و سپس بر پیشانیت حرکت بده و بخوان:

 

(أَفَحَسِبْتُمْ أَنَّما خَلَقْناكُمْ عَبَثاً وَأَنَّكُمْ إِلَيْنا لا تُرْجَعُونَ * فَتَعالَى اللهُ الْمَلِکُ الْحَقُّ لا إِلهَ إِلّا هُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْكَرِيمِ *

وَمَنْ يَدْعُ مَعَ اللهِ إِلهاً آخَرَ لا بُرْهانَ لَهُ بِهِ فَإِنَّما حِسابُهُ عِنْدَ رَبِّهِ إِنَّهُ لا يُفْلِحُ الْكافِرُونَ * وَقُلْ رَبِّ اغْفِرْ وَارْحَمْ وَأَنْتَ

خَيْرُ الرَّاحِمِينَ).2


«آیا پنداشته‌اید که شما را بیهوده آفریده‌ایم و شما نزد ما برگردانده نمى‌شوید. پس خدا والا مقام است آن

فرمانروایى که حق است هیچ خدایى جز او نیست و او پروردگار عرش کریم است و هر که با خداى یکتا معبود

دیگرى بخواند که هیچ برهانى براى آن ندارد حسابش فقط نزد پروردگارش خواهد بود. بى گمان کافران رستگار

نمى‌شوند و بگو: پروردگارا! بیامرز و رحمت آور که تو بهترین مهربانانى».


آن مرد گفت: فرمان امام (علیه السلام) را انجام دادم و به یارى خدا دردم برطرف شد.3

 

 

منبع :

 1 . مكارم الأخلاق: 407.
 2 . سوره مؤمنون: 115 ـ 118.
 3 . طبّ الأئمّه: 28.

 

 

تعویذ برای بیماری

تعویذ برای بیماری :

امام باقر (علیه السلام) فرمود: اگر کسى بیمار شد و خواستى برایش دعا کنى، بگو:


«أُخْرُجْ [أَخْرُجُ] عَلَيْکِ يَا عِرْقُ أَوْ يَا عَيْنَ الْجِنِّ أَوْ يَا عَيْنَ الاِْنْسِ أَوْ يَا وَجَعُ بِفُلاَنِ بْنِ فُلاَنٍ ]نام بيمار و پدرش ذکر

شود[ اُخْرُجْ بِاللهِ الَّذِي كَلَّمَ مُوسَى تَكْلِيماً وَاتَّخَذَ إِبْرَاهِيمَ خَلِيلاً صَلَوَاتُ اللهِ عَلَيْهِ وَرَبِّ عِيسَى ابْنِ مَرْيَمَ رُوحِ اللهِ

وَكَلِمَتِهِ وَرَبّ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ الْهُدَاةِ وَطُفِيتِ كَمَا طُفِيَتْ نَارُ إِبْرَاهِيمَ الْخَلِيلِ (علیه السلام)».


«اى رگ یا اى چشم جن یا اى چشم انسان یا اى بیمارى از بدن فلان بن فلان [نام بیمار و پدرش] بیرون برو،

به حق خدایى که با موسى(علیه السلام) سخن گفت و ابراهیم (علیه السلام) را که درود خدا بر او باد

دوست خویش برگزید و نیز پروردگار عیسى بن مریم روح الله(علیه السلام) و حکم خدا و نیز پروردگار محمّد

(صلی الله علیه وآله) و خاندان محمّد (صلی الله علیه وآله) که هدایتگرند چنان که آتش بر ابراهیم خلیل سرد

و سلامت شد، اى درد آرام بگیر».


 

منبع : بحارالانوار ج 92 ص 20

 

 

 

دعاى جامع الجوامع

دعاى جامع الجوامع:

دعاى جامع از مولايمان اميرالمؤمنين على(عليه السلام) است كه فرمود: پيامبر اكرم(صلى الله عليه وآله) به

من گفتند: يا على، اگر كسى اين دعا را بر صفحه هاى آهن بخواند، گداخته مى شوند! قسم به كسى كه

مرا به رسالت فرستاده است، اگر اين دعا بر آب روانى خوانده شود، ساكن گردد تا آن كه شخص مى تواند

روى آب راه برود! سوگند به كسى كه مرا به پيغمبرى فرستاده است، اگر كسى گرسنه و تشنه باشد، و

اين دعا را بخواند، خدا او را اطعام مى كند و او را سيراب مى گرداند. قسم به كسى كه مرا به پيغمبرى

فرستاده است، اگر شخصى اين دعا را بر كوهى بخواند كه ميان او و جايى كه اراده دارد مانع باشد، كوه

شكافته شود تا آن كه بتواند به جايى كه اراده دارد برود. به حقّ كسى كه مرا به پيامبرى فرستاده است،

اگر اين دعا بر ديوانه اى خوانده شود، عاقل شود. به حقّ كسى كه مرا فرستاده است، اگر اين دعا بر زنى

كه دشوار مى زايد خوانده شود، بر او زائيدن آسان شود. به حقّ كسى كه مرا فرستاده است، اگر كسى

اين دعا را بر شهرى بخواند كه آتش گرفته و خانه شخص ميان آن شهر باشد، خانه او نجات يابد و نسوزد.

قسم به كسى كه مرا به رسالت فرستاده است، اگر اين دعا را شخصى چهل شب جمعه بخواند، خدا

همه گناهانى را كه ميان او و ديگران باشد مى آمرزد. قسم به حقّ كسى كه مرا فرستاده است، اگر كسى

اين دعا را بر پادشاه ظالمى بخواند، خدا آن پادشاه را مطيع او مى گرداند . به حقّ كسى كه مرا فرستاده

است، هر كسى در وقت خواب اين دعا را بخواند، خدا به اندازه هر حرفى از آن هزار هزار فرشته برمى انگيزد

كه روى هاى ايشان نيكوتر از آفتاب و ماه باشد كه از خدا براى او طلب آمرزش نمايند و براى او حسنه بسيار

مى نويسند و درجات او را والا مى كنند .

هر كس كه اين دعا را بخواند و بخوابد حتى اگر همه گناهان كبيره را مرتكب شده باشد، سپس بميرد،

شهيد در راه خدا خواهد بود اگر چه بى توبه بميرد كه خدا او و خانواده او و پدر و مادر و فرزندان او و مؤذن

مسجد و پيشنمازى را كه در مسجد با آن شخص نماز به جا مى آورد، به عفو و رحمت خود مى آمرزد.


دعا اين است:

 

 


اللَّهُمَّ إِنَّكَ حَيٌّ لاَ يَمُوتُ وَ صَادِقٌ لاَ يَكْذِبُ وَ قَاهِرٌ لاَ يُقْهَرُ وَ بَدِيءٌ لاَ يَنْفَدُ وَ قَرِيبٌ لاَ يَبْعُدُ وَ قَادِرٌ لاَ يُضَادُّ وَ غَافِرٌ لاَ يَظْلِمُ وَ صَمَدٌ لاَ يَطْعُمُ وَ قَيُّومٌ لاَ يَنَامُ وَ مُجِيبٌ لاَ يَسْأَمُ وَ جَبَّارٌ لاَ يُعَانُ وَ عَظِيمٌ لاَ يُرَامُ وَ عَالِمٌ لاَ يُعَلَّمُ وَ قَوِيٌّ لاَ

يَضْعُفُ وَ حَلِيمٌ لاَ يَجْهَلُ وَ جَلِيلٌ لاَ يُوصَفُ وَ وَفِيٌّ لاَ يُخْلِفُ وَ غَالِبٌ لاَ يُغْلَبُ وَ عَادِلٌ لاَ يَحِيفُ وَ غَنِيٌّ لاَ يَفْتَقِرُ وَ كَبِيرٌ

لاَ يُغَادِرُ وَ حَكِيمٌ لاَ يَجُورُ وَ وَكِيلٌ لاَ يَحِيفُ وَ فَرْدٌ لاَ يَسْتَشِيرُ وَ وَهَّابٌ لاَ يَمَلُّ وَ عَزِيزٌ لاَ يُسْتَذَلُّ وَ سَمِيعٌ لاَ يَذْهَلُ وَ

جَوَادٌ لاَ يَبْخَلُ وَ حَافِظٌ لاَ يَغْفُلُ وَ قَائِمٌ لاَ يَسْهُو وَ دَائِمٌ لاَ يَفْنَى وَ مُحْتَجِبٌ لاَ يُرَى وَ بَاق لاَ يَبْلَى وَ وَاحِدٌ لاَ يُشْبِهُ وَ

مُقْتَدِرٌ لاَ يُنَازَعُ يَا كَرِيمُ الْجَوَادُ الْمُتَكَرِّمُ. يَا ظَاهِرُ يَا قَاهِرُ أَنْتَ الْقَادِرُ الْمُقْتَدِرُ يَا عَزِيزُ الْمُتَعَزِّزُ يَا مَنْ يُنَادَى مِنْ كُلِّ فَجّ

عَمِيق بِأَلْسِنَة شَتَّى وَ لُغَات مُخْتَلِفَة وَ حَوَائِجَ مُتَتَابِعَة وَ لاَ يَشْغَلُكَ شَيْءٌ عَنْ شَيْء. أَنْتَ الَّذِي لاَ يُفْنِيكَ الدُّهُورُ وَ

لاَ تُحِيطُ بِكَ الاَْمْكِنَةُ وَ لاَ تَأْخُذُكَ سِنَةٌ وَ لاَ نَوْمٌ صَلِّ عَلَى مُحَمَّد وَ آلِ مُحَمَّد وَ يَسِّرْ لِي مَا أَخَافُ عُسْرَهُ وَ فَرِّجْ عَنِّي

مَا أَخَافُ كَرْبَهُ وَ سَهِّلْ لِي مَا أَخَافُ حُزُونَتَهُ سُبْحَانَكَ لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ .



خداوندا ! تو زنده اى و نمى ميرى. راست گويى و دروغ نمى گويى. غلبه كننده اى و مغلوب نمى شوى.

ايجادكننده اى و تباه نمى گردى. نزديكى كه دور نمى شود. توانايى كه كسى خلاف تو كارى نمى كند.

آمرزنده اى كه بدو ستم نمى شود. مقصود در حاجت هايى. كسى چيزى به تو نداده و به خود برپايى.

نمى خوابى و برآورنده حاجت هايى و دلگير نمى شوى. صاحب جبروتى كه يارى نمى شوى. بزرگى كه خوار

نمى شود. بزرگى. دانايى كه از غير ياد نمى گيرد. توانايى و ناتوان نمى شوى. بردبارى و شتاب نمى كنى.

بزرگى كه به تعريف درنمى آيى. وفاكننده به وعده هايى و خلف نمى كنى. غلبه كننده اى و مغلوب نمى

شوى. عدالت كننده اى و ظلم نمى كنى. توانگرى و فقير نمى شوى. بزرگى و كوچك نمى شوى. حكم كننده

اى كه ستم نمى كنى. معتمدى كه خيانت نمى كنى. يكتايى كه مشورت نمى كنى. بخشنده اى كه از

بخشش خسته نمى شوى. عزيزى و خوار نمى شوى. شنوايى و غافل نمى شوى. بخشنده اى كه بخل

نمىورزى. نگاهدارنده اى كه غافل نمى گردى. به امور خلايق رسيدگى مى كنى و فراموش نمى كنى.

هميشه اى و نابود نمى شوى. پنهانى و ديده نمى شوى. باقى اى و نابود نمى شوى. يكتايى كه مانند ندارى.

بسيار توانايى كه ضعيف نمى شوى.

اى كرم كننده، بخشنده، بسيار كرم كننده، اى آشكار، اى غلبه كننده، تويى تواناى بسيار، با قدرت، اى عزيز،

بسيار عزيز، اى كسى كه از هر درّه و بيابان بى پايان به زبان هاى مختلف و لهجه هاى متفاوت و براى حاجت

هاى پياپى خوانده مى شوى.

تو را مشغول شدن به چيزى، از متوجّه شدن به چيزى ديگر باز نمى دارد. گذشت زمان هاتو را نابود نمى كند.

جا و مكان ندارى. تو را چرت و خواب فرا نمى گيرد. رحمت فرست بر محمّد و بر آل او و آسان گردان بر من

دشوارى هايى را كه مى ترسم. دور كن از من اندوه هايى را كه مى ترسم. آسان گردان بر من آنچه را كه

از ناهموارى آن مى ترسم.

منزّهى تو. نيست خدايى مگر تو. من از جمله ستمكاران هستم، اى رحم كننده ترين رحم كنندگان، بر من رحم

كن!

 

منبع : مهج الدعوات ص 103 - بحارالانوار ج 92 ص 390

 

 

 

دعاى مشلول

دعاى مشلول :

دعاى حضرت امام حسين (عليه السلام) كه براى جوانى است كه به مكافات گناه خود گرفتار شده بود و

به دعاى مشلول مشهور است، امام حسين (عليه السلام) فرمود: با پدر خود على بن ابى طالب(عليه

السلام) در شبى تاريك مشغول طواف كعبه معظمه بودم. هيچ كس در طواف نبود و جماعت زوّار خوابيده

بودند. همه چشم ها در خواب بود كه ناگاه ناله شخصى را شنيديم كه به كعبه پناه آورده، طلب فرياد

رسى مى نمود و به آواز بسيار حزينى از دل پردرد مى ناليد و زارى مى نمود و اين شعر را مى خواند:


اى خدايى كه دعاى بيچارگان را در شب تاريك برمى آورد * اى برطرف كننده بلاها و بيمارى ها، آيندگان

به سوى تو پيرامون خانه تو خوابيده اند و آگاه شده اند * تو را مى خوانند و حال آن كه چشم تو اى

«قيوم» به خواب نرفته است.

خدايا ! ببخش مرا به كرم خود، درگذر از گناه من و بسيار رحم كن * اى كسى كه به سوى او آفريدگان

دست دراز نموده اند و در حرم او پناه آورده اند، اگر بخشش تو به مقصران به درگاهت نرسد * كيست كه

بر گناهكاران با دادن نعمت ها بخشش نمايد؟!


حضرت امام حسين(عليه السلام) فرمود كه پدرم به من فرمود: اى اباعبدالله، آيا ناله اين شخص را شنيدى

كه از گناه خود مى نالد و از پروردگار طلب فريادرسى مى نمايد؟ گفتم: بلى شنيدم، فرمود: آن شخص را پيدا

كن، شايد او را ببينى. امام حسين(عليه السلام)فرمود: در آن شب تاريك گشتم و در ميان خوابيده ها او را

مى جستم. چون ميان ركن عراقى و مقام ابراهيم(عليه السلام)رسيدم، شخصى را ديدم كه به نماز

ايستاده است.

گفتم: السلام عليك اى بنده خدا كه اقرار به گناه خود دارى و پناه به خدا آورده اى و آمرزش گناهان خود

را از خدا طلب مى كنى، بيا نزد پسر عموى پيغمبر كه تو را مى طلبد.

پس در سجود شتاب نمود و تشهّد و سلام داد و سخن نگفت و اشاره نمود كه پيش برو، جلو افتادم

و آن شخص پشت سر من آمد تا آن كه خدمت اميرالمؤمنين آمديم. گفتم: اين است آن كه ناله مى كرد.

اميرالمؤمنين نگاه كرد، ديد جوانى است بسيار خوش روى كه جامه هاى بسيار پاكيزه پوشيده بود. فرمود: اى

جوان، از كدام قبيله اى؟ گفت: از يكى از قبيله ها. فرمود: داستان تو چيست و چرا گريه مى نمودى و زارى

تو از بهر چيست؟ جوان گفت: چگونه خواهد بود حال كسى كه عاقّ پدر گشته و به او بى ادبى نموده و

گرفتار تشنگى و انواع بلاها و اقسام مصيبت ها شده؟! او را حسرت و نا اميدى فراگرفته و دعاى او

مستجاب نمى گردد؟ اميرالمؤمنين فرمود: چرا حال تو چنين شد؟ جوان گفت: ميان قبيله خود پيوسته به

لهو و لعب مشهور بودم و دائماً به نافرمانى و طرب مشغول بودم. هميشه در ماه رجب و شعبان مرتكب

نامشروع و عصيان مى شدم و هيچ ملاحظه نمى نمودم و پروايى از خدا نداشتم. مرا پدرى بسيار مهربان

بود كه از ارتكاب معصيت منع مى نمود و مرا از عقوبت و عذاب آتش اخروى مى ترسانيد و مى گفت: بسا

كه از تو روزها و شب ها شكوه نمايد و از دست تو ماه ها و سال ها فرياد برآورد و از گناهان تو فرشتگان

بزرگ به تنگ آيند. تا چه حدّ چنين كارها كنى و چرا مرتكب گناهان مى شوى؟!

هرگاه پدرم در نصيحت اصرار مى نمود و در موعظه پافشارى مى كرد، او را منع و آزار مى نمودم و به او

حمله مى كردم و او را مى زدم. روزى از او پولى طلبيدم كه آن را از من پنهان نموده بود، چون آن را مضائقه

نمود، خود رفتم كه بردارم و آن را در كارهاى حرام صرف كنم كه هميشه مشغول آن بودم. پس چون خواست

نگذارد آن را بردارم، پدر خود را زدم ودست او را پيچيدم و پول را از دست او بيرون آوردم و رفتم. پدرم خواست

كه دنبال من آيد، دست هاى خود را بر زانوى گذارد كه از جاى برخيزد، از آزار و شدّت دردى كه به او رسانيده

بودم، نتوانست كه از جاى خود حركت نمايد، پس اين شعر را خواند:


او را پروريدم تا آن كه مثل شتر بزرگ و قوى هيكل گرديد * به گونه اى كه هر گاه مى ايستاد، دوش او

مساوى با كوهان شتر بود. در زمان كودكى به او خوردنى مى دادم * هرگاه گرسنه مى شد، از خوردنى

ها پاكيزه تر و نيكوترين را مى دادم. اما چون در اوّل جوانى خود به كمال رسيد، * و قامت او مثل نيزه بلند

گرديد، برمن ستم نمود و مال مرا ربود، همچنين دست مرا پيچيد * دست او را خدا بپيچاند كه غالب بر او

خداست.

پدرم به خدا سوگند ياد نمود كه به زيارت خانه خدا مى رود و شكايت من را مى نمايد و بر من نفرين مى كند.

چند روز روزه گرفت و چند ركعت نماز گزارد و نفرين نمود، سپس بر شتر خود سوار شد و بيرون رفت و بيابان

ها پيمود و طى رودخانه ها كرد و بر كوه ها بالا رفت و پايين آمد تا آن كه در روز حج اكبر به مكه معظّمه رسيد.

پس از شتر خود پايين آمده، متوجّه خانه خدا گرديد و طواف خانه نمود و سعى صفا و مروه كرد. بعد از آن به

مسجد الحرام آمده، به پرده هاى كعبه چسبيد و خود را به آن آويخت و زارى نمود و نفرين كرد و اين اشعار را

خواند:


اى خدايى كه حاجيان با مشقّت به سوى او آمدند * سوار بر شتران از بلاد دور، در نهايت دورى، من به

درگاه تو آمده ام، اى خدايى كه كسى را نا اميد نمى كند * كه او را بخواند در حالى كه به خداى يكتا زارى

مى نمايد. و مقصود در حاجت ها تويى. خداوندا، پسر من از عاق شدن من نمى ترسد * پس حق مرا اى

التيام بخشِ دل هاى شكسته، از فرزند من بستان! تا آن كه يك طرف بدن او را فلج سازى * اى خدايى كه

منزّه است، زائيده نشده ونزائيده است.


جوان افزود: به حقّ خدايى كه آسمان را بلند كرده و آب روان را جارى نموده، هنوز دعاى پدرم تمام نشده

بود كه به من بلايى نازل شد كه مى بينيد.

جوان جامه خود را بالا زد و پهلوى خود را ظاهر ساخت. حضرت ديد كه يك طرف بدن جوان شَل شده. جوان

گفت: سه سال از پدرم التماس مى نمودم براى من دعا كند، در همان موضعى كه مرا نفرين كرد اما قبول

نمى كرد تا آن كه امسال بر من ترحّم كرد و خواهش مرا قبول نمود. براى او شتر جوان و نرم روى را مهيّا

نمودم و او را بر آن سوار كردم و از شهر بيرون آمديم، به اميد آن كه از اين بلا نجات يابم، تا آن كه در اثناى

شب به منطقه اى رسيديم. ناگاه از آن موضع پرنده اى پريد و شترى كه پدرم بر آن سوار بود رم كرد و او را در

درّه سنگلاخى ميان دو سنگ انداخت.

چون به او رسيدم، فوت شده بود. پس او را در همان موضع دفن نمودم.


حضرت اميرالمؤمنين(عليه السلام) فرمود: مژده كه اكنون براى تو فريادرسى آمد. تو را دعايى بياموزم كه

آن را به من پيغمبر تعليم نمود و در آن اسم خداى بزرگ و غالب و بخشنده است. خدا به بركت اين دعا

حاجت كسى را برمى آورد كه اين دعا را بخواند و به او آنچه را كه از خدا خواهد مى بخشد و به بركت اين

دعا غمّ و همّ او برطرف مى شود و از او اندوه رفع مى گردد و بيمارى برطرف مى شود.

به بركت اين دعا شكستگى او درست مى شود و فقير، توانگر مى گردد و قرض او داده مى شود و از او

چشم زخم برمى گردد و گناهان او آمرزيده مى شود و عيب هاى او پوشيده مى شود.

نيز از ترس هر شيطان سركش و هر جبّار ظالم ايمن مى گردد. اگر اين دعا را هر بنده فرمان بردارى بر كوه

بخواند، از جاى خود متلاشى مى شود. اگر بر مرده اى بخواند، خدا او را زنده مى گرداند. اگر كسى اين

دعا را بر آب بخواند، روى آن راه مى رود، به شرط آن كه به او تكبّر راه نيابد.

حضرت اميرالمؤمنين افزود: اى جوان، بايد از گناهان پرهيز نمايى و از آنچه كرده اى توبه نمايى. به تو رحم

كردم. بايد كه نيّت خالص براى خدا، و اعتقاد درست داشته باشى. اين دعا را در طلب معصيت نخوانى و

تعليم نكنى مگر به كسى كه به دين او اعتماد داشته باشى. اگر نيّت خود را خالص نمايى، خدا حاجت تو را

برمى آورد و در خواب پيغمبر را خواهى ديد كه تو را به بهشت و به اجابت حاجت تو بشارت دهد.

حضرت امام حسين(عليه السلام) فرمود: خوشحالى من به سبب مطّلع شدن به فايده دعا بيشتر از

خوشحال شدن جوان بر برطرف شدن ناراحتى اش بود، چون دعا را از پدر خود نشنيده بودم. بعد از آن حضرت

اميرالمؤمنين(عليه السلام)به من فرمود: دوات و كاغذى بياور. چون حاضر نمودم فرمود: بنويس آنچه را كه بر تو

مى خوانم. پس حضرت خواند و من دعا را نوشتم و دعا اين است:


اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِاسْمِكَ بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ يَا ذَا الْجَلاَلِ وَ الاِْكْرَامِ يَا حَيُّ يَا قَيُّومُ يَا حَيُّ لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ

يَا مَنْ لاَ يَعْلَمُ مَا هُوَ وَ لاَ كَيْفَ هُوَ وَ لاَ أَيْنَ هُوَ وَ لاَ حَيْثُ هُوَ إِلاَّ هُوَ، يَا ذَا  الْمُلْكِ وَ الْمَلَكُوتِ يَا ذَا الْعِزَّةِ وَ الْجَبَرُوتِ

يَا مَلِكُ يَا قُدُّوسُ يَا سَلاَمُ يَا مُؤْمِنُ يَا مُهَيْمِنُ يَا عَزِيزُ يَا جَبَّارُ يَا مُتَكَبِّرُ. يَا خَالِقُ يَا بَارِئُ يَا مُصَوِّرُ يَا مُفِيدُ يَا وَدُودُ يَا

بَعِيدُ يَا قَرِيبُ يَا مُجِيبُ يَا رَقِيبُ يَا حَسِيبُ يَا بَدِيعُ يَا رَفِيعُ يَا مَنِيعُ يَا سَمِيعُ يَا عَلِيمُ يَا حَكِيمُ يَا كَرِيمُ يَا حَلِيمُ يَا

قَدِيمُ يَا عَلِيُّ يَا عَظِيمُ. يَا حَنَّانُ يَا مَنَّانُ يَا دَيَّانُ يَا مُسْتَعَانُ يَا جَلِيلُ يَا جَمِيلُ يَا وَكِيلُ يَا كَفِيلُ يَا مُقِيلُ يَا مُنِيلُ يَا

نَبِيلُ يَا دَلِيلُ يَا هَادِي يَا بَادِي يَا أَوَّلُ يَا آخِرُ يَا ظَاهِرُ يَا بَاطِنُ يَا حَاكِمُ يَا قَاضِي يَا عَادِلُ يَا فَاضِلُ يَا وَاصِلُ يَا طَاهِرُ

يَا مُطَهِّرُ يَا قَادِرُ يَا مُقْتَدِرُ يَا كَبِيرُ يَا مُتَكَبِّرُ. يَا أَحَدُ يَا صَمَدُ يَا مَنْ لَمْ يَلِدْ وَ لَمْ يُولَدْ وَ لَمْ يَكُنْ لَهُ كُفُواً أَحَدٌ وَ لَمْ يَكُنْ

لَهُ صَاحِبَةٌ وَ لاَ كَانَ مَعَهُ وَزِيرٌ وَ لاَ اتَّخَذَ مَعَهُ مُشِيرً وَ لاَ احْتَاجَ إِلَى ظَهِير وَ لاَ كَانَ مَعَهُ إِلَهٌ لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ فَتَعَالَيْتَ

عَمَّا يَقُولُ الْجَاحِدُونَ الْجَاهِلُونَ عُلُوّاً كَبِيراً يَا عَالِمُ يَا شَامِخُ يَا بَاذِخُ يَا فَتَّاحُ يَا مُفَرِّجُ يَا نَاصِرُ يَا مُنْتَصِرُ يَا مُهْلِكُ يَا

مُنْتَقِمُ يَا بَاعِثُ يَا وَارِثُ يَا أَوَّلُ يَا آخِرُ يَا طَالِبُ يَا غَالِبُ يَا مَنْ لاَ يَفُوتُهُ هَارِبٌ يَا تَوَّابُ يَا أَوَّابُ يَا وَهَّابُ يَا مُسَبِّبَ

الاَْسْبَابِ يَا مُفَتِّحَ الاَْبْوَابِ. يَا مَنْ حَيْثُ مَا دُعِيَ أَجَابَ يَا طَهُورُ يَا شَكُورُ يَا عَفُوُّ يَا غَفُورُ يَا نُورَ النُّورِ يَا مُدَبِّرَ الاُْمُورِ يَا

لَطِيفُ يَا خَبِيرُ يَا مُتَجَبِّرُ يَا مُنِيرُ يَا بَصِيرُ يَا ظَهِيرُ يَا كَبِيرُ يَا وَتْرُ يَا فَرْدُ يَا صَمَدُ يَا سَنَدُ يَا كَافِي يَا مُحْسِنُ يَا مُجْمِلُ يَا

مُعَافِي يَا مُنْعِمُ يَا مُتَفَضِّلُ يَا مُتَكَرِّمُ يَا مُتَفَرِّدُ يَا مَنْ عَلاَ فَقَهَرَ وَ يَا مَنْ مَلَكَ فَقَدَرَ وَ يَا مَنْ بَطَنَ فَخَبَرَ وَ يَا مَنْ عُبِدَ

فَشَكَرَ وَ يَا مَنْ عُصِيَ فَغَفَرَ وَ سَتَرَ يَا مَنْ لاَ تَحْوِيهِ الْفِكَرُ وَ لاَ يُدْرِكُهُ بَصَرٌ وَ لاَ يَخْفَى عَلَيْهِ أَثَرٌ يَا رَازِقَ الْبَشَرِ وَ يَا

مُقَدِّرَ كُلِّ قَدَر يَا عَالِيَ الْمَكَانِ يَا شَدِيدَ الاَْرْكَانِ وَ يَا مُبَدِّلَ الزَّمَانِ يَا قَابِلَ الْقُرْبَانِ يَا ذَا الْمَنِّ وَ الاِْحْسَانِ يَا

ذَا الْعِزَّةِ وَ السُّلْطَانِ يَا رَحِيمُ يَا رَحْمَانُ يَا عَظِيمَ الشَّأْنِ يَا مَنْ هُوَ كُلَّ يَوْم فِي شَأْن يَا مَنْ لاَ يَشْغَلُهُ شَأْنٌ عَنْ

شَأْن يَا سَامِعَ الاَْصْوَاتِ يَا مُجِيبَ الدَّعَوَاتِ يَا مُنْجِحَ الطَّلِبَاتِ يَا قَاضِيَ الْحَاجَاتِ يَا مُنْزِلَ الْبَرَكَاتِ يَا رَاحِمَ الْعَبَرَاتِ يَا

مُقِيلَ الْعَثَرَاتِ يَا كَاشِفَ الْكُرُبَاتِ يَا وَلِيَّ الْحَسَنَاتِ يَا رَفِيعَ الدَّرَجَاتِ يَا مُعْطِيَ السُؤُلاَتِ يَا مُحْيِيَ الاَْمْوَاتِ يَا مُطَّلِعُ

عَلَى النِّيَّاتِ يَا رَادَّ مَا قَدْ فَاتَ يَا مَنْ لاَ تَشْتَبِهُ عَلَيْهِ الاَْصْوَاتُ يَا مَنْ لاَ تُضْجِرُهُ الْمَسْأَلاَتُ وَ لاَ تَغْشَاهُ الظُّلُمَاتُ يَا

نُورَ الاَْرْضِ وَ السَّمَاوَاتِ. يَا سَابِغَ النِّعَمِ يَا دَافِعَ النِّقَمِ يَا بَارِئَ النَّسَمِ يَا جَامِعَ الاُْمَمِ يَا شَافِيَ السَّقَمِ يَا خَالِقَ النُّورِ

وَ الظُّلَمِ يَا ذَا الْجُودِ وَ الْكَرَمِ يَا مَنْ لاَ يَطَأُ عَرْشَهُ قَدَمٌ يَا أَجْوَدَ الاَْجْوَدِينَ يَا أَكْرَمَ الاَْكْرَمِينَ يَا أَسْمَعَ السَّامِعِينَ يَا أَبْصَرَ

النَّاظِرِينَ يَا جَارَ الْمُسْتَجِيرِينَ يَا أَمَانَ الْخَائِفِينَ يَا ظَهِيرَ اللاَّجِينَ يَا وَلِيَّ الْمُؤْمِنِينَ يَا غِيَاثَ الْمُسْتَغِيثِينَ يَا غَايَةَ

الطَّالِبِينَ يَا صَاحِبَ كُلِّ قَرِيب يَا مُونِسَ كُلِّ وَحِيد يَا مَلْجَأَ كُلِّ طَرِيد يَا مَأْوَى كُلِّ شَرِيد يَا حَافِظَ كُلِّ ضَالَّة يَا رَاحِمَ

الشَّيْخِ الْكَبِيرِ يَا رَازِقَ الطِّفْلِ الصَّغِيرِ يَا جَابِرَ الْعَظْمِ الْكَسِيرِ يَا فَاكَّ كُلِّ أَسِير يَا مُغْنِيَ الْبَائِسِ الْفَقِيرِ يَا عِصْمَةَ

الْخَائِفِ الْمُسْتَجِيرِ يَا مَنْ لَهُ التَّدْبِيرُ وَ التَّقْدِيرُ يَا مَنِ الْعَسِيرُ عَلَيْهِ يَسِيرٌ يَا مَنْ لاَ يَحْتَاجُ إِلَى تَفْسِير يَا مَنْ هُوَ عَلى

كُلِّ شَيْء قَدِيرٌ يَا مَنْ هُوَ بِكُلِّ شَيْء خَبِيرٌ يَا مَنْ هُوَ بِكُلِّ شَيْء بَصِيرٌ يَا مَنْ هُوَ عَلى كُلِّ شَيْء قَدِيرٌ. يَا مُرْسِلَ

الرِّيَاحِ يَا فَالِقَ الاِْصْبَاحِ يَا بَاعِثَ الاَْرْوَاحِ يَا ذَا الْجُودِ وَ السَّمَاحِ يَا مَنْ بِيَدِهِ كُلُّ مِفْتَاح يَا سَامِعَ كُلِّ صَوْت يَا سَابِقَ

كُلِّ فَوْت يَا مُحْيِيَ كُلِّ نَفْس بَعْدَ الْمَوْتِ يَا عُدَّتِي فِي شِدَّتِي يَا حَافِظِي فِي غُرْبَتِي يَا مُونِسِي فِي وَحْدَتِي يَا

وَلِيِّي فِي نِعْمَتِي يَا كَنَفِي حِينَ تُعْيِينِي الْمَذَاهِبُ وَ تُسَلِّمُنِي الاَْقَارِبُ وَ يَخْذُلُنِي كُلُّ صَاحِب. يَا عِمَادَ مَنْ لاَ عِمَادَ

لَهُ يَا سَنَدَ مَنْ لاَ سَنَدَ لَهُ يَا ذُخْرَ مَنْ لاَ ذُخْرَ لَهُ يَا كَهْفَ مَنْ لاَ كَهْفَ لَهُ يَا رُكْنَ مَنْ لاَ رُكْنَ لَهُ يَا غِيَاثَ مَنْ لاَ غِيَاثَ

لَهُ يَا جَارَ مَنْ لاَ جَارَ لَهُ. يَا جَارِيَ اللَّصِيقَ يَا رُكْنِيَ الْوَثِيقَ يَا إِلَهِي بِالتَّحْقِيقِ يَا رَبَّ الْبَيْتِ الْعَتِيقِ يَا شَفِيقُ يَا رَفِيقُ

فُكَّنِي مِنْ حَلَقِ الْمَضِيقِ وَ اصْرِفْ عَنِّي كُلَّ هَمّ وَ غَمّ وَ ضِيق وَ اكْفِنِي شَرَّ مَا لاَ أُطِيقُ وَ اَعِنّى عَلَى مَا اُطيقُ. يَا

رَادَّ يُوسُفَ عَلَى يَعْقُوبَ يَا كَاشِفَ ضُرِّ أَيُّوبَ يَا غَافِرَ ذَنْبِ دَاوُدَ يَا رَافِعَ عِيسَى ابْنِ مَرْيَمَ مِنْ أَيْدِي الْيَهُودِ يَا مُجِيبَ

نِدَاءِ يُونُسَ فِي الظُّلُمَاتِ يَا مُصْطَفِيَ مُوسَى بِالْكَلِمَاتِ يَا مَنْ غَفَرَ لاِدَمَ خَطِيئَتَهُ وَ رَفَعَ إِدْرِيسَ بِرَحْمَتِهِ يَا مَنْ نَجَّى

نُوحاً مِنَ الْغَرَقِ يَا مَنْ أَهْلَكَ عاداً الاُْولى وَ ثَمُودَ فَما أَبْقى وَ قَوْمَ نُوح مِنْ قَبْلُ إِنَّهُمْ كانُوا هُمْ أَظْلَمَ وَ أَطْغى وَ

الْمُؤْتَفِكَةَ أَهْوى يَا مَنْ دَمَّرَ عَلَى قَوْمِ لُوط وَ دَمْدَمَ عَلَى قَوْمِ شُعَيْب يَا مَنِ اتَّخَذَ إِبْرَاهِيمَ خَلِيلاً يَا مَنِ اتَّخَذَ مُوسَى

كَلِيماً وَ اتَّخَذَ مُحَمَّداً صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ عَلَيْهِمْ أَجْمَعِينَ خَلِيلاً وَ حَبِيباً يَا مُؤْتِيَ لُقْمَانَ الْحِكْمَةَ وَ الْوَاهِبَ سُلَيْمَانَ

مُلْكاً لاَ يَنْبَغِي لاَِحَد مِنْ بَعْدِهِ يَا مَنْ نَصَرَ ذَا الْقَرْنَيْنِ عَلَى الْمُلُوكِ الْجَبَابِرَةِ يَا مَنْ أَعْطَى الْخَضِرَ الْحَيَاةَ وَ رَدَّ لِيُوشَعَ

نُورَ الشَّمْسِ بَعْدَ غُرُوبِهَا يَا مَنْ رَبَطَ عَلَى قَلْبِ أُمِّ مُوسَى وَ أَحْصَنَ فَرْجَ مَرْيَمَ بِنْتِ عِمْرَانَ يَا مَنْ حَصَّنَ يَحْيَى بْنَ

زَكَرِيَّا مِنَ الذَّنْبِ وَ سَكَّتَ عَنْ مُوسَى الْغَضَبَ يَا مَنْ بَشَّرَ زَكَرِيَّا بِيَحْيَى يَا مَنْ فَدَّى إِسْمَاعِيلَ مِنَ الذِّبْحِ يَا مَنْ

قَبِلَ قُرْبَانَ هَابِيلَ وَ جَعَلَ اللَّعْنَةَ عَلَى قَابِيلَ يَا هَازِمَ الاَْحْزَابِ صَلِّ عَلَى مُحَمَّد وَ آلِ مُحَمَّد وَ عَلَى جَمِيعِ

الْمُرْسَلِينَ وَ الْمَلاَئِكَةِ الْمُقَرَّبِينَ وَ أَهْلِ طَاعَتِكَ أَجْمَعِينَ . أَسْأَلُكَ بِكُلِّ مَسْأَلَة سَأَلَ بِهَا أَحَدٌ مِمَّنْ رَضِيتَ عَنْهُ

فَحَتَمْتَ لَهُ عَلَى الاِْجَابَةِ يَا اللهُ يَا اللهُ يَا اللهُ يَا رَحْمَانُ يَا رَحِيمُ يَا رَحْمَانُ يَا رَحِيمُ يَا رَحْمَانُ يَا رَحِيمُ يَا ذَا الْجَلاَلِ وَ

الاِْكْرَامِ يَا ذَا الْجَلاَلِ وَ الاِْكْرَامِ يَا ذَا الْجَلاَلِ وَ الاِْكْرَامِ بِهِ بِهِ بِهِ بِهِ بِهِ بِهِ بِهِ. أَسْأَلُكَ بِكُلِّ اسْم سَمَّيْتَ بِهِ نَفْسَكَ أَوْ

أَنْزَلْتَهُ فِي شَيْء مِنْ كُتُبِكَ أَوْ اسْتَأْثَرْتَ بِهِ فِي عِلْمِ الْغَيْبِ عِنْدَكَ وَ بِمَا لَوْ أَنَّ مَا فِي الاَْرْضِ مِنْ شَجَرَة أَقْلاَمٌ وَ

الْبَحْرَ يَمُدُّهُ مِنْ بَعْدِهِ سَبْعَةُ أَبْحُر مَا نَفِدَتْ كَلِمَاتُ اللهِ، وَ أَسْأَلُكَ بِأَسْمَائِكَ الْحُسْنَى الَّتِي بَيَّنْتَهَا فِي كِتَابِكَ فَقُلْتَ:

وَ للهِِ الاَْسْماءُ الْحُسْنى فَادْعُوهُ بِها)(1)وَ قُلْتَ: (اُدْعُونِي أَسْتَجِبْ لَكُمْ)(2) وَ قُلْتَ: (وَ إِذا سَأَلَكَ عِبادِي عَنِّي

فَإِنِّي قَرِيبٌ أُجِيبُ دَعْوَةَ الدَّاعِ إِذا دَعانِ)(3)

وَ قُلْتَ: (يا عِبادِيَ الَّذِينَ أَسْرَفُوا عَلى أَنْفُسِهِمْ لا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللهِ)(4) وَ أَنَا أَسْأَلُكَ يَا إِلَهِي وَ أَطْمَعُ فِي

إِجَابَتِي يَا مَوْلاَيَ كَمَا وَعَدْتَنِي وَ قَدْ دَعَوْتُكَ كَمَا أَمَرْتَنِي فَافْعَلْ بِي كَذَا وَكَذَا.(5)

 



خداوندا ! از تو به حرمت نام تو درخواست مى كنم، به نام خداى بخشنده مهربان، اى صاحب بزرگوارى و

احسان، اى زنده، اى پاينده، اى زنده اى كه خدايى جز تو نيست، اى كه اوست و بس، اى كسى كه

نمى داند احدى كه او چيست و چگونه است و كجاست و چه جاست مگر خود خدا، اى صاحب پادشاهى و

مملكت، اى خداوند با عزّت و بزرگوارى، اى پادشاه، اى پاكيزه از نقص ها، اى سالم از همه عيب ها، اى امان

دهنده، اى حفظ كننده و نگاهبان، اى غلب كننده، اى التيام بخش شكستگى ها، اى بزرگوار، اى تقدير كننده،

اى آفريننده، اى صورت دهنده، اى نفع بخش، اى تدبير كننده، اى قدرتمند، اى آغاز كننده، اى بازگرداننده، اى

نابود كننده، اى دوست دارنده، اى ستايش شده، اى عبادت شده، اى دور، اى نزديك به همه چيز، اى برآورنده

حاجت ها، اى نگهبان،

اى كفايت كننده، اى پديد آورنده، اى بلند مرتبه، اى بازدارنده بلاها، اى شنوا، اى دانا، اى درست كردار، اى

بخشنده، اى بردبار، اى پاينده، اى هميشگى، اى دانا، اى جاويدان، اى بلند مرتبه، اى بزرگ، اى مهربان، اى

بخشنده، اى جزا دهنده، اى يارى دهنده، اى بزرگ مرتبه، اى نيكوكار، اى كارگزار،

 اى ضامن روزى خلايق، اى قبول كننده توبه و پشيمانى، اى رساننده خير، اى صاحب شرف، اى راهنما، اى

رساننده به راه راست، اى نعمت دهنده به خلق، اى آفريننده، اى اوّل همه چيز، اى آخر همه اشيا، اى آن كه

آثار او آشكار است، اى آن كه ذات او پنهان است، اى پاينده، اى هميشگى، اى دانا، اى حكم كننده، اى

فيصل دهنده كارها، اى عادل، اى جدا سازنده حق از باطل، اى بخشنده نعمت ها، اى پاك، اى آشكار، اى

پاك كننده، اى توانا، اى بسيار با قدرت، اى بزرگ، اى بسيار بزرگوار، اى يكتا، اى بى همتا، اى مقصود در

حاجت ها، اى كه نزائيده و زائيده نشده و براى او مانند و همسر نيست و نبود.

براى او همصحبتى و مددكارى نبوده، با خود مدبّر و خيرخواهى نگرفته، به معاونى محتاج نبوده است، با او

خدايى نبوده، از آنچه كافران ]ستمكاران[ مى گويند برترى، تو والايى و بزرگ، اى دانا، اى بلند مرتبه، اى ب

سيار بلند مرتبه، اى گشاينده، اى بسيار نفع رسان، اى راحتى دهنده، اى نجات دهنده، اى يارى كننده، اى

انتقام گيرنده، اى هلاك كننده، اى دريابنده، اى دادستاننده، اى برانگيزاننده پيامبران، اى ميراث برنده، اى

پيش از همه چيز، اى پايان، اى جوينده، اى غلبه كننده، اى كسى كه از او هيچ گريزنده اى پنهان نمى شود،

اى قبول توبه كننده، اى قبول بازگشت كننده، اى بخشنده عطاها، اى سبب ساز سبب ها، اى گشاينده درها،

اى كسى كه در هر جايى توسط بندگان خوانده شده پذيرفته، اى بسيار پاك، اى جزا دهنده شكر گزار، اى

عفو كننده معصيت ها، اى آمرزنده گناه ها، اى روشنى بخش روشنى، اى چاره ساز كارها، اى داناى امور ريز،

اى آگاه، اى بزرگوار ] اى خوار كننده گناهكاران[ ، اى روشنى بخش عالم، اى نابود كننده دشمنان، اى بينا،

اى پشت و پناه، اى بزرگ، اى بى همتا، اى يگانه، اى پناه خلايق، اى معتمد، اى بى پايان، اى كارگزار، اى

شفا دهنده،

اى وفا كننده به عهد و وعده خويش، اى سلامت دارنده، اى احسان كننده، اى نيكويى كننده، اى حفظ

كننده بندگان، اى نعمت دهنده، اى زياد بخشنده، اى زياده بخش، اى كه بزرگى مى بخشى، اى بسيار كرم

كننده، اى يكتا،

اى كسى كه بلند مرتبه است و غلبه نموده، اى كسى كه مالك و توانا شده، اى كسى كه مطّلع بر امو

ر پنهانى است و بندگان را آزمايش نمود، اى كسى كه پرستيده شده و جزا داده، اى كسى كه او را بندگان

نافرمانى كردند، پس گناهان ايشان را آمرزيد و پوشانيد، اى كسى كه او را انديشه ها درك نمى كند و او را

چشم نمى بيند و بر او كارى پوشيده نيست، اى روزى دهنده آدميان، اى تعيين كننده ارزش ها و اندازه، اى

بلند مكان، اى آن كه صفات او والاست، اى تغيير دهنده وقت ها، اى قبول كننده قربانى ها، اى خداوند

بخشش و نيكويى، اى صاحب عزّت و پادشاهى، اى مهربان، اى بخشاينده، اى آن كه رتبه او بزرگ است، اى

كسى كه در هر جا هست، اى شنونده آوازها، اى قبول كننده دعاها، اى دهنده مطلب ها، اى برآورنده

حاجت ها، اى فرود آورنده بركت ها، اى رحم كننده بر گريه كننده ها،

اى درگذرنده از لغزش ها، اى برطرف كننده اندوه ها، اى صاحب نيكويى ها، اى بلند كننده مرتبه ها، اى

دهنده درخواست ها، اى عطاكننده درخواست ها، اى زنده كننده مردگان، اى گردآورنده پراكندگى ها، اى

آگاه بر نيّت ها، اى برگرداننده آنچه را كه ناياب شده، اى كسى كه بر او آوازها مشتبه نمى شود، اى كسى

كه او را درخواست ها دلگير نمى كند و او را تاريكى ها نمى پوشاند،

اى روشنى بخش زمين و آسمان ها، اى آن كه نعمت هاى او كامل است، اى دفع كننده عقوبت ها، اى

آفريننده بندگان، اى گردآورنده امّت ها، اى شفا دهنده بيماران، اى آفريننده روشنى و تاريكى ها، اى صاحب

بخشش و كرم، اى كسى كه بر عرش او هيچ پايى نرسيده است، اى نيكو كننده ترين نيكوكنندگان، اى

بخشنده ترين بخشندگان، اى شنواترين شنوندگان و اى بيناترين بينايان، اى پناه دهنده پناه جويان، اى امان

دهنده ترسندگان، اى پشت و پناه پناه آورندگان، اى دوست مؤمنان، اى فريادرسِ فريادرس طلبان،

اى نهايت آرزوى طلب كنندگان، اى همنشين هر تنها، اى همراز هر تنها، اى پناه هر رانده شده، اى پناه هر

رميده، اى نگاهدارنده هر گم شده، اى رحم كننده پير بزرگ، اى روزى دهنده طفل كوچك، اى درست كننده

استخوان شكسته، اى آزاد كننده هر دربند و اسير، اى توانگر كننده هر بيچاره محتاج، اى نگاهدارنده ترسان

پناه جو، اى كسى كه چاره كردن و اندازه نمودن دست اوست، اى كسى كه دشوار بر او آسان است، اى

كسى كه در دانستن چيزها به بيانى احتياج ندارد، اى كسى كه بر همه چيز تواناست،

اى كسى كه بر هر چيز داناست، اى كسى كه بر همه چيز بيناست، اى فرستنده بادها، اى شكافنده

شب جهت بيرون آوردن صبح، اى برانگيزنده روح ها، اى صاحب عطا و بخشش، اى كسى كه به دست قدرت

اوست هر كليدى، اى شنونده هر آوازى، اى پيشى گيرنده بر همگان، اى زنده كننده هر شخصى پس از مرگ،

اى اميد و ذخيره من در روز سختى، اى نگاهدارنده من در هنگام بى كسى، اى همراز من در تنهايى، اى

دهنده نعمت، اى پناه من در هنگامى كه فكرم به جايى نرسد، و خويشان مرا زير خاك بسپارند و يارى مرا

دوستان ترك نمايند، اى اميد كسى كه اميدى براى او نباشد، اى تكيه گاه كسى كه تكيه گاهى براى او

نباشد، اى اميد كسى كه اميدى براى او نباشد، اى پناهگاه محكم كسى كه پناهگاهى براى او نباشد، اى

پناه كسى كه پناهى براى او نباشد،

اى گنج كسى كه گنجى براى او نباشد، اى اميد كسى كه اميدى براى او نباشد، اى فريادرس كسى كه

فريادرسى براى او نباشد، اى همسايه كسى كه همسايه اى براى او نباشد، اى همسايه من كه به من

متصل است، اى پناهگاه من كه قدرتمند است، اى خداى من، اى پروردگار كعبه، اى مهربان، اى يار مصاحب،

مرا از حلقه هاى تنگ بلا رهايى ده، از من هر اندوه و غم و تنگى را برطرف كن، مرا از شرّ آنچه قدرت بر

صبر آن ندارم كفايت نماى، بر آنچه طاقت دارم يارى كن، اى بازگرداننده يوسف براى يعقوب، اى برطرف كننده

بيمارى ايّوب، اى آمرزنده گناه داود، اى بالا برنده عيسى پسر مريم و نجات دهنده او از دست جماعت يهود،

اى برآورنده دعاى يونس در تاريكى ها، اى برگزيننده موسى، اى كسى كه براى آدم گناه او را آمرزيده است

و ادريس را ] به جايگاه بلند[ به رحمت خود بالا برده است،

اى كسى كه نوح را از غرق شدن رها نموده اى، اى كسى كه قبيله ها را كه اوّل بودند و ثمود را هلاك

ساخته، پس از ايشان كسى را باقى نگذاشت و قوم نوح را كه پيش از ايشان ستمكارتر و سركش تر بودند

و اهالى شهرهايى را هلاك نمود، اى كسى كه قوم لوط را هلاك ساخت و قوم شعيب را هلاك نمود، اى

كسى كه ابراهيم را دوست خود گرفته، اى كسى كه موسى را همسخن خود گرفته و محمّد را (كه خدا بر

او و بر آل او و بر پيغمبران رحمت فرستد) دوست خود گرفته است، اى كه به لقمان دانايى بخشيده،

اى كه به سليمان پادشاهى را داده كه براى كسى پس از او سزاوار نيست، اى كسى كه ذوالقرنين را بر

پادشاهان گردنكشان يارى كرده، اى كسى كه به خضر زندگانى را بخشيد و براى يوشع ] پسر نون[ نور

آفتاب را پس از فرو رفتن آن برگردانيد، اى كسى كه دل مادر موسى را قوى گردانيد و عورت و آبروى مريم

دختر عمران را نگاهداشت، اى كسى كه يحيى پسر زكريا را از گناه محافظت نمود، و از موسى خشم او را

فرو نشاند، اى كسى كه زكريا را به وجود يحيى مژده داده،

اى كسى كه براى نجات اسماعيل از كشته شدن، قربانى بزرگ را فدا نمود، اى كسى كه قربانى هابيل را

قبول نمود و دورى از رحمت خود را بر قابيل گردانيد، اى فرستنده گروه ها براى يارى محمّد،

رحمت فرست بر محمّد و آل محمّد و بر همه فرستادگان و فرشتگان كه نزديكان و فرمانبرداران تو هستند.

از تو هر حاجتى را كه همه درخواست كرده اند، درخواست مى كنم و تو از آنان خشنودى، پس بر خود اجابت

حاجت را لازم ساخته اى،

اى خدا، اى خدا، اى خدا، اى بخشنده، اى بخشنده، اى بخشنده، اى مهربان، اى مهربان، اى مهربان، اى

بخشنده، اى مهربان، اى بخشنده، اى مهربان، اى خداوند بزرگى و بخشش، اى خداوند بزرگى و بخشش،

اى خداوند بزرگى و بخشش، به حقّ آن نام، به حقّ آن نام، به حقّ آن نام، به حقّ آن نام، به حقّ آن نام،

به حقّ آن نام، به حقّ آن نام، از تو درخواست مى كنم به حقّ هر نامى كه به آن ذات خود را ناميده اى يا آن

را در يكى از كتاب هاى خود فرو فرستاده اى يا آن را در دانش نهانى نزد خود نهاده اى ] و به جايگاه هاى

عزّت و عرش تو و نهايت رحمت تو [ و به حرمت اين كلام كه اگر درختانى كه در زمين است، قلم شوند و

دوات آنها دريا شود نام هاى خدا تمام نمى شود و به آخر نمى رسد ] همانا خدا غلبه كننده و درست كردار

است[ به حق نام هاى نيكوى تو كه آنها را در قرآن مجيد خود ذكر نموده اى و گفته اى: از براى خداست نام

هاى نيكو، پس خدا را به آن نام ها بخوانيد.

نيز گفته اى: مرا بخوانيد، تا حاجت شما را برآورم، و گفته اى: هرگاه از تو بندگان من جهت خواستن حاجتى از

تو بپرسند، بگو: من به آنها نزديكم، دعاى خواننده را، هرگاه مرا بخواند اجابت مى كنم ] پس بايد دعوت مرا

اجابت كنند و به من ايمان بياورند، شايد رشد يابند [ وگفته اى: اى بندگان من كه بر خود ستم نموده ايد، از

حمت خدا نا اميد مگرديد ] همانا خدا تمام گناهان را مى آمرزد و او آمرزنده مهربان است[ اى خدا، دعا مى

كنم، اى پروردگار من، به تو اميد دارم، اى آقاى من و در بر آوردن حاجتم، از تو اميد دارم، اى مولاى من همچنان

كه مرا وعده داده اى و تو را خوانده ام، همچنان كه مرا امر فرمودى، آن گونه كه شايسته توست، انجام بده

، اى بخشنده و درود فرست بر محمّد و خاندان او.

 


پس حضرت اميرالمؤمنين(عليه السلام) به آن جوان فرمود: هرگاه شب دهم شود، اين دعا را بخوان. صبح بعد

به خير و خوبى نزد من بيا. امام حسين(عليه السلام) فرمود: كه جوان دعا را گرفت و رفت. صبح هنگام، هنوز ب

ه كارى شروع نكرده بوديم كه ديديم جوان صحيح و تندرست آمد و دعا در دست او بود و مى گفت: قسم به

خدا كه در اين دعا اسم اعظم است! حاجت من به ربّ كعبه سوگند، كه برآورده شد.


پس حضرت اميرالمؤمنين على بن ابى طالب(عليه السلام) فرمود: نقل كن چه شد. جوان گفت: چون شب

دهم شد و همه به خواب رفتند و تاريكى شب همه را فرا گرفت، دعا را بر كف دست خود گذاردم و آن را به

سوى آسمان بلند كردم و خدا را خواندم و او را به حقّ اين دعا چند مرتبه قسم دادم.

در مرتبه دوم آوازى شنيدم كه: دعاى تو مستجاب شد. بس است. خدا را به اسم اعظم خواندى.

پس خوابيدم، چون خواب رفتم، در خواب حضرت رسالت پناه(صلى الله عليه وآله)را ديدم كه دست مبارك

خود را بر بدن من ماليد و فرمود: اين اسم اعظم را محافظت كن. تو بر خير و خوبى هستى. چون بيدار شدم،

خود را صحيح و سالم يافتم، چنان كه مى بينى. خدا تو را جزاى خير دهد.

 

 

منابع :

1 . سوره أعراف: 180.
 2 . سوره غافر: 60.
 3 . سوره بقره: 186.
 4 . سوره زمر: 53.
 5 . جنّة الأمان، ص348، بحار الأنوار، ج 92، ص 394، به نقل از مهج الدّعوات، ص157ـ151.

 

 

 

دعا برای حاجت روایی

دعا برای حاجت روایی :

امام على (عليه السلام) در هنگام شهادت، به فرزندش امام حسن (عليه السلام) فرمود: دعايى به تو مى

آموزم كه اصلش در كتاب خداست. آن را پيامبر به من آموخت. وقتى خواستى به درگاه خدا دعا كنى، پس از

نماز ظهر يا عصر آن را بخوان، بعد حاجت هايت را بخواه.


اگر اين دعا را بخوانى، هزار فرشته را خدا مى گمارد برايت استغفار كنند. به هر فرشته توان هزار فرشته

مى دهد تا به تندى طلب آمرزش برايت بكنند. هزار قصر در بهشت براى تو ساخته مى شود و تا وقتى در دنيا

زنده اى، داراى نعمت بوده، فقر و ندارى به تو نمى رسد. از كسى در دنيا چيزى نخواه (هر چه و هر كسى

باشد) كه توسط خدا برآورده مى شود:

 


سُبْحَانَ اللهِ وَ الْحَمْدُ للهِ وَ لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللهُ وَ اللهُ أَكْبَرُ وَ لاَ حَوْلَ وَ لاَ قُوَّةَ إِلاَّ بِاللهِ فَسُبْحَانَ اللهِ حِينَ تُمْسُونَ وَ حِينَ

تُصْبِحُونَ وَ لَهُ الْحَمْدُ فِي السَّمَاوَاتِ وَ الاَرْضِ وَ عَشِيًّا وَ حِينَ تُظْهِرُونَ يُخْرِجُ الْحَيَّ مِنَ الْمَيِّتِ وَ يُخْرِجُ الْمَيِّتَ مِنَ

الْحَيِّ وَ يُحْيِ الاْرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا وَ كَذلِكَ تُخْرَجُونَ. سُبْحَانَ رَبِّكَ رَبِّ الْعِزَّةِ عَمَّا يَصِفُونَ وَ سَلامٌ عَلَى الْمُرْسَلِينَ وَ

الْحَمْدُ للهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ.


سُبْحَانَ اللهِ ذِي الْمُلْكِ وَ الْمَلَكُوتِ سُبْحَانَ اللهِ ذِي الْعِزَّةِ وَ الْعَظَمَةِ وَ الْجَبَرُوتِ سُبْحَانَ اللهِ الْمَلِكِ الْحَيِّ الَّذِي لاَ

يَمُوتُ سُبْحَانَ الْعَلِيِّ الاْعْلَى سُبْحَانَهُ وَ تَعَالَى سُبْحَانَ الْمَلِكِ الْقُدُّوسِ رَبِّ الْمَلاَئِكَةِ وَ الرُّوحِ.


اللَّهُمَّ لَكَ الْحَمْدُ حَمْداً يَصْعَدُ وَ لاَ يَنْفَدُ وَ لَكَ الْحَمْدُ عَلَيَّ وَ مَعِي وَ قُدَّامِي وَ خَلْفِي يَا اللهُ ده مرتبه يَا رَحْمَانُ

ده مرتبه يَا رَحِيمُ ده مرتبه يَا رَبِّ ده مرتبه يَا حَيُّ يَا قَيُّومُ ده مرتبه يَا بَدِيعَ السَّمَاوَاتِ وَ الاْرْضِ ده مرتبه يَا ذَا

الْجَلاَلِ وَ الاْكْرَامِ ده مرتبه يَا حَنَّانُ يَا مَنَّانُ ده مرتبه اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّد وَ آلِ مُحَمَّد ده مرتبه وحاجت

خويش را بخواه .



خدا منزّه است، شكر براى خداست، معبودى جز الله نيست، الله اكبر، توان و نيرويى جز خدا نيست. خدا منزّه

است، آن هنگام كه در شب يا صبح به سر مى بريد. در آسمان ها و زمين، هنگام شب و روز، حمد براى

خداست. زنده را از مرده، و مرده را از زنده بيرون مى آورد و زمين را پس از نابودى آن، دوباره مى سازد، و

چنين در روز قيامت برانگيخته مى شويد. خدا منزّه است، خداى با عزّت، از آنچه توصيف مى كنند منزّه است،

و درود بر رسولان الهى، والحمدلله رب العالمين. خداى دارنده مُلك و ملكوت منزّه است. خداى با عزّت و با

عظمت و بزرگى منزّه است. خداى مالك و پاينده كه نمى ميرد منزّه است، خداى والا و بزرگ منزّه است،

منزّه است و بلند مرتبه. خداى مالك و پاك منزّه است، كه پروردگار فرشتگان و جبرئيل است.

خدايا، تو را شكر; شكرى كه افزون يابد و كم نشود. بر من و پيش و پس از من حق شكر گزارى دارى.

سپس ده بار بگو: يا الله، اى بخشنده، اى مهربان، اى پروردگار، اى زنده و پاينده، اى آفريننده آسمان ها

و زمين، اى صاحب بزرگى و بخشش، اى مهربان و بخشنده، بر محمّد و آل محمّد درود بفرست .


بعد حاجتت را بخواه.

 

 

منبع : بحارالانوار ج 92 ص 179

 

 

 

دعا برای نفرین بر دشمن

دعا برای نفرین بر دشمن :

 

از حضرت ابى الحسن عليه السلام روايت شده كه فرمود: هرگاه يكى از شماها بر دشـمـن نـفـرين كند بگويد :


اللَّهُمَّ اطْرُقْهُ بِبَلِيَّةٍ لَا أُخْتَ لَهَا وَ أَبِحْ حَرِيمَهُ


بار خدايا او را ببلاى شبانه كه مانند ندارد دچار كن ، و دشمن را بر او چيره ساز

 

منبع : اصول کافی ج 4 ص 277

 

 

 

ثواب اذکار اربعه

ثواب اذکار اربعه :

حـضـرت بـاقـر (ع ) فرمود: رسول خدا (ص ) بمردى گذر كرد كه در باغش درخت مى كـاشـت پـس آن حـضرت

(ص ) نزدش ايستاد و فرمود: تو را راهنمائى نكنم بركشت درختى كه ريشه اش پا برجاتر و ميوه هايش

زودرس تر و بهتر و پاينده تر باشد؟ عرضكرد: چرا مرا رهنمائى فرما اى رسول خدا، فرمود: چون بامداد كنى و

شام كنى بگو: (((سبحان اللّه و الحـمـدلله و لا اله الا اللّه و اللّه كـبـر))) زيـرا اگـر آنـرا بـگـوئى بـشـمـاره هر

تسبيحه اى (يعنى هر يك مرتبه ) ده درخت در بهشت دارى (كه هر درختى از آنها يك نوع ) از انـواع مـيـوه

هـا (مـى دهـد) و آنها را از كارهاى شايسته و پاينده است . امام محمد باقر عليه السلام فرمود: پس آن

مرد گفت : پس من شما را گواه گرفتم كه اين باغ من صدقه قبض شـده وقـف اسـت بـر فـقـراى از

مـسـلمـانـان كـه مـسـتـحـق صـدقـه بـاشـنـد، پـس خـداى عزوجل آياتى از قرآن را نازل كرد: (((پس اما

آنكه بخشيد و پرهيزكارى كرد، و تصديق بـه نـكـوكـارى كـرد، زود اسـت كـه راهـنـمـويـش بـسـوى گـشـايـش

شـويـم ))) (سـوره ليل آيه هاى 5 76).

 

 

منبع : اصول کافی ج 4 ص 268

 

 

 

دعا برای غلبه بر دشمن

دعا برای غلبه بر دشمن :

برای غلبه بر دشمن در روایتی آمده است ابو سعید خدری می گوید : در روز خندق به رسول الله صل الله علیه

و آله گفتم یا رسول الله از شدت ترس جانمان به گلو رسیده است ؟! حضرت فرمود بگو :

اللهُمَّ اَستُر عَوراتِنا و آمِن رَوعاتِنا

خدری می گوید : بادی آمد و به شدت بر صورت دشمنان خورد و آن ها را متفرق ساخت .

 

 

منبع : بحارالانوار ج 20 ص 192

 

 

 

دعا برای ابطال سحر

دعا برای ابطال سحر :

مرحوم سید علی خان مدنی می گوید : شیخ بهایی برای ابطال سحر عملی را به شاه عباس صفوی آموخته

است .. متن آن این است :

این دعا را بر کف دست راست با خاک کربلا که مخلوط با آب نیسان شده باشد بنویسد :

 

بسم الله الرحمن الرحیم یا من ازل السحر باعجاز موسی علیه السلام لما القی عصاه فاذا هی ثعبان مبین

ازل عمن قصدته سحر السحرة و کید الفجرة انک علی کل شی ء قدیر

 

سزاوار است که در زمان صبح و ناشتا نوشته شود بعد از آن که نوشته شد کف دست را کاملا بلیسد به

گونه ای که چیزی از آن باقی نماند این عمل را  سه روز پشت سر هم تکرار کند سحر به اذن پروردگار باطل

خواهد شد

منبع : کلم الطیب ص 80 و 82

 

شیخ عباس بونی نیز همین عمل را با اندکی اختلاف در متن ذکر کرده است متن این است :

بسم الله الرحمن الرحیم یا من ما ذل السحرة باعجاز موسی علیه السلام لما القی عصاه فاذا هی ثعبان

منبین ازل عنی قصد السحرة و کید الفجرة انک علی کل شی ء قدیر

منبع : حاشیه کلیات مجمع الدعوات ص 75 و 76

 

( دو نکته قابل ذکر است اولا این عمل با وضو انجام شود و ثانیا دقت شود که شخصیتی چون شیخ بهایی

برای چه کسی چنین نسخه ای را بیان کرده است . اگر بهتر از این نسخه در ابطال سحر نزد شیخ بهایی

می بود حتما آن را به شاه عباس صفوی تجویز می کرد . لذا باید آن را غنیمت شمرد )

 

 

 

دعا برای درمان درد سیاتیک

دعا برای درمان درد سیاتیک :

داوود بن رزین می گوید : به امام صادق علیه السلام شکایت کرده و عرض کردم : ای پسر رسول خدا شب

گذشته به درد سیاتیک دچار شدم و تا صبح آرام نشد و اکنون به شما پناه آورده ام .

حضرت به وی فرمودند : دست خود را بر محل درد بگذار و سه بار بگو : اللَّهُ اللَّهُ اللَّهُ رَبِّي حَقّاً ‏

که درد آن آرام خواهد شد .

 

 

منبع : بحارالانوار ج 95 ص 57

 

 

 

دعا برای مواجهه با بادها

دعا برای مواجهه با بادها :

حضرت امام باقر علیه السلام فرموده اند : خداوند هیچ بادی را نفرستاده مگر آنکه یا رحمت است یا عذاب .

پس هر گاه با آن مواجه شدید بگویید :

اللَّهُمَّ إِنَّا نَسْأَلُكَ خَيْرَهَا وَ خَيْرَ مَا أُرْسِلَتْ لَهُ وَ نَعُوذُ بِكَ مِنْ شَرِّهَا وَ شَرِّ مَا أُرْسِلَتْ لَهُ

 

و با صدای بلند تکبیر بگویید که به راستی آن را خواهد شکست .

 

 

منبع : من لا یحضره الفقیه ج 1 ص 544

 

 

 

دعای شفای نابینا

دعای شفای نابینا :

روایت شده که مردى نابینا نزد رسول خدا (صلی الله علیه وآله) آمد و به خاطر از دست دادن بینایش به آن

حضرت شکایت کرد، رسول خدا (صلی الله علیه وآله) به او فرمود: بگو:


«يا سُبُّوحُ يا قُدُّوسُ يا نُورَ الاَْنْوارِ يا نُورَ السَّماواتِ وَالاَْرْضِ يااَوَّلَ الاَْوَّلينَ وَيا اخِرَ الاْخِرينَ وَيا اَرْحَمَ الرّاحِمينَ، اَسْاَلُکَ

اَنْ تَغْفِرَ لِـيَ الذُّنُوبَ الَّتى تُغَيِّرُ النِّعَمَ وَالذُّنُوبَ الَّتى تُنْزِلُ النِّقَمَ وَالذُّنُوبَ الَّتى تَهْتِکُ الْعِصَمَ وَالذُّنُوبَ الَّتى تُوجِبُ الْبَلاءَ

وَالذُّنُوبَ الَّتى تَقْطَعُ الرَّجاءَ وَالذُّنُوبَ الَّتى تَحْبِسُ الدُّعاءَ وَالذُّنُوبَ الَّتى تَكْشِفُ الْغِطاءَ وَالذُّنُوبَ الَّتى تُعَجِّلُ الْفَناءَ

وَالذُّنُوبَ الَّتى تُظْلِمُ الْهَواءَ وَاَسْاَلُکَ بِاسْمِکَ الْعَظيمِ وَوَجْهِکَ الْكَريمِ اَنْ تَرُدَّ عَليَّ بَصَرى».


«اى خداى ستوده شده و اى خداى پاک اى نور تمامى نورها، اى نور آسمان‌ها و زمین اى ابتداى هر آغاز و

اى انتهاى هر پایان و اى مهربان‌ترین مهربان‌ها، از تو مى‌خواهم گناهانى را از من ببخشى که نعمت‌ها را تغییر

دهد گناهانى که عقوبت و مجازات را نازل مى‌کند گناهانى که پرده عصمت و حرمت را مى‌درد و کنار مى‌زند

و گناهانى که بلا را نازل و واجب مى‌کند و گناهانى که امید و آرزو را قطع مى‌کند و از بین مى‌برد و گناهانى

که مانع اجابت دعاست و گناهانى که پرده را از بین مى‌برد و گناهانى که منجر به مرگ زود هنگام مى‌شود و

گناهانى که هواى نفس را ناپاک و تیره مى‌کند به حق [برکت] اسم بزرگت و بخشندگى‌ات از تو مى‌خواهم

که بینایم را باز گردانى».


آن مرد این دعا را خواند و بیناییش برگشت.

 

 

منبع : شرح نهج البلاغه ج 6 ص 189

 

 

 

دعا برای محفوظ ماندن از بلاها

دعا برای محفوظ ماندن از بلاها :

از حضرت صادق علیه السلام روایت شده است که هر که در صبح سه مرتبه این دعا را بخواند تا شام به او

بلایی نرسد و اگر در شام بگوید تا صبح به او بلایی نرسد :

بِسْمِ اللَّهِ الَّذِي لَا يَضُرُّ مَعَ اسْمِهِ شَيْ‏ءٌ فِي الْأَرْضِ وَ لَا فِي السَّمَاءِ وَ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ

 

 

منبع : بحارالانوار ج 83 ص 298

 

 

 

دعایی برای زنده شدن دل

دعایی برای زنده شدن دل :

شخصی در خواب پیغمبر صل الله علیه و آله را دید و از آن حضرت خواست که به من دعایی یاد بده که دلم را

زنده گرداند . حضرت این کلمات را به او یاد دادند :

يَا حَيُّ يَا قَيُّومُ يَا لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ أَسْأَلُكَ أَنْ تُحْيِيَ قَلْبِي اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ

آن شخص گفت : سه مرتبه این کلمات را خواندم خدا قلبم را زنده کرد .

 

 

 

منبع : مصباح کفعمی ص 198

 

 

 

دعای یمانی

دعای یمانی :

از جمله دعايى است از مولاى ما حضرت امير المؤمنين(عليه السلام)معروف به دعاى حرز يمانى.


عبدالله بن عبّاس و عبدالله بن جعفر نقل كردند كه روزى خدمت مولا حضرت امير المؤمنين على بن ابى طالب

(عليه السلام) حاضر بوديم كه حضرت امام حسن (عليه السلام)داخل شدند و فرمود: يا اميرالمؤمنين،

مردى به در خانه آمده و اذن مى طلبد كه داخل شود كه از او بوى مشك مىوزد.


حضرت فرمود: او را اذن ده تا آيد. پس مردى داخل شد. تنومند، خوش روى، خوش منظر و جوانى فاضل،

فصيح زبانى كه بر او لباس فاخرى بود و گفت: «السلام عليك يا امير المؤمنين و رحمة الله و بركاته» مردى از

اقصى بلاد يمن و از اشراف عرب از اولاد كسى كه منسوب به شماست هستم. پشت سر پادشاهى عظيم

و نعمتى كامل را گذاردم. در راحتى و زندگانى بسيار خوب و فراخ روزى و صاحب ثروت و املاك بسيار بودم اما

بر من كارها دشوار و سخت شده است. زمان مرا به تنگى مبتلا ساخته، چون براى من دشمنى پركينه است

كه كار را دشوار و به سبب ياران و انصار بسيار خود بر من غلبه نموده و به خاطر توانايى يارى كنندگان او و

كثرت جمعيت، بر من چاره كم شده است. در شبى از شب ها خوابيده بودم، در خواب مرا شخصى آمد،

به من گفت: برخيز و بشتاب به سوى بهترين خلق خدا بعد از پيامبر اكرم(صلى الله عليه وآله)، يعنى

اميرالمؤمنين على بن ابى طالب(عليه السلام)، و از حضرت درخواست كن به تو دعايى را تعليم نمايد كه او

را حبيب خدا و بهترين و برگزيده ترين خلق او محمّد بن عبدالله(صلى الله عليه وآله)تعليم نموده است. در آن

دعا اسم اعظم خداست، اين دعا را بر دشمن سرسخت خود بخوان. يا اميرالمؤمنين، بيدار گشتم و متوجّه

كارى نگشتم تا به سوى تو آمدم. چهار صد غلام همراه دارم و خدا و رسول و شما را شاهد مى گيرم به

آن كه همگى آزادند. ايشان را در راه خدا آزاد نمودم.


يا اميرالمؤمنين، از راهى دور و دراز و از شهرى بعيد نزد شما آمده ام. بدن من لاغر شده و جثه من باريك

گشته است. يا اميرالمؤمنين، به حق بزرگواريت و به حق پدرى و خويشى بر من منّت گذار و به من دعايى را

تعليم نما كه در خواب ديدم و مرا آن هاتف امر كرد به سوى تو كوچ نمايم.


پس حضرت امير المؤمنين(عليه السلام) فرمود: إن شاء الله تو را تعليم مى نمايم. دوات و كاغذى را طلب

نمود و از براى او اين دعا را نوشت:


بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ

اللَّهُمَّ أَنْتَ اللهُ الْمَلِكُ الْحَقُّ الَّذِي لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ وَ أَنَا عَبْدُكَ وَ أَنْتَ رَبِّي ظَلَمْتُ نَفْسِي وَ اعْتَرَفْتُ بِذَنْبِي وَ لاَ يَغْفِرُ

الذُّنُوبَ إِلاَّ أَنْتَ فَاغْفِرْ لِي يَا غَفُورُ يَا شَكُورُ. اللَّهُمَّ إِنِّي أَحْمَدُكَ وَ أَنْتَ لِلْحَمْدِ أَهْلٌ عَلَى مَا خَصَصْتَنِي بِهِ مِنْ

مَوَاهِبِ الرَّغَائِبِ وَ مَا وَصَلَ إِلَيَّ مِنْ فَضْلِكَ السَّابِغِ وَ مَا أَوْلَيْتَنِي بِهِ مِنْ إِحْسَانِكَ إِلَيَّ وَ بَوَّأْتَنِي بِهِ مِنْ مَظِنَّةِ

الْعَدْلِ وَ أَنَلْتَنِي مِنْ مَنِّكَ الْوَاصِلِ إِلَيَّ وَ مِنَ الدِّفَاعِ عَنِّي وَ التَّوْفِيقِ لِي وَ الاِْجَابَةِ لِدُعَائِي حَتَّى أُنَاجِيَكَ دَاعِياً وَ

أَدْعُوَكَ مُضَاماً وَ أَسْأَلَكَ فَأَجِدَكَ فِي الْمَوَاطِنِ كُلِّهَا لِي جَابِراً وَ فِي الاُْمُورِ نَاظِراً وَ لِذُنُوبِي غَافِراً وَ لِعَوْرَاتِي سَاتِراً

لَمْ أَعْدَمْ خَيْرَكَ طَرْفَةَ عَيْن مُذْ أَنْزَلْتَنِي دَارَ الاِخْتِبَارِ لِتَنْظُرَ مَا أُقَدِّمُ لِدَارِ الْقَرَارِ فَأَنَا عَتِيقُكَ مِنْ جَمِيعِ الاْفَاتِ وَ

الْمَصَائِبِ فِي اللَّوَازِبِ وَ الْغُمُومِ الَّتِي سَاوَرَتْنِي فِيهَا الْهُمُومُ بِمَعَارِيضِ أَصْنَافِ الْبَلاَءِ وَ مَصْرُوفِ جُهْدِ الْقَضَاءِ لاَ أَذْكُرُ

مِنْكَ إِلاَّ الْجَمِيلَ وَ لاَ أَرَى مِنْكَ غَيْرَ التَّفْضِيلِ خَيْرُكَ لِي شَامِلٌ وَ فَضْلُكَ عَلَيَّ مُتَوَاتِرٌ وَ نِعْمَتُكَ عِنْدِي مُتَّصِلَةٌ وَ

سَوَابِقُ لَمْ تُحَقِّقْ حَذَارِي بَلْ صَدَّقَتْ رَجَائِي وَ صَاحَبَتْ أَسْفَارِي وَ أَكْرَمْتَ أَحْضَارِي وَ شَفَيْتَ أَمْرَاضِي وَ أَوْصَابِي

وَ عَافَيْتَ مُنْقَلَبِي وَ مَثْوَايَ وَ لَمْ تُشْمِتْ بِي أَعْدَائِي وَ رَمَيْتَ مَنْ رَمَانِي وَ كَفَيْتَنِي مَئُونَةَ مَنْ عَادَانِي فَحَمْدِي لَكَ

وَاصِلٌ وَ ثَنَائِي لَكَ دَائِمٌ مِنَ الدَّهْرِ إِلَى الدَّهْرِ بِأَلْوَانِ التَّسْبِيحِ خَالِصاً لِذِكْرِكَ وَ مَرْضِيّاً لَكَ بِنَاصِعِ التَّوْحِيدِ وَ إِمْحَاضِ

التَّمْجِيدِ بِطُولِ التَّعْدِيدِ وَ مَزِيَّةِ أَهْلِ الْمَزِيدِ لَمْ تُعَنْ فِي قُدْرَتِكَ وَ لَمْ تُشَارَكْ فِي إِلَهِيَّتِكَ وَ لَمْ تُعَلَّمْ إِذْ حَبَسْتَ

الاَْشْيَاءَ عَلَى الْغَرَائِزِ وَ لاَ خَرَقَتِ الاَْوْهَامُ حُجُبَ الْغُيُوبِ فَتَعْتَقِدُ فِيكَ مَحْدُوداً فِي عَظَمَتِكَ فَلاَ يَبْلُغُكَ بُعْدُ الْهِمَمِ وَ

لاَ يَنَالُكَ غَوْصُ الْفِكَرِ وَ لاَ يَنْتَهِي إِلَيْكَ نَظَرُ نَاظِر فِي مَجْدِ جَبَرُوتِكَ ارْتَفَعَتْ عَنْ صِفَةِ الْمَخْلُوقِينَ صِفَاتُ قُدْرَتِكَ وَ عَلاَ

عَنْ ذَلِكَ كِبْرِيَاءُ عَظَمَتِكَ لاَ يَنْقُصُ مَا أَرَدْتَ أَنْ يَزْدَادَ وَ لاَ يَزْدَادُ مَا أَرَدْتَ أَنْ يَنْقُصَ وَ لاَ أَحَدٌ حَضَرَكَ حِينَ بَرَأْتَ النُّفُوسَ

كَلَّتِ الاَْوْهَامُ عَنْ تَفْسِيرِ صِفَتِكَ وَ انْحَسَرَتِ الْعُقُولُ عَنْ كُنْهِ عَظَمَتِكَ وَ كَيْفَ تُوصَفُ وَ أَنْتَ الْجَبَّارُ الْقُدُّوسُ الَّذِي لَمْ

تَزَلْ أَزَلِيّاً دَائِماً فِي الْغُيُوبِ وَحْدَكَ لَيْسَ فِيهَا غَيْرُكَ وَ لَمْ يَكُنْ لَهَا سِوَاكَ حَارَ فِي مَلَكُوتِكَ عَمِيقَاتُ مَذَاهِبِ التَّفْكِيرِ

فَتَوَاضَعَتِ الْمُلُوكُ لِهَيْبَتِكَ وَ عَنَتِ الْوُجُوهُ بِذُلِّ الاِسْتِكَانَةِ لَكَ وَ انْقَادَ كُلُّ شَيْء لِعَظَمَتِكَ وَ اسْتَسْلَمَ كُلُّ شَيْء

لِقُدْرَتِكَ وَ خَضَعَتْ لَكَ الرِّقَابُ وَ كَلَّ دُونَ ذَلِكَ تَحْبِيرُ اللُّغَاتِ وَ ضَلَّ هُنَالِكَ التَّدْبِيرُ فِي تَصَارِيفِ الصِّفَاتِ فَمَنْ تَفَكَّرَ

فِي ذَلِكَ رَجَعَ طَرْفُهُ إِلَيْهِ حَسِيراً وَ عَقْلُهُ مَبْهُوراً وَ تَفَكُّرُهُ مُتَحَيِّراً.

اللَّهُمَّ فَلَكَ الْحَمْدُ مُتَوَاتِراً مُتَوَالِياً مُتَّسِقاً مُسْتَوْثِقاً يَدُومُ وَ لاَ يَبِيدُ غَيْرَ مَفْقُود فِي الْمَلَكُوتِ وَ لاَ مَطْمُوس فِي

الْعَالَمِ وَ لاَ مُنْتَقَص فِي الْعِرْفَانِ وَ لَكَ الْحَمْدُ مَا لاَ تُحْصَى مَكَارِمُهُ فِي اللَّيْلِ إِذَا أَدْبَرَ وَ الصُّبْحِ إِذَا أَسْفَرَ وَ فِي

الْبَرَارِي وَ الْبِحَارِ وَ الْغُدُوِّ وَ الاْصَالِ وَ الْعَشِيِّ وَ الاِْبْكَارِ وَ فِي الظَّهَائِرِ وَ الاَْسْحَارِ. اللَّهُمَّ بِتَوْفِيقِكَ قَدْ أَحْضَرْتَنِي

الرَّغْبَةَ وَ جَعَلْتَنِي مِنْكَ فِي وَلاَيَةِ الْعِصْمَةِ فَلَمْ أَبْرَحْ فِي سُبُوغِ نَعْمَائِكَ وَ تَتَابُعِ آلاَئِكَ مَحْفُوظاً لَكَ فِي الْمَنَعَةِ وَ

الدِّفَاعِ مَحُوطاً بِكَ فِي مَثْوَايَ وَ مُنْقَلَبِي وَ لَمْ تُكَلِّفْنِي فَوْقَ طَاقَتِي إِذْ لَمْ تَرْضَ مِنِّي إِلاَّ طَاقَتِي وَ لَيْسَ شُكْرِي

وَ إِنْ بَالَغْتُ فِي الْمَقَالِ وَ بَالَغْتُ فِي الْفَعَالِ بِبَالِغ أَدَاءَ حَقِّكَ وَ لاَ مُكَافِياً لِفَضْلِكَ لاَِنَّكَ أَنْتَ اللهُ الَّذِي لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ

لَمْ تَغِبْ وَ لاَ تَغِيبُ عَنْكَ غَائِبَةٌ وَ لاَ تَخْفَى عَلَيْكَ خَافِيَةٌ وَ لَمْ تَضِلَّ لَكَ فِي ظُلَمِ الْخَفِيَّاتِ ضَالَّةٌ إِنَّمَا أَمْرُكَ إِذَا أَرَدْتَ

شَيْئاً أَنْ تَقُولَ لَهُ كُنْ فَيَكُونُ.

اللَّهُمَّ لَكَ الْحَمْدُ مِثْلَ مَا حَمِدْتَ بِهِ نَفْسَكَ وَ أَضْعَافَ مَا حَمِدَكَ بِهِ الْحَامِدُونَ وَ مَجَّدَكَ بِهِ الْمُمَجِّدُونَ وَ كَبَّرَكَ بِهِ

الْمُكَبِّرُونَ وَ عَظَّمَكَ بِهِ الْمُعَظِّمُونَ حَتَّى يَكُونَ لَكَ مِنِّي وَحْدِي فِي كُلِّ طَرْفَةِ عَيْن وَ أَقَلَّ مِنْ ذَلِكَ مِثْلَ حَمْدِ

الْحَامِدِينَ وَ تَوْحِيدِ أَصْنَافِ الْمُخْلَصِينَ وَ تَقْدِيسِ أَجْنَاسِ الْعَارِفِينَ وَ ثَنَاءِ جَمِيعِ الْمُهَلِّلِينَ وَ مِثْلَ مَا أَنْتَ بِهِ عَارِفٌ

مِنْ رِزْقِكَ اعْتِبَاراً وَ فَضْلاً وَ سَأَلْتَنِي مِنْهُ يَسِيراً صَغِيراً وَ أَعْفَيْتَنِي مِنْ جَمِيعِ خَلْقِكَ مِنَ الْحَيَوَانِ وَ أَرْغَبُ إِلَيْكَ فِي

رَغْبَةِ مَا أَنْطَقْتَنِي بِهِ مِنْ حَمْدِكَ فَمَا أَيْسَرَ مَا كَلَّفْتَنِي بِهِ مِنْ حَقِّكَ وَ أَعْظَمَ مَا وَعَدْتَنِي عَلَى شُكْرِكَ ابْتَدَأْتَنِي

بِالنِّعَمِ فَضْلاً وَ طَوْلاً وَ أَمَرْتَنِي بِالشُّكْرِ حَقّاً وَ عَدْلاً وَ وَعَدْتَنِي عَلَيْهِ أَضْعَافاً وَ مَزِيداً وَ أَعْطَيْتَنِي مِنْ رِزْقِكَ اعْتِبَاراً وَ

فَضْلاً وَ سَأَلْتَنِي مِنْهُ يَسِيراً صَغِيراً وَ أَعْفَيْتَنِي مِنْ جَهْدِ الْبَلاَءِ وَ لَمْ تُسَلِّمْنِي لِلسُّوءِ مِنْ بَلاَئِكَ مَعَ مَا أَوْلَيْتَنِي مِنَ

الْعَافِيَةِ وَ سَوَّغْتَ مِنْ كَرَائِمِ النُّحْلِ وَ ضَاعَفْتَ لِيَ الْفَضْلَ مَعَ مَا أَوْدَعْتَنِي مِنَ الْحُجَّةِ الشَّرِيفَةِ وَ يَسَّرْتَ لِي مِنَ

الدَّرَجَةِ الرَّفِيعَةِ وَ اصْطَفَيْتَنِي بِأَعْظَمِ النَّبِيِّينَ دَعْوَةً وَ أَفْضَلِهِمْ شَفَاعَةً مُحَمَّد(صلى الله عليه وآله).

اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِي مَا لاَ يَسَعُهُ إِلاَّ مَغْفِرَتُكَ وَ لاَ يَمْحَقُهُ إِلاَّ عَفْوُكَ وَ لاَ يُكَفِّرُهُ إِلاَّ فَضْلُكَ وَ هَبْ لِي فِي يَوْمِي هَذَا

يَقِيناً تُهَوِّنُ عَلَيَّ بِهِ مُصِيبَاتِ الدُّنْيَا وَ أَحْزَانَهَا بِشَوْق إِلَيْكَ وَ رَغْبَة فِيمَا عِنْدَكَ وَ اكْتُبْ لِي عِنْدَكَ الْمَغْفِرَةَ وَ بَلِّغْنِيَ

الْكَرَامَةَ وَ ارْزُقْنِي شُكْرَ مَا أَنْعَمْتَ بِهِ عَلَيَّ فَإِنَّكَ أَنْتَ اللهُ الْوَاحِدُ الرَّفِيعُ الْبَدِيءُ الْبَدِيعُ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ الَّذِي لَيْسَ

لاَِمْرِكَ مَدْفَعٌ وَ لاَ عَنْ قَضَائِكَ مُمْتَنِعٌ أَشْهَدُ أَنَّكَ رَبِّي وَ رَبُّ كُلِّ شَيْء فَاطِرُ السَّمَاوَاتِ وَ الاَْرْضِ عَالِمُ الْغَيْبِ وَ

الشَّهَادَةِ الْعَلِيُّ الْكَبِيرُ.

اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ الثَّبَاتَ فِي الاَْمْرِ وَ الْعَزِيمَةَ عَلَى الرُّشْدِ وَ الشُّكْرَ عَلَى نِعْمَتِكَ وَ أَعُوذُ بِكَ مِنْ جَوْرِ كُلِّ جَائِر

وَ بَغْيِ كُلِّ بَاغ وَ حَسَدِ كُلِّ حَاسِد بِكَ أَصُولُ عَلَى الاَْعْدَاءِ وَ بِكَ أَرْجُو وَلاَيَةَ الاَْحِبَّاءِ مَعَ مَا لاَ أَسْتَطِيعُ إِحْصَاءَهُ وَ لاَ

تَعْدِيدَهُ مِنْ عَوَائِدِ فَضْلِكَ وَ طُرَفِ رِزْقِكَ وَ أَلْوَانِ مَا أَوْلَيْتَ مِنْ إِرْفَادِكَ فَإِنَّكَ أَنْتَ اللهُ الَّذِي لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ الْفَاشِي فِي

الْخَلْقِ رِفْدُهُ الْبَاسِطُ بِالْحَقِّ يَدُكَ وَ لاَ تُضَادُّ فِي حُكْمِكَ وَ لاَ تُنَازَعُ فِي أَمْرِكَ تَمْلِكُ مِنَ الاَْنَامِ مَا تَشَاءُ وَ لاَ يَمْلِكُونَ

إِلاَّ مَا تُرِيدُ قُلِ اللّهُمَّ مَالِكَ الْمُلْكِ تُؤْتِي الْمُلْكَ مَنْ تَشَاءُ وَ تَنْزِعُ الْمُلْكَ مِمَّنْ تَشَاءُ وَ تُعِزُّ مَنْ تَشَاءُ وَ تُذِلُّ مَنْ تَشَاءُ

بِيَدِكَ الْخَيْرُ إِنَّكَ عَلى كُلِّ شَيْء قَدِيرٌ تُولِجُ اللَّيْلَ فِي النَّهَارِ وَ تُولِجُ النَّهَارَ فِي اللَّيْلِ وَ تُخْرِجُ الْحَيَّ مِنَ الْمَيِّتِ وَ

تُخْرِجُ الْمَيِّتَ مِنَ الْحَيِّ وَ تَرْزُقُ مَنْ تَشَاءُ بِغَيْرِ حِسَاب.

أَنْتَ الْمُنْعِمُ الْمُفْضِلُ الْخَالِقُ الْبَارِئُ الْقَادِرُ الْقَاهِرُ الْمُقَدَّسُ فِي نُورِ الْقُدْسِ تَرَدَّيْتَ بِالْمَجْدِ وَ الْعِزِّ وَ تَعَظَّمْتَ بِالْكِبْرِيَاءِ

وَ تَغَشَّيْتَ بِالنُّورِ وَ الْبَهَاءِ وَ تَجَلَّلْتَ بِالْمَهَابَةِ وَ السَّنَاءِ لَكَ الْمَنُّ الْقَدِيمُ وَ السُّلْطَانُ الشَّامِخُ وَ الْجُودُ الْوَاسِعُ وَ الْقُدْرَةُ

الْمُقْتَدِرَةُ جَعَلْتَنِي مِنْ أَفْضَلِ بَنِي آدَمَ وَ جَعَلْتَنِي سَمِيعاً بَصِيراً صَحِيحاً سَوِيّاً مُعَافًى وَ لَمْ تَشْغَلْنِي نُقْصَاناً فِي

بَدَنِي وَ لَمْ تَمْنَعْكَ كَرَامَتُكَ إِيَّايَ وَ حُسْنُ صَنِيعِكَ عِنْدِي وَ فَضْلُ إِنْعَامِكَ عَلَيَّ إِنْ وَسِعْتَ عَلَيَّ فِي الدُّنْيَا وَ فَضَّلْتَنِي

عَلَى كَثِير مِنْ أَهْلِهَا فَجَعَلْتَ لِي سَمْعاً وَ فُؤَاداً يَعْرِفَانِ عَظَمَتَكَ وَ أَنَا بِفَضْلِكَ حَامِدٌ وَ بِجَهْدِ نَفْسِي لَكَ شَاكِرٌ وَ

بِحَقِّكَ شَاهِدٌ فَإِنَّكَ حَيٌّ قَبْلَ كُلِّ حَيّ وَ حَيٌّ بَعْدَ كُلِّ حَيّ وَ حَيٌّ تَرِثُ الْحَيَاةَ لَمْ تَقْطَعْ خَيْرَكَ عَنِّي طَرْفَةَ عَيْن

فِي كُلِّ وَقْت وَ لَمْ تُنْزِلْ بِي عُقُوبَاتِ النِّقَمِ وَ لَمْ تُغَيِّرْ عَلَيَّ دَقَائِقَ الْعِصَمِ فَلَوْ لَمْ أَذْكُرْ مِنْ إِحْسَانِكَ إِلاَّ عَفْوَكَ وَ

إِجَابَةَ دُعَائِي حِينَ رَفَعْتُ رَأْسِي بِتَحْمِيدِكَ وَ تَمْجِيدِكَ وَ فِي قِسْمَةِ الاَْرْزَاقِ حِينَ قَدَّرْتَ فَلَكَ الْحَمْدُ عَدَدَ مَا حَفِظَ

عِلْمُكَ وَ عَدَدَ مَا أَحَاطَتْ بِهِ قُدْرَتُكَ وَ عَدَدَ مَا وَسِعَتْهُ رَحْمَتُكَ.

اللَّهُمَّ فَتَمِّمْ إِحْسَانَكَ فِيمَا بَقِيَ كَمَا أَحْسَنْتَ فِيمَا مَضَى فَإِنِّي أَتَوَسَّلُ بِتَوْحِيدِكَ وَ تَمْجِيدِكَ وَ تَحْمِيدِكَ وَ تَهْلِيلِكَ

وَ تَكْبِيرِكَ وَ تَعْظِيمِكَ وَ بِنُورِكَ وَ رَأْفَتِكَ وَ رَحْمَتِكَ وَ عُلُوِّكَ وَ جَمَالِكَ وَ جَلاَلِكَ وَ بَهَائِكَ وَ سُلْطَانِكَ وَ قُدْرَتِكَ وَ بِمُحَمَّد

وَ آلِهِ الطَّاهِرِينَ أَلاَّ تَحْرِمَنِي رِفْدَكَ وَ فَوَائِدَكَ فَإِنَّهُ لاَ يَعْتَرِيكَ لِكَثْرَةِ مَا يَنْدَفِقُ بِهِ عَوَائِقُ الْبُخْلِ وَ لاَ يَنْقُصُ جُودَكَ تَقْصِيرٌ

فِي شُكْرِ نِعْمَتِكَ وَ لاَ تُفْنِي خَزَائِنَ مَوَاهِبِكَ النِّعَمُ وَ لاَ تَخَافُ ضَيْمَ إِمْلاَق فَتُكْدِيَ وَ لاَ يَلْحَقُكَ خَوْفُ عُدْم فَيَنْقُصَ

فَيْضُ فَضْلِكَ. اللَّهُمَّ ارْزُقْنِي قَلْباً خَاشِعاً وَ يَقِيناً صَادِقاً وَ لِسَاناً ذَاكِراً وَ لاَ تُؤْمِنِّي مَكْرَكَ وَ لاَ تَكْشِفْ عَنِّي سِتْرَكَ

وَ لاَ تُنْسِنِي ذِكْرَكَ وَ لاَ تُبَاعِدْنِي مِنْ جِوَارِكَ وَ لاَ تَقْطَعْنِي مِنْ رَحْمَتِكَ وَ لاَ تُؤْيِسْنِي مِنْ رَوْحِكَ وَ كُنْ لِي أُنْساً مِنْ

كُلِّ وَحْشَة وَ اعْصِمْنِي مِنْ كُلِّ هَلَكَة وَ نَجِّنِي مِنْ كُلِّ بَلاَء فَ إِنَّكَ لا تُخْلِفُ الْمِيعَادَ. اللَّهُمَّ ارْفَعْنِي وَ لاَ تَضَعْنِي وَ

زِدْنِي وَ لاَ تَنْقُصْنِي وَ ارْحَمْنِي وَ لاَ تُعَذِّبْنِي وَ انْصُرْنِي وَ لاَ تَخْذُلْنِي وَ آثِرْنِي وَ لاَ تُؤْثِرْ عَلَيَّ وَ صَلِّ عَلَى مُحَمَّد وَ آلِ

مُحَمَّد الطَّيِّبِينَ الطَّاهِرِينَ وَ سَلَّمَ تَسْلِيماً.

 


به نام خداى بخشنده مهربان ابتدا مى كنم، خداوندا تويى پادشاه پاينده، كه نيست خدايى مگر تو. تويى

پروردگار من و من بنده توام. بدى بسيار كرده ام، بر نفس خود ستم نموده ام. به گناه خود اقرار كرده ام و

گناهان را نمى آمرزد مگر تو، پس مرا اى بسيار بخشنده و بسيار سپاسگزار بيامرز. خداوندا تو را ستايش

مى كنم و تو براى ستايش سزاوارى، به سبب بخشش هاى بسيار نفيس كه فقط به من دادى، نيز نعمت

بسيار و احسان تو كه كامل است و نيكويى تو، كه به من از جايگاه عدالت دادى. نعمتت به من رسيده، و

بلاها را از من دفع گردانيدى. مرا توفيق دادى و دعاى مرا در هنگامى كه مناجات نمايم برآوردى.

تو را طلب مى كنم و مى خوانم در حالى كه ستم ديده ام. از تو درخواست دارم، پس تو را در همه جاى ها

و موضع ها مى يابم كه در كارها يارى كننده ] و نگهبان [منى. گناهان مرا مى آمرزى. عيب ها و قبيح ها

من را مى پوشانى. هميشه نيكويى تو را يافتم. از وقتى كه مرا در خانه امتحان (يعنى دنيا) فرود آورده اى

تا ببينى چه چيز به آرامگاه خودم (يعنى آخرت) پيش مى فرستم.

آزاد كرده توام از همه آفت و بلاها و مصيبت ها در سختى ها و از اندوه هايى كه به من حمله كردند.

دچار حزن و دلگيرى به سبب تيرهاى بلايم. از تو جز نيكويى و شفقت به ياد نمى آورم. از تو غير از نعمت

نمى بينم. نيكويى تو وجود مرا فرا گرفته و بخشش تو بر من پياپى است. نعمت هاى تو پيوسته پيشى گرفته.

ترس مرا ثابت و پيوسته نساختى بلكه اميد استوار كردى.

مرا در سفرها همراهى نمودى. مرا در حضر گرامى داشتى. دردها و ناراحتى هاى مرا شفا دادى. حال

مرا سالم و خوش گردانيدى و دشمنان مرا شاد نگردانيدى. كسى را كه مرا به بدى انداخت، راندى. مرا از

بدى و تعب كسى كه دشمنى كرد، حفظ كردى، پس ستايش من براى تو پيوسته و شكر من هميشگى است،

از زمانه اى تا زمانه ديگر، با انواع تسبيح و ستايش ها در حالى كه يادآورى ات را خالصانه مى كنم. خشنودى

تو را مى جويم با كامل نمودن و يگانه دانستن تو، نيز خالص ساختن تعظيم تو با بزرگ شمردن نعمت هايت و

بخشش هاى تو به مردمان بخشنده.

در توانايى خود يارى نشده اى. در خداوندى شريك ندارى. براى تو ماهيّتى دانسته نشده و ديده نشده اى.

چون اذهان براى فهم فطرت و طبيعت تو ملازم شدند، پرده هاى غيب را پندار مردمان ندريدند تا آن كه گرفتار

محدوديت در عظمت تو بشوند. به تو همّت ها نمى رسد. نمى يابد تو را فكرها. به تو بينايى بيننده اى به

سبب شرف و بزرگوارى تو منتهى نمى شود.

از تعريف آفريدگان وصف توانايى تو والاتر است. از اين تعريف، بزرگوارى تو بالاتر است. آنچه خواسته باشى

كه زياد شود، كم نمى شود. چيزى كه اراده نموده باشى كم شود، زياد نمى شود. هنگامى كه آفريدگان

را خلق نمودى، كسى نبود. شريكى نداشتى، وقتى جان را آفريده اى.

فهم ها از بيان كردن تعريف تو عاجز شدند. عقل ها از ادراك حقيقت بزرگى تو، حيران گشته اند. چگونه

تعريف شوى و حال آن كه صاحب جبروت تويى؟! منّزهى از همه عيب ها. هميشه بوده اى، بدون اوّلى و بى

آخرى. هميشه پنهان از نظرها هستى. يگانه اى تو. در صفات شريكى ندارى، و آن صفات براى غير تو وجود

نداشته، چشم ها بر تو نمى توانند هجوم آورند تا آنچه را كه خواهند ببينند. دل ها به معرفت كنه تو راه نمى

يابند. عقل ها به درك بزرگى عزّت تو نمى رسند. در پادشاهى تو ذهن ها در فكر كردن حيران شدند.

پادشاهان براى هيبت تو فروتنى نمودند. چهره ها به خوارى و زارى براى تو خضوع نمودند. هر چيزى براى

بزرگى تو اطاعت نمود. هر چيزى براى توانايى تو گردن نهاد. براى تو گردن ها فروتنى نمودند. در ستايش و

ذكر صفات نيكوى تو زبان و لهجه ها درمانده اند. در اين جا تدبير نمودن در بيان صفت ها گمراه شده است،

در اين امر نظر و فكر بازمانده، عقل حيران و فكر سرگردان مى شود. خداوندا براى توست ستايش پيوسته،

پى در پى، منتظم، هميشه باشد و برطرف نگردد و فانى نشود و در عالم محو نگردد و در شناخت تو كم

نشود.

ستايش به قدر آنچه در شمار نيايد، شايسته توست، به سبب نعمت هايت در شب، وقتى كه پشت كند

و صبح هرگاه روشن شود و در صحراها و درياها و بعد از صبح و وقت عصر و در شبانگاه و در بامداد و ميان

روزها و سحرها، خداوندا به توفيق ات گرايشم به سوى خود را، فراهم آورده اى. مرا از تفضّل، در حمايت خود

گرفته اى. هميشه غرق در نعمت هاى تو بوده ام. پياپى نعمت هاى تو، ادامه يافته به حفظ من و با بازداشتن

و دفع كردن دشمن. احسان تو تا سرايم در سراى آخرت، فرا رفته، مرا زياده بر توانايى ام تكليف نكرده اى، از

من فقط فرمانبردارى مرا خواسته اى. شكر من (هر چند در گفتار سعى نمايم و در كردار مبالغه كنم) حق تو را

ادا نمى كند و مساوى احسان تو نيست،

تويى آن خدايى كه نيست معبودى مگر تو. غايب نبوده اى. از ديد تو مردمان پنهان نمى شوند. بر تو هرچه

مخفى شده، پوشيده نمى گردد. براى تو در تاريكى هاى پنهان گم شده اى وجود ندارد. فرمان تو چنان

است كه هرگاه چيزى را خواهى، اين كه بگويى موجود شو، موجود مى شود،

خداوندا براى توست همه ستايش ها، آن گونه كه خود را ستايش نموده اى و چندين برابر آنچه ستايش كنند

گان ستايش كرده اند و تسبيح كنندگان تسبيح نموده اند و تعظيم كنندگان تعظيم كرده اند و تو را به بزرگى

ياد نموده اند و بزرگ شمارندگان بزرگ شمرده اند، به حدّى كه براى تو از من به تنهايى در هر برهم زدن

چشمى و كمتر از آن، ستايش ستايش كنندگان صادر شود، مانند اقرار به يگانگى تو توسط اخلاص ورزندگان،

مثل ستايش خداشناسان و ستايش همه تهليل كنندگان. مساوى آنچه از همه آفريدگان خود مى خواهى،

مشتاق و راغب ستايش توام كه مرا بدان گويا كرده اى، پس چه آسان است حق تو كه مرا به آن تكليف

نموده اى امّا چه بزرگ است پاداشى كه مرا وعده داده اى،

از روى تفضّل و شفقت پيش از استحقاق من، ابتدا به نعمت و بخشش كردى. مرا به شكر از روى راستى و

عدالت امر فرمودى. مرا بر اين شكر پاداش چندين برابر وعده دادى، به من از روزى خود براى آزمايش و بينش

و احسان بخشيدى. از من در عوض آن شكر آسان و كوچك خواستى. مرا از تعب و مشقّت بلا نگاهداشتى.

مرا به دست مصيبت هاى بد و بلاها ندادى، با وجود سلامتى كه مرا بخشيده بودى، و بخشش هاى بسيار

عطا نموده بودى، پس بخشش را با وجود برهان و دليل واضح كه يادم دادى زياده گردانيدى، نيز مرا مرتبه ]

بلند و[ رفيع بشارت و مژده دادى، مرا براى پيروى از بزرگ ترين پيغمبران برگزيدى كه خلايق را مى خواند و

فاضل ترين ايشان جهت شفاعت بود كه محمد است (خدا بر او و بر آل او رحمت فرستد) خداوندا گناهان

مرا بيامرز كه آن را فقط آمرزش تو فرا مى گيرد، و برطرف نمى كند گناه را مگر گذشتن تو، و آن را نمى پوشاند

مگر بخشش تو. مرا در اين روز يقينى ببخش كه به سبب آن بلاهاى دنيا و اندوه هاى آن را آسان گردانى،

تا به اشتياق و علاقه به تو آراسته باشم، نيز گرايش به آنچه نزد تو است (از ثواب و مراتب اخروى) داشته

باشم. براى من آمرزش بنويس، مرا به مرتبه كرامت خود برسان، مرا شكر آنچه را كه به من بخشيدى،

روزى كن. تويى خداى يگانه بلند مرتبه، خلق كننده، پديد آورنده، شنواى دانا كه براى فرمان تو باز دارنده اى

نيست،

از حكم تو گريزنده اى نيست، گواهى مى دهم تويى پروردگار من و پروردگار هر چيز. تويى آفريدگار آسمان ها

و زمين و داناى پنهان و آشكار و بلند مرتبه بزرگوار، خداوندا درخواست مى كنم از تو پايدارى در انجام فرمان تو،

استوار بودن بر راه راست، شكر كردن نعمت تو، و به تو از ستم هر ستمكار و از ظلم هر ظالم و از رشك

(حسد) هر رشك برنده اى (حسودى) پناه مى برم.

به قوّت تو بر دشمنان حمله مى كنم. دوستى دوستانت را از تو درخواست دارم، با وجود نعمت و بخششت

كه شمردن آن را قادر نيستم و تعداد آن ها را نمى توانم بشمارم، يعنى نيكويى ها و بخشش و روزى و نعمت

هاى رنگارنگ كه به من بخشيده اى،

تويى خدايى كه نيست معبودى مگر تو، نعمتت بسيار و ميان خلايق پراكنده است. به راستى و كرم ]

بخشش [دست خود را گشوده اى. در حكم خود مخالفت نمى شوى، در فرمان تو نزاع نمى شود، آنچه را

كه خواهى مالك مى شوى. مالك نمى شوند مگر آنچه را كه خواهى،

بگو تو (اى محمد) خداوندا اى صاحب پادشاهى، پادشاهى را به كسى كه مى خواهى مى دهى.

پادشاهى را از هر كس كه خواهى مى ستانى. عزيز و غالب مى گردانى كسى را كه مى خواهى. خوار

مى كنى كسى را كه خواهى. نيكويى به دست قدرت توست.

بر هر چيز توانايى. شب را روز مى كنى و روز را شب مى گردانى. زنده را از مرده بيرون مى آورى و مرده

را از زنده بيرون مى آورى، روزى بى اندازه مى دهى كسى را كه خواهى. تويى نعمت دهنده، احسان

كننده، آفريننده، ايجاد كننده، تواناى غالب، ستايش شده به سبب روشنى و پاكيزگى رداى خود، بزرگى

و عزّت را خود ساخته اى. به بزرگوارى خود بزرگى نموده اى. به روشنى و شرف خود پنهان گشته اى. به

هيبت و رفعت خود صاحب زينت شده اى. براى توست نعمت دادن ازلى و پادشاهى بلند مرتبه و بخشش

وسيع و توانايى با اقتدار، مرا از جمله بهترين پسران آدم گردانيدى. مرا شنوا و بينا در كمال صحّت و سلامت

گردانيدى. مرا به آفت و بلايى كه در بدن من باشد، مشغول نساختى.

احسان و بخشش و نيكويى تو شامل من است، نيز زيادتى بخشش تو بر من. روزى مرا در دنيا فراخ كردى،

مرا بر بسيارى از اهل دنيا برترى دادى، پس به من گوشى دادى ] كه نشانه هاى تو را بشنود[ و دلى كه

بزرگوارى تو را بشناسد،

به احسان تو ستايش كننده ام، به سعى خود شكركننده ام، به حق تو گواهم، تو زنده اى پيش از هر زنده.

زنده اى بعد از هر زنده. زنده اى كه زندگانى را از زنده اى ارث نمى برى، نيكى خود را از من حتى به اندازه

برهم زدن چشمى نبريده و برطرف ننموده اى. به من مشقّت عذاب هاى خود را فرو نياوردى. مواظبت و

نگاهداشتن خود را تغيير ندادى، پس اگر از نيكويى تو به ياد نياورم مگر در گذشتن از گناهان و برآوردن

حاجتم را در وقتى كه سر خود را در حال ستايش كردن و تعظيم تو به طرف آسمان بالا بردم، نيز در وقت

قسمت كردن روزى ها در هنگامى كه آن را مقرّر ساختى، براى توست ستايش به شمار آنچه دانايى تو

نگاهداشته است و به شمار آنچه توانايى تو فرا گرفته و به شمار آنچه رحمت تو گنجايش داشته باشد.

خداوندا نيكويى خود را در آنچه از عمر من باقى است، تمام كن، همچنان كه در آنچه از عمر من گذشته

است، نيكويى نموده اى. متوسّلم به يگانگى و به تعظيم و ستايش تو، نيز به تهليل و بزرگوارى و بزرگ

شمردن و به روشنى تو، هم چنين به مهربانى و شفقت و بلندى و خوبى تو، نيز ستايش و شرف به محمّد و

آل او كه پاكانند سوگند كه مرا از عطا و نفع هاى خود محروم نسازى. به سبب رحمت بسيارى كه مى دهى

، و بخل ندارى. بخشش تو را كوتاهى بندگان در شكر نعمت كم نمى كند. خزانه هاى بخشش هاى تو را

دادن نعمت خالى نمى كند. از فقر و احتياج نمى ترسى تا آن كه عطاى خود را كم كنى. از بى چيزى بيم

ندارى تا آن كه بخشش تو كم شود.

خداوندا مرا دلى ترسنده، يقينى راست، زبانى ذكر گوينده، روزى گردان. مرا از مكر و عذاب خود ايمن ساز.

از من پرده پوشاننده خود را بر مدار. مرا از ياد خود به فراموشى مينداز. مرا از پناه خود دور مگردان. مرا از

رحمت خود جدا مساز. مرا از آسايش مأيوس و نااميد مگردان. انيس وحشت و تنهايى ام باش. مرا از هلاك

شدن نگاهدار. مرا از هر بلايى برهان.

وعده خود را عمل مى كنى. خداوندا مرتبه مرا بلند كن، مرا پست مگردان، عطاى خود زياده كن و بخشش

ات را كم مكن. رحم كن و مرا عذاب مكن. مرا يارى نماى و بى يار وامگذار. مرا برگزين و بر من كسى را

برمگزين. رحمت فرست بر محمّد و بر آل محمّد كه نيكان و پاكانند و درود فرست بر ايشان، درودى دائم و

بسيار».

 


ابن عبّاس گفت: پس از آن حضرت اميرالمؤمنين(عليه السلام) به آن شخص فرمود: بايد اين دعا را حفظ

كنى و خواندن آن را در هيچ روز ترك نكنى. اميد دارم به شهر خود برسى در حالى كه خدا دشمن تو را

هلاك كرده باشد. شنيدم از رسول خدا(صلى الله عليه وآله):


اگر شخصى اين دعا را به نيّتى خالص و درست و دلى زار بخواند، خدا به كوه ها امر كند با او به راه افتند.اگر

بر دريا بخواند، بر آن راه مى رود.


پس آن مرد متوجّه بلاد خود گرديد و بعد از چهل روز نامه اى از او به حضرت اميرالمؤمنين(عليه السلام)رسيد

كه خدا دشمنان او را هلاك نمود، به حدى كه در حوالى و بلاد او احدى از دشمنان باقى نماند.


آن گاه حضرت اميرالمؤمنين(عليه السلام) فرمود: اين را مى دانستم و مرا رسول خدا خبر داده بود. بر من

امرى مشكل نشد مگر به بركت اين دعا آن امر آسان شد.

 

 

منبع : مهج الدعوات ص 105 - بحارالانوار ج 92 ص 240

 

 

 

دعاى اويس قرنى (2)

دعاى اويس قرنى (2) :

دعاى ديگرى از مولاى ما حضرت اميرالمؤمنين(عليه السلام) كه به اويس قرنى تعليم نمود. حضرت اميرالمؤمنين

على بن ابى طالب(عليه السلام)فرمود كه حضرت رسول خدا(صلى الله عليه وآله) فرمود: بنده‌اى نيست كه

اين دعا را بخواند مگر آن كه خدا دعاى او را مستجاب گرداند. پيامبر اكرم(صلى الله عليه وآله) چندين مرتبه

سوگند ياد نموده; اگر اين دعا بر آب روان خوانده شود مى ايستد. اگر اين دعا را شخصى بخواند كه گرسنه

يا تشنه باشد، او را خدا اطعام مى نمايد و سيراب مى گرداند. اگر اين دعا بر كوهى خوانده شود كه از جاى

خود منتقل شود، آن كوه جا به جا مى شود. اگر بر زنى خوانده شود كه دشوار مى زايد، خدا زائيدن او را

آسان مى گرداند. اگر دعا را شخصى در شهرى بخواند و آن شهر بسوزد و خانه او وسط آن شهر باشد،

خانه او نخواهد سوخت. اگر دعا را شخصى چهل شب جمعه بخواند، خدا همه گناهانى را كه ميان او و

آدميان باشد مى آمرزد. دعا را اندوهناكى نمى خواند مگر آن كه خدا او را از غم و اندوه نجات مى دهد. دعا

را در حضور پادشاه ظالمى نمى خواند مگر آن كه خدا وى را ايمن گردانيده و حاجت او را برمى آورد.


ابن طاووس مى گويد: براى اين دعا فايده بسيار است كه به ذكر همين قدر بسنده نمودم و دعا اين است:


بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ


 اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ وَ لاَ أَسْأَلُ غَيْرَكَ وَ أَرْغَبُ إِلَيْكَ وَ لاَ أَرْغَبُ إِلَى غَيْرِكَ يَا أَمَانَ الْخَائِفِينَ وَ جَارَ الْمُسْتَجِيرِينَ أَنْتَ

الْفَتَّاحُ ذُو الْخَيْرَاتِ مُقِيلُ الْعَثَرَاتِ مَاحِي السَّيِّئَاتِ وَ كَاتِبُ الْحَسَنَاتِ وَ رَافِعُ الدَّرَجَاتِ، أَسْأَلُكَ بِأَفْضَلِ الْمَسَائِلِ

كُلِّهَا وَ أَنْجَحِهَا الَّتِي لاَ يَنْبَغِي لِلْعِبَادِ أَنْ يَسْأَلُوكَ إِلاَّ بِهَا يَا اللهُ يَا رَحْمَانُ وَ بِأَسْمَائِكَ الْحُسْنَى وَ بِأَمْثَالِكَ الْعُلْيَا وَ

نِعَمِكَ الَّتِي لاَ تُحْصَى وَ بِأَكْرَمِ أَسْمَائِكَ عَلَيْكَ وَ أَحَبِّهَا إِلَيْكَ وَ أَشْرَفِهَا عِنْدَكَ مَنْزِلَةً وَ أَقْرَبِهَا مِنْكَ وَسِيلَةً وَ أَجْزَلِهَا

مَبْلَغاً وَ أَسْرَعِهَا مِنْكَ إِجَابَةً، وَ بِاسْمِكَ الْمَخْزُونِ الْجَلِيلِ الاَْجَلِّ الْعَظِيمِ الَّذِي تُحِبُّهُ وَ تَرْضَاهُ وَ تَرْضَى عَمَّنْ دَعَاكَ

بِهِ فَاسْتَجَبْتَ دُعَاءَهُ وَ حَقٌّ عَلَيْكَ أَلاَّ تَحْرِمَ سَائِلَكَ، وَبِكُلِّ اسْم هُوَ لَكَ فِي التَّوْرَاةِ وَ الاِْنْجِيلِ وَ الزَّبُورِ وَ الْفُرْقَانِ وَ

بِكُلِّ اسْم هُوَ لَكَ عَلَّمْتَهُ أَحَداً مِنْ خَلْقِكَ أَوْ لَمْ تُعَلِّمْهُ أَحَداً، وَ بِكُلِّ اسْم دَعَاكَ بِهِ حَمَلَةُ عَرْشِكَ وَ مَلاَئِكَتُكَ وَ

أَصْفِيَاؤُكَ مِنْ خَلْقِكَ وَ بِحَقِّ السَّائِلِينَ لَكَ وَ الرَّاغِبِينَ إِلَيْكَ وَ الْمُتَعَوِّذِينَ بِكَ وَ الْمُتَضَرِّعِينَ لَدَيْكَ وَ بِحَقِّ كُلِّ عَبْد

مُتَعَبِّد لَكَ فِي بَرّ أَوْ بَحْر أَوْ سَهْل أَوْ جَبَل. أَدْعُوكَ دُعَاءَ مَنْ قَدِ اشْتَدَّتْ فَاقَتُهُ وَ عَظُمَ جُرْمُهُ وَ أَشْرَفَ عَلَى الْهَلْكَةِ

وَ ضَعُفَتْ قُوَّتُهُ وَ مَنْ لاَ يَثِقُ بِشَيْء مِنْ عَمَلِهِ وَ لاَ يَجِدُ لِذَنْبِهِ غَافِراً غَيْرَكَ وَ لاَ لِسَعْيِهِ شَاكِراً سِوَاكَ هَرَبْتُ مِنْكَ

إِلَيْكَ مُعْتَرِفاً غَيْرَ مُسْتَنْكِف وَ لاَ مُسْتَكْبِر عَنْ عِبَادَتِكَ. يَا أُنْسَ كُلِّ فَقِير مُسْتَجِير أَسْأَلُكَ بِأَنَّكَ أَنْتَ اللهُ لاَ إِلَهَ

إِلاَّ أَنْتَ الْحَنَّانُ الْمَنَّانُ بَدِيعُ السَّمَاوَاتِ وَ الاَْرْضِ ذُو الْجَلالِ وَ الاِْكْرَامِ عَالِمُ الْغَيْبِ وَ الشَّهَادَةِ الرَّحْمنُ الرَّحِيمُ.

أَنْتَ الرَّبُّ وَ أَنَا الْعَبْدُ وَ أَنْتَ الْمَالِكُ وَ أَنَا الْمَمْلُوكُ وَ أَنْتَ الْعَزِيزُ وَ أَنَا الذَّلِيلُ وَ أَنْتَ الْغَنِيُّ وَ أَنَا الْفَقِيرُ وَ أَنْتَ الْحَيُّ وَ

أَنَا الْمَيِّتُ وَ أَنْتَ الْبَاقِي وَ أَنَا الْفَانِي وَ أَنْتَ الْمُحْسِنُ وَ أَنَا الْمُسِيءُ وَ أَنْتَ الْغَفُورُ وَ أَنَا الْمُذْنِبُ وَ أَنْتَ الرَّحِيمُ وَ أَنَا

الْخَاطِئُ وَ أَنْتَ الْخَالِقُ وَ أَنَا الْمَخْلُوقُ وَ أَنْتَ الْقَوِيُّ وَ أَنَا الضَّعِيفُ وَ أَنْتَ الْمُعْطِي وَ أَنَا السَّائِلُ وَ أَنْتَ الاَْمِينُ وَ أَنَا

الْخَائِفُ وَ أَنْتَ الرَّازِقُ وَ أَنَا الْمَرْزُوقُ وَ أَنْتَ أَحَقُّ مَنْ شَكَوْتُ إِلَيْهِ وَ اسْتَغَثْتُ بِهِ وَ رَجَوْتُهُ لاَِنَّكَ كَمْ مِنْ مُذْنِب قَدْ غَفَرْتَ

لَهُ وَ كَمْ مِنْ مُسِيء قَدْ تَجَاوَزْتَ عَنْهُ، فَاغْفِرْ لِي وَ تَجَاوَزْ عَنِّي وَ ارْحَمْنِي وَ عَافِنِي مِمَّا نَزَلَ بِي وَ لاَ تَفْضَحْنِي بِمَا

جَنَيْتُهُ عَلَى نَفْسِي وَ خُذْ بِيَدِي وَبِيَدِ وَالِدَيَّ وَوُلْدِي وَ ارْحَمْنَا بِرَحْمَتِكَ يَا ذَا الْجَلاَلِ وَ الاِْكْرَامِ .

 


به نام خداى بخشنده مهربان ابتدا مى كنم. خداوندا از تو درخواست مى كنم و از غير تو درخواست نمى كنم.

از تو خواهش مى كنم و از غير تو خواهش نمى كنم. اى امان دهنده ترسندگان و پناه دهنده پناه آورندگان،

گشاينده كارهاى مشكل تويى، داراى احسان و خيرات تويى، عفو كننده لغزش ها تويى، برطرف كننده گناهان

تويى، ثواب دهنده نيكويى ها تويى، بلند كننده مرتبه ها تويى، از تو به كامل ترين خواهش ها، همه آنها و

برآمده ترين آنها درخواست مى كنم، چون براى بندگان سزاوار نيست جز با آنها تو را مسألت نمايند.

اى خدا، اى بخشنده، به حق نام هاى تو كه نيكويند و به حق صفت هاى تو كه بلندند، به حق نعمت هاى تو

كه شمرده نمى شوند و به گرامى ترين نام هاى تو و محبوب ترين و شريف ترين و نزديك ترين آنها به تو و به

حق عظيم ترين آنها براى رسيدن به مقصود و زودترين آنها جهت برآوردن مطلوب، سوگند به نام تو كه به خزانه

غيب سپرده شده، و عظيم و بسيار بزرگ است كه آن را دوست مى دارى و به آن خشنودى و از كسى كه

تو را به آن نام بخواند راضى مى گردى، پس دعاى او را بر آورده و بر خود واجب مى كنى كه درخواست كننده

را محروم نسازى. به حق هر نامى كه در تورات و انجيل و زبور و قرآن براى توست. به حق هر نامى كه براى

توست و آن را به آفريدگان خود تعليم نموده اى يا تعليم نكرده اى. به حق هر نامى كه تو را به آن نام،

بردارندگان عرش و فرشتگان و برگزيده هاى تو خوانده اند. به حق درخواست كنندگان و خواهش كنندگان

از تو و پناه برندگان به تو و زارى كنندگان براى تو. به حق هر بنده عبادت كننده در صحرا و بيابان يا در دريا يا

در زمين هموار يا در كوهستان.

تو را مى خوانم مانند كسى كه حاجت او بسيار است و تقصير و گناه او بزرگ است و به هلاكت نزديك شده

و توانايى او ضعيف گشته است. نيز مانند خواندن كسى كه به كردار خود اميد ندارد و براى گناه خود آمرزنده

اى غير تو نمى يابد و به سعى خود در طاعات اميد ندارد. سوى تو از خوف عذابت گريخته ام در حالى كه از

بندگى تو سرپيچى نمى كنم، اى همراز هر فقير پناه آورنده، از تو به حق خداييت درخواست مى كنم. خدايى

نيست مگر تو، كه رحم كننده و بخشنده و آفريننده آسمان ها و زمينى; صاحب عظمت و بخشنده; داناى

غايب و حاضرى; بخشنده مهربانى، پروردگار تويى و منم بنده تو; صاحب تويى و منم بنده تو; قوى و غالب

تويى و منم خوار و ذليل; توانگر و بى نياز تويى و منم فقير و محتاج; زنده تويى و منم مرده; باقى تويى و منم

فانى; نيكوكار تويى و منم بدكار; آمرزنده تويى و منم گناهكار; رحم كننده تويى و منم خطاكار; آفريدگار تويى و

منم آفريده شده; توانا تويى و منم ناتوان; بخشنده تويى و منم درخواست كننده; امان دهنده تويى و منم

ترسنده; روزى دهنده تويى و منم روزى داده شده; سزاوارترين كسى كه به سوى او شِكْوه نمودم و از او

فرياد رسى نمودم و به او اميدوارم. بسا گناهكارى كه او را آمرزيده اى. بسا بدكارى كه از تقصير او درگذشتى،

پس مرا بيامرز و از تقصير من درگذر و رحم نما و مرا از بلاها كه نازل شده است، سلامتى ده و مرا به سبب

آنچه ظلم نمودم، رسوا مكن. دست من و دست پدر و مادر و فرزند مرا بگير و ما را به شفقت خود، اى صاحب

بزرگى و بخشش و اى رحم كننده ترين رحم كنندگان بيامرز.

 

 

منبع : مهج الدعوات ص 104 - بحارالانوار ج 92 ص 391

 

 

 

دعای احتجاب

دعای احتجاب :

رسول اكرم(صلى الله عليه وآله) فرمود: هر كس اين نام ها را بخواند، خدا دعاى او را مستجاب مى فرمايد.

اگر اين نام ها بر صفحه هاى آهن خوانده شود، به اذن خدا آن آهن گداخته مى شود. سوگند به كسى كه

مرا به حق به پيغمبرى فرستاده است، اگر كسى دچار تشنگى و گرسنگى شديد باشد و اين دعا را بخواند،

گرسنگى و تشنگى او برطرف مى شود. سوگند به كسى كه مرا به حق پيغمبرى فرستاد است، اگر كسى

آن را بر كوهى (كه ميان او و مقصدش قرار گرفته) بخواند، در كوه راهى پيدا شده و از آن بگذرد. سوگند به

كسى كه مرا به حق به پيغمبرى فرستاده است، اگر اين دعا براى شفاى ديوانه اى خوانده شود، از ديوانگى

رهايى يابد. اگر براى زنى كه زايمانش سخت شده خوانده شود، خداوند زايمان او را آسان گرداند. اگر اين

دعا را بخواند در حالى كه خانه اش ميان شهرى باشد كه در حال سوختن است، منزل او نجات يافته و

نخواهد سوخت. اگر چهل شب جمعه اين دعا را بخواند، خدا تمام گناهان او را بيامرزد... قسم به كسى

كه مرا به حق به پيغمبرى برانگيخت، هيچ اندوهگينى آن را نمى خواند مگر اينكه خداوند به رحمتش غم او

را در دنيا و آخرت برطرف فرمايد. سوگند به كسى كه به حق مرا به پيغمبرى برانگيخت، كسى كه مى خواهد

بر فرمانرواى ستمگر وارد شود، اگر قبل از ملاقات وديدنش اين دعا را بخواند، خدا فرمانروا را فرمانبر او كرده و

شرّش را كفايت مى فرمايد. و نام ها اين است:

 


اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ يَا مَنِ احْتَجَبَ بِشُعَاعِ نُورِهِ عَنْ نَوَاظِرِ خَلْقِهِ يَا مَنْ تَسَرْبَلَ بِالْجَلاَلِ وَ الْعَظَمَةِ وَ اشْتَهَرَ بِالتَّجَبُّرِ

فِي قُدْسِهِ يَا مَنْ تَعَالَى بِالْجَلاَلِ وَ الْكِبْرِيَاءِ فِي تَفَرُّدِ مَجْدِهِ يَا مَنِ انْقَادَتِ الاُْمُورُ بِأَزِمَّتِهَا طَوْعاً لاَِمْرِهِ يَا مَنْ قَامَتِ

السَّمَاوَاتُ وَ الاَْرَضُونَ مُجِيبَاتٌ لِدَعْوَتِهِ يَا مَنْ زَيَّنَ السَّمَاءَ بِالنُّجُومِ الطَّالِعَةِ وَ جَعَلَهَا هَادِيَةً لِخَلْقِهِ يَا مَنْ أَنَارَ الْقَمَرَ

الْمُنِيرَ فِي سَوَادِ اللَّيْلِ الْمُظْلِمِ بِلُطْفِهِ يَا مَنْ أَنَارَ الشَّمْسَ الْمُنِيرَةَ وَ جَعَلَهَا مَعَاشاً لِخَلْقِهِ وَ جَعَلَهَا مُفَرِّقَةً بَيْنَ

اللَّيْلِ وَ النَّهَارِ بِعَظَمَتِهِ يَا مَنِ اسْتَوْجَبَ الشُّكْرَ بِنَشْرِ سَحَائِبِ نِعَمِهِ، أَسْأَلُكَ بِمَعَاقِدِ الْعِزِّ مِنْ عَرْشِكَ وَ مُنْتَهَى

الرَّحْمَةِ مِنْ كِتَابِكَ وَ بِكُلِّ اسْم هُوَ لَكَ سَمَّيْتَ بِهِ نَفْسَكَ أَوِ اسْتَأْثَرْتَ بِهِ فِي عِلْمِ الْغَيْبِ عِنْدَكَ وَ بِكُلِّ اسْم هُوَ

لَكَ أَنْزَلْتَهُ فِي كِتَابِكَ أَوْ أَثْبَتَّهُ فِي قُلُوبِ الصَّافِّينَ الْحَافِّينَ حَوْلَ عَرْشِكَ فَتَرَاجَعَتِ الْقُلُوبُ إِلَى الصُّدُورِ عَنِ الْبَيَانِ

بِإِخْلاَصِ الْوَحْدَانِيَّةِ وَ تَحْقِيقِ الْفَرْدَانِيَّةِ مُقِرَّةً لَكَ بِالْعُبُودِيَّةِ وَ أَنَّكَ أَنْتَ اللهُ أَنْتَ اللهُ أَنْتَ اللهُ لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ، وَ أَسْأَلُكَ

بِالاَْسْمَاءِ الَّتِي تَجَلَّيْتَ بِهَا لِلْكَلِيمِ عَلَى الْجَبَلِ الْعَظِيمِ فَلَمَّا بَدَا شُعَاعُ نُورِ الْحُجُبِ مِنْ بَهَاءِ الْعَظَمَةِ خَرَّتِ الْجِبَالُ

مُتَدَكْدِكَةً لِعَظَمَتِكَ وَ جَلاَلِكَ وَ هَيْبَتِكَ وَ خَوْفاً مِنْ سَطْوَتِكَ رَاهِبَةً مِنْكَ فَلاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ فَلاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ فَلاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ،

وَ أَسْأَلُكَ بِالاِسْمِ الَّذِي فَتَقْتَ بِهِ رَتْقَ عَظِيمِ جُفُونِ عُيُونِ النَّاظِرِينَ الَّذِي بِهِ تَدْبِيرُ حِكْمَتِكَ وَ شَوَاهِدُ حُجَجِ أَنْبِيَائِكَ

يَعْرِفُونَكَ بِفِطَنِ الْقُلُوبِ وَ أَنْتَ فِي غَوَامِضِ مُسَرَّاتِ سَرِيرَاتِ الْغُيُوبِ. أَسْأَلُكَ بِعِزَّةِ ذَلِكَ الاِسْمِ أَنْ تُصَلِّيَ عَلَى مُحَمَّد

وَ آلِ مُحَمَّد وَ أَنْ تَصْرِفَ عَنِّي جَمِيعَ الاْفَاتِ وَ الْعَاهَاتِ وَ الاَْعْرَاضِ وَ الاَْمْرَاضِ وَ الْخَطَايَا وَ الذُّنُوبِ وَ الشَّكِّ وَ الشِّرْكِ

وَ الْكُفْرِ وَ النِّفَاقِ وَ الشِّقَاقِ وَ الْغَضَبِ وَ الْجَهْلِ وَ الْمَقْتِ وَ الضَّلاَلَةِ وَ الْعُسْرِ وَ الضِّيقِ وَ فَسَادِ الضَّمِيرِ وَ حُلُولِ

النَّقِمَةِ وَ شَمَاتَةِ الاَْعْدَاءِ وَ غَلَبَةِ الرِّجَالِ إِنَّكَ سَمِيعُ الدُّعَاءِ لَطِيفٌ لِمَا تَشَاءُ وَ صَلِّ عَلَى مُحَمَّد وَ آلِ مُحَمَّد يَا

أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ.

 


خداوندا، اى كه به سبب پرتو نور خود از نظر مخلوقاتش پنهان شده، اى كسى كه پيراهن جلالت و بزرگى را

پوشيده و به جبروت و منزّه بودن (از نقص ها و عيب ها) شناخته شده، اى كسى كه بلند مرتبه است به

سبب جلالت و بزرگوارى و شرف خود، اى كه همه چيز از فرمان او اطاعت نموده، اى كه آسمان ها و زمين

ها به پاى ايستاده اند در حالى كه او را فرمانبردارند، اى كه آسمان را به ستاره هاى طلوع كننده زينت

بخشيده و آنها را راهنماى مخلوقات گردانيده، اى كه ماه روشن را در سياهى شب تاريك به لطف خود

روشن كرده، اى كسى كه آفتاب روشن را نورانى گردانيده و آن را سبب زندگانى (يا زمان تحصيل معاش)

براى خلق خود گردانيده، آن را جداكننده ميان شب و روز به بزرگى خود قرار داده، اى كه به سبب گسترده

نمودن ابرهاى نعمت زا، سزاوار شكر است، از تو به عزّتت و رفيع بودن عرش تو درخواست مى كنم، به رحمت

هاى نوشته در كتاب تو، به هر نامى كه براى تو است و به آن خود را ناميده اى يا آن را در علم پنهان خود

نهاده اى و به هر نامى كه براى توست كه آن را در كتاب خود نازل نموده اى يا در دل هاى صف كشندگان و

طواف كنندگان دور عرشت نوشته اى، پس دل ها و سينه ها با اخلاص، يگانگى تو را اقرار كرده، بى همتايى

تو را پذيرفته و بندگى تو را مى كنند ومى گويند: تو خدايى، تو خدايى، تو خدايى، نيست خدايى مگر تو، تو را

به نام هايى مى خوانم كه آنها را براى موسى كليم الله بر كوه بزرگ ظاهر نموده اى، پس چون شعاع روشنى

حجاب هاى تو از روشنى تو ظاهر شد، كوه ها از هم پاشيدند و جهت بزرگى و جلالت و ترس از قهر تو هموار

گرديدند، نيست خدايى مگر تو، نيست خدايى جز تو، نيست خدايى مگر تو، تو را به نامى مى خوانم كه به

بركت آن به هم چسبيده بودن شديد پلك چشم هاى نگاه كنندگان را گشوده اى، چنان نامى كه تدبير دانش

تو و شاهد دليل هاى پيغمبران توست، ايشان تو را از راه زيركى دل هاى خود مى شناسند و حال آن كه

حقيقت تو پوشيده و پنهان و نهان و مخفى است. به عزّت آن نام درخواست دارم كه رحمت فرستى بر محمّد

و بر آل محمّد، بازدارى از من ] و خويشان و همه مردان مؤمن و زنان مؤمنه [آفت ها و بلاها و بيمارى ها و

خطاها و گناهان را، نيز شك نمودن و شركورزيدن و كفر و عداوت و نفاق و گمراهى و نادانى، و بغض و غضب

و پريشانى را، هم چنين تنگدستى و اعتقادات بد و وارد شدن عقوبت و سرزنش دشمنان و مسلّط شدن

ديگران بر من را، كه تو شنواى دعايى، مهربانى آنچه كه خواهى و درود بفرست بر محمد و آل او، اى رحم

كننده ترين رحم كنندگان. و نيست حركتى و توانايى مگر براى خداى بلند مرتبه بزرگ.

 

 

منبع : مهج الدعوات ص 75 - بحارالانوار ج 91 ص 402

 

 

 

دعای شفای معده درد

دعای شفای معده درد :

حضرت صادق (علیه السلام) فرمود: براى این درد بنویسند:


«بِسْمِ اللهِ الْمُتَعَلِّمُونَ الَّذِينَ لاَ يَعْلَمُونَ وَالَّذِينَ يَعْلَمُونَ قَاعِدُونَ فَوْقَ عِلِّيِّينَ يَأْكُلُونَ نُورآ طَرِيّآ يَسْأَلُونَ صَاحِبَهُمْ مِنَ

النُّورِ الْعِلْوِيِّ كَذَلِکَ يَشْفِي فُلاَنَ بْنَ فُلاَنَةَ.

(أَوَلَمْ يَرَ الَّذِينَ كَفَرُوا أَنَّ السَّمَاوَاتِ وَالاَْرْضَ كَانَتَا رَتْقًا فَفَتَقْنَاهُمَا وَجَعَلْنَا مِنَ الْمَاء كُلَّ شَىْءٍ حَىٍّ أَفَلاَ يُوْمِنُونَ)1 ».

 


«به نام خداى دانش پژوهانى که نمى‌دانند و آن‌ها که مى‌دانند بر علّیین نشسته‌اند و خوراکى از نور

مى‌خورند و از خدا نور علوى مى‌خواهند. فلانى فرزند فلانى شفا مى‌یابد.

آیا کسانیکه کافر شدند نمى‌بینند که آسمان‌ها و زمین بسته بودند پس ما آن‌ها را شکافتیم و هر چیز

زنده‌اى را از آب پدید آوردیم؟ پس آیا ایمان نمى‌آورند».


هفت بار با آب مى‌شوید و روى آن روغن مى‌ریزد، بیمار روغن را بر محل درد مى‌مالد و آب را مى‌خورد،

ان شاء الله صحت مى‌یابد.2

 

 

منبع :

 1 . سوره انبياء: 30.
 2 . مكارم الأخلاق: 382.

 

 

 

دعای قبل از دعا کردن

دعای قبل از دعا کردن :

در روايت آمده است كه امام صادق (عليه السلام) فرمود: هر كس دوست داشته باشد كه دعايش ردّ نشود،

پيش از دعا بگويد:


مَا شَاءَ اللهُ تَوَجُّهاً إِلَى اللهِ، مَا شَاءَ اللهُ تَعَبُّداً للهِ، مَا شَاءَ اللهُ تَلَطُّفاً للهِ، مَا شَاءَ اللهُ تَذَلُّلاً للهِ، مَا شَاءَ اللهُ

اسْتِنْصَاراً بِاللهِ، مَا شَاءَ اللهُ اسْتِكَانَةً للهِ، مَا شَاءَ اللهُ تَضَرُّعاً إِلَى اللهِ، مَا شَاءَ اللهُ اسْتِعَانَةً بِاللهِ، مَا شَاءَ اللهُ

اسْتِغَاثَةً بِاللهِ، مَا شَاءَ اللهُ لاَ حَوْلَ وَ لاَ قُوَّةَ إِلاَّ بِاللهِ الْعَلِيِّ الْعَظِيمِ.

 


هر چه خدا خواست همان مى شود، روى سوى خدا داريم، ما شاء الله. پرستش خداوند مى كنيم، ماشاءالله.

فروتنى به درگاه الهى مى نماييم، ماشاءالله. اظهار ذلّت و افتادگى به درگاه الهى مى كنيم، ماشاءالله. از

خداوند يارى مى جوييم، ماشاءالله. خضوع براى خداوند داريم، ماشاءالله. تضرّع و زارى به درگاه الهى داريم،

ماشاءالله. از خدا كمك مى طلبيم و پناهنده به خداوند مى شويم، ماشاءالله. از خداوند يارى مى جوييم،

هر چه خدا بخواهد همان مى شود، هيچ دگرگونى و نيرويى وجود ندارد مگر به وسيله خداوند بلند مرتبه و

بزرگ.

 

 

منبع : بحارالانوار ج 92 ص 161

 

 

 

دعای الحاح (پافشاری) در حاجات

دعای الحاح (پافشاری) در حاجات :

راوى از امام صادق (عليه السلام) درخواستِ دعا كرد، فرمود: دعاى الحاح را بخوان:


اللَّهُمَّ رَبَّ السَّمَاوَاتِ السَّبْعِ وَ مَا فِيهِنَّ وَ رَبَّ الاَْرَضِينَ السَّبْعِ وَ مَا فِيهِنَّ وَ رَبَّ الْعَرْشِ الْعَظِيمِ وَ رَبَّ مُحَمَّد خَاتَمِ

النَّبِيِّينَ أَسْأَلُكَ بِاسْمِكَ الَّذِي بِهِ تَقُومُ السَّمَاءُ وَ بِهِ تَقُومُ الاَْرْضُ وَ بِهِ تُفَرِّقُ الْجَمْعَ وَ بِهِ تَجْمَعُ الْمُتَفَرِّقَ وَ بِهِ تَرْزُقُ

الاَْحْيَاءَ وَ بِهِ أَحْصَيْتَ عَدَدَ الثَّرَى وَ الرَّمْلِ وَ وَرَقِ الاَْشْجَارِ وَ قَطْرِ الْبُحُورِ أَنْ تُصَلِّيَ عَلَى مُحَمَّد وَ آلِ مُحَمَّد.

 

سپس حاجت خويش را طلب كن و در دعا پافشارى كن كه خداوند دعاى بندگان مؤمن را دوست دارد.

 


ترجمه دعا:


خدايا ! اى خداى هفت آسمان و آنچه در آنهاست. اى خدا هفت زمين و آنچه در آنهاست.

 

اى خداى عرش عظيم، اى خداى محمد (خاتم پيامبران) به آن اسمت قسم كه بدان آسمان را برافراشته،

زمين را آرام گردانده اى، نيز بدان همگان را پس از آفرينش روى زمين پراكنده مى كنى و در روز قيامت،

همگان را گرد هم مى آورى،

بدان اسم تو را قسم مى دهم كه زندگان را رزق مى دهى، و شمارش سنگريزه ها و شن هاى روان و برگ

درختان و درياها را در نظر دارى، بر محمّد و آل محمّد درود بفرستى .


امام صادق(عليه السلام) فرمود: اين نيز جزء دعاى إلحاح است:


يَا مَنْ لاَ يَحْجُبُهُ سَمَاءٌ عَنْ سَمَاء وَ لاَ أَرْضٌ عَنْ أَرْض وَ لاَ جَنْبٌ عَنْ قَلْب وَ لاَ سِتْرٌ عَنْ كِنّ وَ لاَ جَبَلٌ عَمَّا فِي

أَصْلِهِ وَ لاَ بَحْرٌ عَمَّا فِي قَعْرِهِ يَا مَنْ لاَ تَشْتَبِهُ عَلَيْهِ الاَْصْوَاتُ وَ لاَ تَغْلِبُهُ كَثْرَةُ الْحَاجَاتِ وَ لاَ يُبْرِمُهُ إِلْحَاحُ الْمُلِحِّينَ

صَلِّ عَلَى مُحَمَّد وَ آلِ مُحَمَّد سپس حاجت خود را طلب كن


خدايا ! آسمان ها و زمين ها و دل هاى ] آدميان كه بسياراند [مانع ديد و آگاهى تو نيست، نيز پرده و

پوشش ها. مى دانى در دل هر كوه و در قعر هر دريا چه هست. صداى بسيار آفريده ها را به خوبى و

بدون اشتباه مى شنوى.

از حاجت و خواسته هاى بسيار آدميان خسته نمى شوى. پافشارى درخواست كنندگان تو را از پا

در نمى آورد. بر محمّد و آل محمّد درود بفرست. [سپس حاجتت را بطلب].


 

منبع : بحارالانوار ج 92 ص 154

 

 

 

دعا برای اجابت حاجت

دعا برای اجابت حاجت :

يكى از غلامان امام صادق (عليه السلام) گفت كه ما با امام موسى كاظم (عليه السلام) بوديم، وقتى كه

به بصره آمد. چون نزديك مدائن رسيديم، سوار قايق شديم و در پشت سر ما قايقى بود كه در آن نوعروسى

با شوهرش بود، و ايشان را پوستينى بود، حضرت علت را پرسيد، گفتيم به سبب عروسى است، چندان

نگذشت كه از آن قايق فريادى شنيديم، فرمود: فرياد براى چيست؟

گفتند: عروس به كنار قايق رفته بود براى آب برداشتن، دست بندى كه از طلا داشت، در آب افتاده، فرياد او

است كه شنيده مى شود، حضرت فرمود: قايق را نگه داريد،

قايقرانان قايق ما و ايشان را نگه داشتند، حضرت تكيه بر قايق زد و آهسته چيزى مى خواند، آن گاه فرمود كه:

به قايقران ايشان بگوئيد كه حوله ببندد و زير آب رود و دست بند را بردارد، نگاه كرديم، ديديم كه دستبند روى

آب مى آيد، قايقران دستبند را گرفته آورد، فرمود: به آن زن بده و بگو شكر خدا بكند. بعد از آن رفتيم، برادر

امام (اسحاق) گفت: فداى تو گردم، دعايى كه زير لب مى خواندى، مرا تعليم مى كنى؟ فرمود: بلى. اما تو

تعليم كسى مكن كه اهل نباشد، و تعليم مكن مگر كسى را كه از شيعه ما باشد، بعد از آن فرمود كه:

بنويس، حضرت املا مى فرمود و او مى نوشت:


يَا سَابِقَ كُلِّ فَوْت يَا سَامِعاً لِكُلِّ صَوْت قَوِيّ أَوْ خَفِيّ يَا مُحْيِيَ النُّفُوسِ بَعْدَ الْمَوْتِ لاَ تَغْشَاكَ الظُّلُمَاتُ

الْحَنْدَسِيَّةُ وَ لاَ تَشَابَهُ عَلَيْكَ اللُّغَاتُ الْمُخْتَلِفَةُ وَ لاَ يَشْغَلُكَ شَيْءٌ عَنْ شَيْء يَا مَنْ لاَ يَشْغَلُهُ دَعْوَةُ دَاع

دَعَاهُ مِنَ السَّمَاءِ يَا مَنْ لَهُ عِنْدَ كُلِّ شَيْء مِنْ خَلْقِهِ سَمْعٌ سَامِعٌ وَ بَصُرٌ نَافِذٌ يَا مَنْ لاَ تُغَلِّطُهُ كَثْرَةُ الْمَسَائِلِ

وَ لاَ يُبْرِمُهُ إِلْحَاحُ الْمُلِحِّينَ يَا حَيُّ حِينَ لاَ حَيَّ فِي دَيْمِومَةِ مُلْكِهِ وَ بَقَائِهِ يَا مَنْ سَكَنَ الْعُلَى وَ احْتَجَبَ عَنْ

خَلْقِهِ بِنُورِهِ يَا مَنْ أَشْرَقَتْ لِنُورِهِ دُجَى الظُّلَمِ أَسْأَلُكَ بِاسْمِكَ الْوَاحِدِ الاَْحَدِ الْفَرْدِ الصَّمَدِ الَّذِي هُوَ مِنْ جَمِيعِ

أَرْكَانِكَ صَلِّ عَلَى مُحَمَّد وَ أَهْلِ بَيْتِهِ، سپس حاجت خويش را طلب كن.


اى خدا، هر چه از دست برود، تو پيش از آن بوده اى و باقى مى مانى. اى شنونده صداها (چه بلند و چه

آهسته) اى كه پس از مرگ، جانداران را زنده مى كنى. ظلمات سخت تاريك تو را فرا نمى گيرد. زبان هاى

گوناگون آدميان تو را به اشتباه نمى اندازد.

پرداختن به كارى تو را از كار ديگر باز نمى دارد. اگر كسى در آسمان دعا كند، خدا را از شنيدن دعاى زمينيان

باز نمى دارد. اى خدايى كه براى هر مطلب خلايق، گوش شنوا و چشم بينا دارى.

كثرت درخواست ها تو را به اشتباه وانمى دارد و اصرار درخواست كنندگان تو را مجبور به انجام كارى

نمى نمايد. اى خداى زنده، آن زمان كه موجود زنده اى در مُلك و ملكوت نبود، تو بودى.

اى خدايى كه در آسمانى و با نورت، خود را از ديد بندگان پوشانده اى. تاريكى ظلمات با نور تو تابان شده، ب

ه نام يكتا و بى همتا و بى نيازيت سوگندت مى دهم (همان نامى كه بر پايه هاى عرش توست) كه بر محمّد

و اهل بيت درود بفرستى.


سپس حاجتت را از خدا بخواه.


 

منبع : بحارالانوار ج 92 ص 160

 

 

 

دعای تقرّب به خداوند متعال

دعای تقرّب به خداوند متعال :

راوى به امام هادى (عليه السلام) عرض كرد: دعايى به من بياموز كه موجب تقرّبم به خدا شود، فرمود: اين

دعا را بسيار مى خوانم. از خدا خواسته ام هر كسى آن را بخواند، محروم از اجابت نشود:


يَا عُدَّتِي عِنْدَ الْعُدَدِ وَ يَا رَجَائِي وَ الْمُعْتَمَدُ وَ يَا كَهْفِي وَ السَّنَدُ وَ يَا وَاحِدُ يَا أَحَدُ وَ يَا قُلْ هُوَ اللهُ أَحَدٌ، أَسْأَلُكَ

اللَّهُمَّ بِحَقِّ مَنْ خَلَقْتَهُ مِنْ خَلْقِكَ وَ لَمْ تَجْعَلْ فِي خَلْقِكَ مِثْلَهُمْ أَحَداً صَلِّ عَلَى جَمَاعَتِهِمْ وَ افْعَلْ بِي كَذَا وَ كَذَا.


اى كه توان و اميد و پشتيبان و پناهگاه و تكيه گاه منى، اى يكتا، اى بى همتا، اى «قل هو الله أحد»، به حق

كسى كه آفريدى و مثل او را نيافريدى، از تو درخواست دارم كه بر همگان درود و سلام بفرستى و اين كار و

اين كار ]حاجتت را بگو[ برايم انجام بدهى.


امام فرمود: از خدا درخواست نمودم كسى كه اين دعا را بخواند را نااميد نكند.

 

 


منبع : امالی شیخ طوسی ص 280 - بحارالانوار ج 92 ص 156

 

 

 

دعای تسکین درد زایمان

دعای تسکین درد زایمان :

مردی خدمت امام باقر (علیه السلام) رسید و عرض کرد: یابن رسول الله! به فریادم برس. فرمود: چه شده

است؟ عرض کرد: زنم از شدّت درد زایمان نزدیک است که بمیرد فرمود: برو و بر او این آیات را بخوان:


(فَأَجاءَهَا الَْمخاضُ إِلى جِذْعِ النَّخْلَةِ قالَتْ يا لَيْتَني مِتُّ قَبْلَ هذا وَكُنْتُ نَسْيًا مَنْسِيًّا * فَناداها مِنْ تَحْتِها

أَلّا تَحْزَني قَدْ جَعَلَ رَبُّکِ تَحْتَکِ سَرِيًّا * وَهُزّي إِلَيْکِ بِجِذْعِ النَّخْلَةِ تُساقِطْ عَلَيْکِ رُطَبًا جَنِيًّا.)1


«درد زاییدن او را به سوی تنه درخت خرمایی کشانید گفت: ای کاش پیش از این مرده بودم و از یادها

فراموش شده بودم کودک از زیر درخت او را ندا داد: غمگین مباش پروردگارت از زیر پای تو جوی آبی روان

ساخت. نخل را بجنبان تا از آن برای تو خرمای تازه فرو ریزد».


سپس با صدای بلند این آیه را بخوان:


 (وَاللهُ أَخْرَجَكُمْ مِّنْ بُطُونِ أُمَّهَاتِكُمْ لاَ تَعْلَمُونَ شَيْئًا وَجَعَلَ لَكُمُ الْسَّمْعَ وَالأَبْصَارَ وَالأَفْئِدَةَ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ).2


«و خدا شما را از شکم مادرانتان بیرون آورد در حالی که هیچ نمی‌دانستید و برایتان گوش و دیدگان و دل‌ها

قرار داد شاید سپاس گویید».


«كَذَلِکَ أُخْرُجْ أَيَّهُا الطَّلْقُ أُخْرُجْ بِإِذْنِ اللهِ».


«ای درد به اذن خداوند این چنین خارج شو».


پس به خواست خدا همان ساعت درد از بین می‌رود.3

 

 


امام رضا (علیه السلام) فرمود: برای ]آسان شدن زایمان[ انسان یا حیوان حامله، در کاغذ یا پوستی

می‌نویسی:


«بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ بِسْمِ اللهِ بِسْمِ اللهِ بِسْمِ اللهِ إِنَّ مَعَ الْعُسْرِ يُسْراً إِنَّ مَعَ الْعُسْرِ يُسْراً.


(يُرِيدُ اللهُ بِكُمُ الْيُسْرَ وَلا يُرِيدُ بِكُمُ الْعُسْرَ وَلِتُكْمِلُوا الْعِدَّةَ وَلِتُكَبِّرُوا اللَّهَ عَلى ما هَداكُمْ وَلَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ *

وَإِذا سَأَلَکَ عِبادِي عَنِّي فَإِنِّي قَرِيبٌ أُجِيبُ دَعْوَةَ الدَّاعِ إِذا دَعانِ فَلْيَسْتَجِيبُوا لِي وَلْيُوْمِنُوا بِي لَعَلَّهُمْ يَرْشُدُونَ)4

(وَيُهَيِّئْ لَكُمْ مِنْ أَمْرِكُمْ مِرفَقاً)5 (وَيُهَيِّئْ لَكُمْ مِنْ أَمْرِكُمْ رَشَداً وَعَلَى اللهِ قَصْدُ السَّبِيلِ وَمِنْها جائِرٌ وَلَوْ شاءَ

لَهَداكُمْ أَجْمَعِينَ)6 (ثُمَّ السَّبِيلَ يَسَّرَهُ)7 (أَوَلَمْ يَرَ الَّذِينَ كَفَرُوا أَنَّ السَّماواتِ وَالاَْرْضَ كانَتا رَتْقاً فَفَتَقْناهُما

وَجَعَلْنا مِنَ الْماءِ كُلَّ شَيْءٍ حَيٍّ أَفَلا يُوْمِنُونَ)8 (فَانْتَبَذَتْ بِهِ مَكانًا قَصِيًّا * فَأَجاءَهَا الْمَخاضُ إِلى جِذْعِ النَّخْلَةِ

قالَتْ يا لَيْتَنِي مِتُّ قَبْلَ هذا وَكُنْتُ نَسْياً مَنْسِيًّا فَناداها مِنْ تَحْتِها أَلّاَ تَحْزَنِي قَدْ جَعَلَ رَبُّکِ تَحْتَکِ سَرِيًّا وَهُزِّي

إِلَيْكِ بِجِذْعِ النَّخْلَةِ تُساقِطْ عَلَيْكِ رُطَباً جَنِيًّا فَكُلِي وَاشْرَبِي وَقَرِّي عَيْناً فَإِمَّا تَرَيِنَّ مِنَ الْبَشَرِ أَحَداً فَقُولِي إِنِّي

نَذَرْتُ لِلرَّحْمنِ صَوْماً فَلَنْ أُكَلِّمَ الْيَوْمَ إِنْسِيًّا فَأَتَتْ بِهِ قَوْمَها تَحْمِلُهُ قالُوا يا مَرْيَمُ لَقَدْ جِئْتِ شَيْئاً فَرِيًّا يا أُخْتَ

هارُونَ ما كانَ أَبُوکِ امْرَأَ سَوْءٍ وَما كانَتْ أُمُّکِ بَغِيًّا فَأَشارَتْ إِلَيْهِ قالُوا كَيْفَ نُكَلِّمُ مَنْ كانَ فِي الْمَهْدِ صَبِيًّا قالَ

إِنِّي عَبْدُ اللهِ آتانِيَ الْكِتابَ وَجَعَلَنِي نَبِيًّا وَجَعَلَنِي مُبارَكاً أَيْنَ ما كُنْتُ وَأَوْصانِي بِالصَّلاةِ وَالزَّكاةِ ما دُمْتُ حَيًّا وَبَرًّا

بِوالِدَتِي وَلَمْ يَجْعَلْنِي جَبَّاراً شَقِيًّا وَالسَّلامُ عَلَيَّ يَوْمَ وُلِدْتُ وَيَوْمَ أَمُوتُ وَيَوْمَ أُبْعَثُ حَيًّا ذلِکَ عِيسَى ابْنُ مَرْيَمَ)9

(وَاللهُ أَخْرَجَكُمْ مِنْ بُطُونِ أُمَّهاتِكُمْ لا تَعْلَمُونَ شَيْئاً وَجَعَلَ لَكُمُ السَّمْعَ وَالاَْبْصارَ وَالاَْفْئِدَةَ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ)10 أَلَمْ

يَرَوْا إِلَى الطَّيْرِ مُسَخَّراتٍ فِي جَوِّ السَّماءِ ما يُمْسِكُهُنَّ إِلّاَ اللهُ إِنَّ فِي ذلِکَ لآَياتٍ لِقَوْمٍ يُوْمِنُونَ كَذَلِکَ أَيُّهَا الْمَوْلُودُ

اخْرُجْ سَوِيّاً بِإِذْنِ اللهِ عَزَّوَجَلَّ».

 


«به نام خدای بخشنده مهربان، پس از دشواری، آسانی است حتمآ پس از دشواری آسانی است. خدا برای

شما آسانی می‌خواهد و سختی نمی‌خواهد تا شمار ]روزه‌ها[ را کامل کنید و خدا را به خاطر این که

هدایتتان کرده، بزرگ دارید و باشد که سپاسگزاری کنید و چون بندگان من از تو درباره‌ی من بپرسند، همانا

من ]به آن‌ها [نزدیکم و دعای دعا کننده را وقتی که مرا بخواند پاسخ می‌دهم. پس آن‌ها نیز دعوت مرا

اجابت کنند و به من ایمان بیاورند باشد که راه یابند و برای شما در کارتان گشایشی فراهم سازد و بر

خداست که راه راست را نشان دهد و برخی راه‌ها منحرف است و اگر خدا می‌خواست مسلمآ همه شما

را ]به اجبار [هدایت می‌کرد.

سپس راهش را آسان ساخت. آیا کافران ندیدند که آسمان‌ها و زمین بسته بودند و ما آن‌ها را شکافتیم

و هر چیز زنده‌ای را از آب پدید آوردیم، پس آیا ایمان نمی‌آورند؟ و یا او در نقطه‌ای دور دست خلوت گزید.

آنگاه درد زایمان او را به سوی تنه‌ی نخلی کشاند. گفت: ای کاش پیش از این مرده و یکسره فراموش شده

بودم پس از طرف پایین پایش او را صدا زد که غم مدار، پروردگارت زیر پای تو چشمه آبی پدید آورده است

و این تنه‌ی نخل را به طرف خود بتکان، تا بر تو رطب تازه بریزد و بخور و بنوش و چشم روشن دار. پس اگر

کسی از آدمیان را ديدی بگو: من برای خدای رحمان روزه نذر کرده‌ام و امروز مطلقآ با بشری سخن نخواهم

گفت. پس (مريم 3) در حاليکه او را در آغوش گرفته بود، به نزد قومش آورد. گفتند: ای مريم! به راستی چيز

تازه و ناپسندی آورده‌ای. ای خواهر هارون نه پدرت مرد بدی بود و نه مادرت زنی بدکار. پس به سوی نوزاد

اشاره کرد. گفتند: چگونه با کودکی که در گهواره است سخن بگوييم؟ کودک گفت: منم بنده‌ی خداوند که به

من کتاب داده و مرا پيامبر قرار داده است. و هر جا که باشم مرا وجودی مبارک ساخته، و تا زنده‌ام مرا به

نماز و زکات سفارش کرده است و مرا نسبت به مادرم نيکوکار کرد. و زورگو و نافرمانم نگردانيده است و درود

بر من روزی که زاده شدم و روزی که می‌ميرم و روزی که زنده برانگيخته می‌شوم. اين است ماجرای عيسی

(علیه السلام) پسر مريم 3. و خداوند شما را از شکم مادرانتان بيرون آورد در حاليکه چيزی نمی‌دانستيد و

برای شما گوش و ديدگان و دل‌ها قرار داد تا شکر گزاريد آيا پرندگان را ننگريستند که ]چگونه[ در فضای

آسمان مسخرند؟ جز خدا ]با ساختاری که به آن‌ها داده [احدی آن‌ها را نگاه نمی‌دارد. به راستی در اين

]امر[ برای مردمی که ايمان می‌آورند نشانه‌های ]قدرت[ است. ای مولود اينچنين عادی و سالم به اذن و

ياری خداوند عزوجل خارج شو».


اين آيات را بر زائو بياويزد. پس وقتی وضع حمل کرد برمی‌دارد. بايد تمام آيات کاملا نوشته شود نه بعضی از

آن‌ها، يا هنگام خواندن بايد تمامش را يکباره بخواند، نه اين که ناقص بخواند. مثلا اگر فقط بگويد «وَاللهُ اَخْرَجَكُمْ

مِنْ بُطُونِ اُمَّهَاتِكُمُ لاَ تَعْلَمُونَ شَيْئاً» مولود لال به دنيا می‌آيد اگر «وَجَعَلَ لَكُمُ السَّمْعَ وَالاَْبْصَارَ وَالاَْفْئِدَةَ لَعَلَّكُمْ

تَشْكُرُونَ» را نخواند، مولود سالم به دنیا نمی‌آید.11

 

 

منبغ :

1. سوره مريم: 23ـ25.

2. سوره نحل: 78.

3 . طبّ الأئمّه: 69.

4 . ترجمه: «خداوند برای شما حکم را آسان خواسته و تکليف را مشکل نگرفته استتا اين که عدد روزه

را تکميل کنيد و خدا را به عظمت ياد کنيد که شما را به دين اسلامهدايت فرمود. باشد که از اين نعمت

بزرگ سپاسگزار گرديد. و چون بندگان من ازدوری و نزديکی من از تو پرسند بدانند که من به آن‌ها نزديک

خواهم بود و هر که مراخواند دعای او را اجابت کنم پس بايست دعوت مرا بپذيرند و به من بگروند باشد

تابه سعادت راه يابند». (سوره بقره: 185 ـ 186).

5 . ترجمه: «... و اسباب کار شما را با روزی حلال و آسايش مهيّا سازد». (سوره کهف16:).

6 . ترجمه : «ای پروردگار ... کار ما را به راه رستگاری انداز» (سوره کهف: 10).

7 . ترجمه: «سپس راهش را آسان ساخت» (سوره عبس: 20).

8 . ترجمه: «آيا کافران نمی‌دانند که آسمان‌ها و زمين بسته بودند، آن‌ها را گشوديم و ازآب هر چيزی

را زنده کرديم چرا باز به خدا ايمان نمی‌آورند» (سوره انبياء: 30).

9 . ترجمه: «او را با خود به مکانی دور افتاده برد. آن گاه که او را درد زاييدن فرا رسيدزير شاخه درخت

خرمايی رفت و از شدّت ناراحتی می‌گفت: ای کاش من پيش ازاين مُرده بودم و از صفحه عالم به کلی

نامم فراموش شده بود. از زير آن درخت منادی او را صدا زد: غمگين مباش که خدای تو از زير قدم تو

چشمه آبی جاری کرد.ای مريم شاخه درخت را حرکت بده تا از آن برای تو رطب تازه فرو ريزد. پس تناول

کن و آب بياشام و چشم خود به عيسی روشن دار. هر کس از جنس بشر که می‌بينی بهاو بگو: من

برای خدا نذر روزه سکوت کرده‌ام و با هيچ کس امروز سخن نخواهم گفت. پس مريم عيسی را برداشته به

سوی قومش آمد. گفتند: ای مريم عجب کار شگفت آوری کردی. ای مريم خواهر هارون تو را پدری ناصالح

نبود و مادرت بدکارنبود. مريم به اشاره حواله به طفل کرد، آن‌ها گفتند: ما چگونه با طفل گهواره‌ای سخن

بگوييم. آن طفل گفت: همانا من بنده خاص خدا هستم که مرا کتب آسمانی و شرف نبوّت عطا فرمود. و

مرا هر کجا باشم برای جهانيان مايه برکت و رحمت گردانيد و تازنده هستم به نماز و زکات سفارش کرد، و به

نيکی با مادر توصيه نمود و ستمکار وشقی نگردانيد، و سلام حق بر ما باد روزی که به دنيا آمدم و روزی که

بميرم و روزی که برای زندگانی برانگيخته شوم. اين است عيسی بن مريم». (سوره مريم: 22 ـ 34).

10 . ترجمه: «وخدا شما را از بطن مادران بيرون آورد در حالی که هيچ نمی‌دانستيد و بهشما چشم و

گوش و قلب به تدريج اعطا کرد تا مگر دانا شويد و شکر اين نعمت‌ها رابه جای آوريد». (سوره نحل: 78).

11 . طبّ الأئمّه: 98.

 

 

 

دعا برای رفع درد و بیماری

دعا برای رفع درد و بیماری :

امام صادق (علیه السلام) فرمود: در تعقيب هر نماز دعايی است كه می‌خوانی پس اگر درد و بيماری داشتی،

وقتی نمازت را تمام كردی، دستت را بر سجده گاهت بكش و اين دعا را بخوان. آن گاه هفت بار دستت را بر

محل درد بكش و در آن حال بگو :


«يَا مَنْ كَبَسَ الاَْرْضَ عَلَی الْمَاءِ وَسَدَّ الْهَوَاءَ بِالسَّمَاءِ وَاخْتَارَ لِنَفْسِهِ أَحْسَنَ الاَْسْمَاءِ، صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ

وَافْعَلْ بِي كَذَا وَكَذَا وَارْزُقْنِي كَذَا وَكَذَا وَعَافِنِي مِنْ كَذَا وَكَذَا».


«.. ای كسی كه زمين را روی آب گسترانيده و آن را پوشانده و هوا را با آسمان بربسته و مسدود نموده،

نيكوترين صفات و نام‌ها را برای خويش برگزيده بر محمّد (صلی الله علیه وآله) و آل محمّد (صلی الله علیه وآله)

درود فرست و با من چنين و چنان كن. ]خواسته ات را می‌گويی[ و مرا چنين و چنان ]و روزی‌ات را بخواه[ روزی

ده و از فلان درد ]نام ببر [عافيت بخش».

 



منبع : کافی ج 3 ص 344


 

 

دعای رفع جن زدگى

دعای رفع جن زدگى :

برخى از دوستداران امام حسن عسکرى (علیه السلام) به ایشان نوشتند: کودکى است که دچار جنون

خاص شده است، فرمود: بر کاغذى بنویسید:


«بِسْمِ اللهِ الْعَلِيِّ الْعَظِيمِ الْحَلِيمِ الْكَرِيمِ الْقَدِيمِ الَّذِي لاَ يَزُولُ أَعُوذُ بِعِزَّةِ الْحَيِّ الَّذِي لاَ يَمُوتُ مِنْ شَرِّ كُلِّ حَيٍّ

يَمُوتُ».


«بنام خداى والا و بزرگ و بردبار و بخشنده و جاودان که فناناپذیر است. از شر هر موجود زنده‌اى که

سرانجام مى‌میرد به عزت خداى پاکیزه‌اى که نمى‌میرد، پناه مى‌برم».


و آن را بر گردن کودک بیاویزید. این کار را کردند و کودک به اذن خدا شفا یافت

 

 

منبع : دعوات راوندی ص 201

 

 

 

دعاى حفظ آشیاء و گم نشدن آنها

دعاى حفظ آشیاء و گم نشدن آنها :

راوى به امام صادق(عليه السلام) عرض كرد: دعايى به من بياموز كه وقتى چيزى را نگه مى‌دارم، ترسى از

مفقود شدن آن نداشته باشم. فرمود كه بگو:


يَا اللهُ يَا حَافِظَ الْغُلاَمَيْنِ بِصَلاَحِ أَبِيهِمَا احْفَظْنِي وَ احْفَظْ عَلَيَّ دِينِي وَ أَمَانَتِي وَ مَالِي، فَإِنَّهُ لاَ حَافِظَ حِفْظِ ضَيْعَة

أَحْفَظُ عَلَى مَالِي مِنْكَ إِنَّكَ حَافِظٌ حَفِيظٌ ، أَخَذْتُ بِسَمْعِ اللهِ وَ بَصَرِهِ وَ قَدَرِهِ عَلَى كُلِّ مَنْ أَرَادَنِي وَ أَرَادَ مَالِي وَ لاَ

حَوْلَ وَ لاَ قُوَّةَ إِلاَّ بِاللهِ الْعَلِيِّ الْعَظِيم.


يا الله، اى كه فرزندان را به خاطر والدين حفظ مى كنى، مرا حفظ كن. دين و امانت و مالم را حفظ كن. كسى

بهتر از تو نمى تواند مالم را از گم شدن حفظ كند، اى كه حافظ و حفيظ (نگه دار و مراقب) هستى! گوش و

چشم و قدرت خدا نگه دار من و مالم در برابر كسانى باشد كه متعرّض من و مالم مى شوند. لا حول و لا

قوّة إلاّ بالله العليّ العظيم.


 

منبع : امالی شیخ طوسی ص 700 - بحارالانوار ج 91 ص 406

 

 

 

دعای هنگام وقوع سختی

دعای هنگام وقوع سختی :

روايت شده امام صادق (عليه السلام) اين دعا را در شدايد مى‌خواند، و لباس‌هايش را بالا زده و صدايش را

بلند مى‌كرد، و تضرّع نموده و بسيار مى‌گريست، و مى فرمود:

 


اللَّهُمَّ لَوْ لاَ أَنْ أُلْقِيَ بِيَدِي وَ أُعِينَ عَلَى نَفْسِي وَ أُخَالِفَ كِتَابَكَ وَ قَدْ قُلْتَ: (ادْعُونِي أَسْتَجِبْ لَكُمْ)(1) (فَإِنِّي

قَرِيبٌ أُجِيبُ دَعْوَةَ الدَّاعِ إِذَا دَعَانِ)(2) لَمَا انْشَرَحَ قَلْبِي وَ لِسَانِي لِدُعَائِكَ وَ الطَّلَبِ مِنْكَ وَ قَدْ عَلِمْتَ مِنْ نَفْسِي

فِيَما بَيْنِي وَ بَيْنَكَ مَا عَرَفْتَ.

اللَّهُمَّ مَنْ أَعْظَمُ جُرْماً مِنِّي وَ قَدْ سَاوَرْتُ مَعْصِيَتَكَ الَّتِي زَجَرْتَنِي عَنْهَا بِنَهْيِكَ إِيَّايَ وَ كَاثَرْتُ الْعَظِيمَ مِنْهَا الَّتِي

أَوْجَبْتَ النَّارَ لِمَنْ عَمِلَهَا مِنْ خَلْقِكَ وَ كُلُّ ذَلِكَ عَلَى نَفْسِي جَنَيْتُ وَ إِيَّايَ أَوْبَقْتُ. إِلَهِي فَتَدَارَكْنِي بِرَحْمَتِكَ الَّتِي

بِهَا تَجْمَعُ الْخَيْرَاتِ لاَِوْلِيَائِكَ وَ بِهَا تَصْرِفُ السَّيِّئَاتِ عَنْ أَحِبَّائِكَ.

اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ التَّوْبَةَ النَّصُوحَ فَاسْتَجِبْ دُعَائِي وَ ارْحَمْ عَبْرَتِي وَ أَقِلْنِي عَثْرَتِي. اللَّهُمَّ لَوْ لاَ رَجَائِي لِعَفْوِكَ

لَصَمَتُّ عَنِ الدُّعَاءِ، وَ لَكِنَّكَ عَلَى كُلِّ حَال يَا إِلَهِي غَايَةَ الطَّالِبِينَ وَ مُنْتَهَى رَغْبَةِ الرَّاغِبِينَ وَ اسْتَعَاذَةَ الْعَائِذِينَ.

اللَّهُمَّ فَأَنَا أَسْتَعِيذُكَ مِنْ غَضَبِكَ وَ سُوءِ سَخَطِكَ وَ عِقَابِكَ وَ نَقِمَتِكَ وَ مِنْ شَرِّ نَفْسِي وَ شَرِّ كُلِّ ذِي شَرّ وَ

أَسْتَغْفِرُكَ مِنْ جَمِيعِ الذُّنُوبِ وَ أَسْأَلُكَ الْغَنِيمَةَ فِيَما بَقِيَ مِنْ عُمُرِي بِالْعَافِيَةِ أَبَداً مَا أَبْقَيْتَنِي وَ أَسْأَلُكَ الْفَوْزَ

بِالْجَنَّةِ وَ الرَّحْمَةَ إِذَا تَوَفَّيْتَنِي فَإِنَّكَ بِذَلِكَ لَطِيفٌ وَ عَلَيْهِ قَادِرٌ.

اللَّهُمَّ إِنِّي أَشْكُو إِلَيْكَ كُلَّ حَاجَة لاَ يُجِيرُنِي مِنْهَا إِلاَّ أَنْتَ يَا مَنْ هُوَ عُدَّتِي فِي كُلِّ عُسْر وَ يُسْر يَا مَنْ هُوَ حَسَنُ

الْبَلاَءِ عِنْدِي، يَا قَدِيمَ الْعَفْوِ عَنِّي إِنَّنِي لاَ أَرْجُو غَيْرَكَ وَ لاَ أَدْعُو سِوَاكَ إِذَا لَمْ تُجِبْنِي . اللَّهُمَّ فَلاَ تَحْرِمْنِي لِقِلَّةِ

شُكْرِي وَ لاَ تُؤْيِسْنِي لِكَثْرَةِ ذُنُوبِي فَإِنَّكَ أَهْلُ التَّقْوَى وَ أَهْلُ الْمَغْفِرَةِ .

إِلَهِي أَنَا مَنْ قَدْ عَرَفْتَ بِئْسَ الْعَبْدُ أَنَا وَ خَيْرُ الْمَوْلَى أَنْتَ فَيَا مَخْشِيَّ الاِنْتِقَامِ وَ يَا مَرْهُوبَ الْبَطْشِ يَا مَعْرُوفاً

بِالْمَعْرُوفِ إِنَّنِي لَيْسَ أَخَافُ مِنْكَ إِلاَّ عَدْلَكَ وَ لاَ أَرْجُو الْفَضْلَ وَ الْعَفْوَ إِلاَّ مِنْ عِنْدِكَ، وَ أَنَا عَبْدُكَ وَ لاَ عَبْدَ لَكَ أَحَقُّ

بِاسْتِيجَابِ جَمِيعِ الْعُقُوبَةِ بِذُنُوبِهِ مِنِّي وَ لَكِنِّي وَسِعَنِي عَفْوُكَ وَ حِلْمُكَ وَ أَخَّرْتَنِي إِلَى الْيَوْمِ، فَلَيْتَ شِعْرِي يَا إِلَهِي

أَ لاَِزْدَادَ إِثْماً أَخَّرْتَنِي أَمْ لِيَتِمَّ لِي رَجَائِي مِنْكَ وَ يَتَحَقَّقَ حُسْنُ ظَنِّي بِكَ؟ فَأَمَّا بِعَمَلِي فَقَدْ أَعْلَمْتُكَ.

إِلَهِي إِنَّنِي مُسْتَحِقٌّ لِجَمِيعِ عُقُوبَتِكَ بِذُنُوبِي غَيْرَ أَنَّكَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِينَ وَ أَنْتَ بِي أَعْلَمُ مِنْ نَفْسِي وَ عِنْدَ أَرْحَمِ

الرَّاحِمِينَ رَجَاءُ الرَّحْمَةِ، فَيَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ لاَ تُشَوِّهْ خَلْقِي بِالنَّارِ وَ لاَ تَقْطَعْ عَصَبِي بِالنَّارِ يَا اللهُ وَ لاَ تَفْلِقْ قِحْفَ

رَأْسِي بِالنَّارِ يَا رَحْمَانُ وَ لاَ تُفَرِّقْ بَيْنَ أَوْصَالِي بِالنَّارِ يَا كَرِيمُ وَ لاَ تَهْشِمْ عِظَامِي بِالنَّارِ يَا عَفُوُّ وَ لاَ تَصِلْ شَيْئاً مِنْ

جَسَدِي بِالنَّارِ.

يَا رَحْمَانُ عَفْوَكَ عَفْوَكَ ثُمَّ عَفْوَكَ عَفْوَكَ، فَإِنَّهُ لاَ يَقْدِرُ عَلَى ذَلِكَ غَيْرُكَ وَ أَنْتَ عَلَى كُلِّ شَيْء قَدِيرٌ، يَا مُحِيطاً

بِمَلَكُوتِ السَّمَاوَاتِ وَ الاَْرْضِ وَ مُدَبِّرَ أُمُورِهِمَا أَوَّلِهَا وَ آخِرِهَا أَصْلِحْ لِي دُنْيَايَ وَ آخِرَتِي وَ أَصْلِحْ لِي نَفْسِي وَ مَالِي

وَ مَا خَوَّلْتَنِي، يَا اللهُ خَلِّصْنِي مِنَ الْخَطَايَا يَا اللهُ مُنَّ عَلَيَّ بِتَرْكِ الْخَطَايَا يَا رَحِيمُ تَحَنَّنْ عَلَيَّ بِفَضْلِكَ يَا عَفُوُّ تَفَضَّلْ

عَلَيَّ بِعَفْوِكَ يَا حَنَّانُ جُدْ عَلَيَّ بِسَعَةِ عَافِيَتِكَ يَا مَنَّانٌ امْنُنْ عَلَيَّ بِالْعِتْقِ مِنَ النَّارِ يَا ذَا الْجَلاَلِ وَ الاِْكْرَامِ أَوْجِبْ لِيَ

الْجَنَّةَ الَّتِي حَشْوُهَا رَحْمَتُكَ وَ سُكَّانُهَا مَلاَئِكَتُكَ يَا ذَا الْجَلاَلِ وَ الاِْكْرَامِ أَكْرِمْنِي وَ لاَ تَجْعَلْ لاَِحَد مِنْ خَلْقِكَ عَلَيَّ

سَبِيلاً أَبَداً مَا أَبْقَيْتَنِي فَإِنَّهُ لاَ حَوْلَ وَ لاَ قُوَّةَ إِلاَّ بِكَ وَ أَنْتَ عَلَى كُلِّ شَيْء قَدِيرٌ سُبْحَانَكَ لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ رَبُّ الْعَرْشِ

الْعَظِيمِ لَكَ الاَْسْمَاءُ الْحُسْنَى وَ أَنْتَ عَلِيمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ و حاجت خويش را مى طلبى

 


خدايا! اگر نبود اين آياتت، كه فرمودى: «بخوانيد مرا تا اجابت كنم شما را»، و «من نزديك هستم دعاى خواننده

را اجابت مى كنم هر گاه مرا بخواند»، اگر اين گونه نبود، خود را هلاك كرده و جانم را نابود مى كردم و كتابت را

مخالفت مى نمودم، و قلب و زبانم به خواندن و حاجت خواستن از تو گشاده نمى گردد، و مى دانم آن چه

جانم در رفتار بين من و خودم انجام داده و تو بدان آگاهى.

خدايا! چه كسى از من گناهكارتر است، كار بدى كه با نهى كردنت مرا از آن باز داشتى را انجام دادم، و

مقادير زيادى از آن ها را مرتكب شده ام، و تو براى كسى كه آن ها را انجام دهد آتش را مقدّر فرموده اى، و

تمامى اين ها جنايت هايى بود كه عليه خود مرتكب شده بودم و خودم را به هلاكت انداخته ام، خدايا! آن را

جبران كن به رحمتى كه با آن نيكى ها را براى اوليائت جمع نموده، و بدان بدى ها را از دوستانت دور مى

سازى.

خداى! از تو توبه نصوح را خواستارم، پس دعايم را اجابت كن، و به اشكم رحم نما، و لغزشم را ناديده بگير،

خدايا! اگر اميدم به عفوت نبود از دعا نمودم دست برمى داشتم، اما خدايا! تو در هر حال نهايت خواست

خواستاران، و نهايت رغبت رغبت كنندگان، و نهايت پناه بى پناهانى. خدايا! از خشمت و از بدى غضب و

مؤاخذه هايت، و از شرّ جانم، و از شرّ هر شرورى به تو پناه مى برم، و از تمامى گناهان طلب آمرزش دارم،

و در باقيمانده عمرم تا آن گاه كه زنده ام خواستار بهره بردن با سلامتى هستم، و رسيدن به بهشت و رحمت

پس از مرگ را خواستارم، به درستى كه تو براى اين كار مهربان و بر آن توانايى. خدايا! به تو شكايت مى كنم

هر حاجتى را كه جز تو از آن مرا پناه نمى دهد، اى آن كه تو در هر سختى و آسانى توشه من مى باشى!

اى آن كه نزد من نيكو عطا كننده اى است! اى آن كه از گذشته بخشش او شامل حال من بوده! هر گاه پاسخ

مرا ندهى به درستى كه به غير تو اميد نداشته و جز تو را نمى خوانم. خدايا! پس به خاطر كمى شكرم

محرومم مكن، و به خاطر گناهان بسيار مأيوسم مساز، به درستى كه تو شايسته پرهيزكارى و بخشايشى.

خدايا! من كسى هستم كه مى دانم بد بنده اى بوده و تو خوب مولايى هستى، اى آن كه از انتقامش مى

ترسند! و اى آن كه از مؤاخذه اش مى هراسند! اى آن كه به كارهاى خوب و نيك شناخته شده است! به

درستى كه من جز از عدالتت نترسيده، و تنها از تو اميد فضل و بخشش دارم، و من بنده تو هستم، و تو

بنده اى غير از من ندارى كه در مقابل گناهانش سزاوار پذيرفتن تمام عقوبت ها باشد، ليكن عفو و بردبارى ات

شامل حالم گرديده و امروز نيز شامل حالم مى شود. خدايا! كاش مى دانستم علّت به تأخير افتادن مرگم

چيست؟ آيا براى اين كه گناهانم افزايش پيدا كند، يا اميدم از تو كامل شده و گمان نيكويم به تو محقّق گردد؟

امّا خدايا! در مقابل اعمالم به تو عرضه داشتم كه مستحقّ تمامى عقوبت ها هستم، جز آن كه تو مهربان

ترين مهربانانى، و آگاهى ات به من از خودم بيشتر است، نزد مهربان ترين مهربانان اميد رحمت مى توان

داشت. پس اى مهربان ترين مهربانان! خلقتم را با آتش در هم مريز، و رگ هايم را با آتش قطع مكن، اى خدا!

اى مهربان! استخوان سرم را با آتش نشكاف، اى بزرگوار! بين اعضايم را با آتش جدايى مينداز، اى بخشنده!

استخوان هايم را با آتش خورد مكن، اى مهربان! چيزى از بدنم را در آتش قرار مده، خواستار بخششت هستم،

خواستار بخششت هستم، باز خواستار بخششت هستم، خواستار بخششت هستم، به درستى كه كسى

بر آن جز تو آگاه نيست، و تو بر هر كار توانايى. اى آن كه به حقايق آسمان ها و زمين آگاهى دارد، و امورشان

از آغاز تا انجامش را تدبير كرده! دنيا و آخرتم را اصلاح گردان، و جان و مال و آن چه عطا كرده اى را برايم اصلاح

نما، اى خدا! مرا از خطاهاى خالى كن، اى خدا! به ترك خطاها بر من منّت گذار، اى مهربان! با فضلت بر من

مهربانى نما، اى بخشنده! به فضلت بر من تفضّل نما، اى مهربان! به گسترش تندرستى ات نسبت به من

جود و بخشش كن، اى منّت گذار، به آزادى از آتش به من منّت گذار، از صاحب جلالت و بزرگوارى! بهشت را

بر من واجب ساز، بهشتى كه داخلش رحمت تو و ساكنينش فرشتگانند.

اى صاحب جلالت و بزرگوارى! مرا گرامى دار، و تا آن گاه كه زنده هستم و تا ابد فردى را بر من مسلّط مكن،

به درستى كه نيرو و توانى جز تو نيست، و تو بر هر كار توانايى، پاك و منزّهى، معبودى جز تو نيست، كه

پروردگار عرش بزرگ است، نام هاى نيكو براى توست، و تو به ذات قلب ها آگاهى.

 

 

 

1)سوره غافر آیه 60

2) سوره بقره آیه 186

منبع : مهج الدعوات ص 215  -  بحارالانوار ج 91 ص 379

 

 

 

دعای طلب امور مهم

دعای طلب امور مهم :

راوى گويد: از حضرت امام صادق (عليه السلام) درخواست كردم مرا دعايى تعليم كند كه آن را در امورى

بخوانم كه اهتمام به آنها دارم. ورقى چند را از صحيفه كهنه اى بيرون آورد و فرمود كه بنويس آنچه را كه

در اين اوراق است.

اين دعاى جدّ من علىّ بن الحسين(عليهما السلام)براى امور مهم است. آن را نوشتم بر همان گونه كه بود.

ديگر چيزى مرا اندوهناك نگردانيد و مرا غمى غمناك نگردانيد. اين دعا را مى خواندم، پس خدا غم مرا زايل

مى گردانيد و اندوه مرا برطرف مى گردانيد و حاجت مرا برمى آورد و دعا اين است:

 


اللَّهُمَّ هَدَيْتَنِي فَلَهَوْتُ وَ وَعَظْتَ فَقَسَوْتُ وَ أَبْلَيْتَ الْجَمِيلَ فَعَصَيْتُ وَ عَرَّفْتَ فَأَصْرَرْتُ ثُمَّ عَرَّفْتَ فَاسْتَغْفَرْتُ فَأَقَلْتَ

فَعُدْتُ فَسَتَرْتَ فَلَكَ الْحَمْدُ.

إِلَهِي تَقَحَّمْتُ أَوْدِيَةَ هَلاَكِي وَ تحَلَّلْتُ شِعَابَ تَلَفِي تَعَرَّضْتُ فِيهَا لِسَطَوَاتِكَ وَ بِحُلُولِهَا لِعُقُوبَاتِكَ وَ وَسِيلَتِي إِلَيْكَ

التَّوْحِيدُ وَ ذَرِيعَتِي أَنِّي لَمْ أُشْرِكْ بِكَ شَيْئاً وَ لَمْ أَتَّخِذْ مَعَكَ إِلَهاً وَ قَدْ فَرَرْتُ إِلَيْكَ مِنْ نَفْسِي وَ إِلَيْكَ يَفِرُّ الْمُسِيءُ

أَنْتَ مَفْزَعُ الْمُضِيعِ حَظَّ نَفْسِهِ فَلَكَ الْحَمْدُ. إِلَهِي فَكَمْ مِنْ عَدُوّ انْتَضَى عَلَيَّ سَيْفَ عَدَاوَتِهِ وَ شَحَذَ لِي ظُبَةَ مُدْيَتِهِ

وَ أَرْهَفَ لِي شَبَا حَدِّهِ وَ دَافَ لِي قَوَاتِلَ سُمُومِهِ وَ سَدَّدَ نَحْوِي صَوَائِبَ سِهَامِهِ وَ لَمْ تَنَمْ عَنِّي عَيْنُ حِرَاسَتِهِ وَ

أَظْهَرَ أَنْ يُسِيمَنِي الْمَكْرُوهَ وَ يُجَرِّعَنِي ذُعَافَ مَرَارَتِهِ، فَنَظَرْتَ يَا إِلَهِي إِلَى ضَعْفِي عَنِ احْتَِمالِ الْفَوَادِحِ وَ عَجْزِي

عَنِ الاِنْتِصَارِ مِمَّنْ قَصَدَنِي بِمُحَارَبَتِهِ وَ وَحْدَتِي فِي كَثِيرِ عَدَدِ مَنْ نَاوَانِي وَ أَرْصَدَ لِيَ الْبَلاَءَ فِيَما لَمْ أُعْمِلْ فِيهِ

فِكْرِي فَابْتَدَأْتَنِي بِنُصْرَتِكَ وَ شَدَدْتَ أَزْرِي بِقُوَّتِكَ، ثُمَّ فَلَلْتَ حَدَّهُ وَ صَيَّرْتَهُ مِنْ بَعْدِ جَمْعِهِ وَحْدَهُ وَ أَعْلَيْتَ كَعْبِي وَ

جَعَلْتَ مَا سَدَّدَهُ مَرْدُوداً عَلَيْهِ فَرَدَدْتَهُ لَمْ يَشْفِ غَلِيلَهُ وَ لَمْ يَبْرُدْ حَرَارَةُ غَيْظِهِ قَدْ عَضَّ عَلَيَّ شَوَاهُ وَ أَدْبَرَ مُوَلِّياً قَدْ

أَخْلَفَ سَرَايَاهُ وَ كَمْ مِنْ بَاغ بَغَانِي بِمَكَايِدِهِ وَ نَصَبَ لِي أَشْرَاكَ مَصَايِدِهِ وَ وَكَّلَ بِي تَفَقُّدَ رِعَايَتِهِ وَ أَضْبَأَ إِلَيَّ إِضْبَاءَ

السَّبُعِ لِمَصَايِدِهِ وَ انْتِظَارِ الاِنْتِهَازِ لِفَرِيسَتِهِ، فَنَادَيْتُكَ يَا إِلَهِي مُسْتَغِيثاً بِكَ وَاثِقاً بِسُرْعَةِ إِجَابَتِكَ عَالِماً أَنَّهُ لَنْ

يُضْطَهَدَ مَنْ أَوَى إِلَى ظِلِّ كَنَفِكَ وَ لَنْ يَفْزَعَ مَنْ لَجَأَ إِلَى مَعَاقِلِ انْتِصَارِكَ فَحَصَّنْتَنِي مِنْ بَأْسِهِ بِقُدْرَتِكَ وَ كَمْ مِنْ

سَحَائِبِ مَكْرُوه جَلَّيْتَهَا وَ غَوَاشِيَ كُرُبَات كَشَفْتَهَا لاَ تُسْأَلُ عَمَّا تَفْعَلُ وَ قَدْ سُئِلْتَ فَأَعْطَيْتَ وَ لَمْ تُسْأَلْ فَابْتَدَأْتَ

وَ اسْتُمِيحَ فَضْلُكَ فَمَا أَكْدَيْتَ أَبَيْتَ إِلاَّ إِحْسَاناً وَ أَبَيْتُ إِلاَّ تَقَحُّمَ حُرُمَاتِكَ وَ تَعَدِّيَ حُدُودِكَ وَ الْغَفْلَةَ عَنْ وَعِيدِكَ فَلَكَ

الْحَمْدُ.

إِلَهِي مِنْ مُقْتَدِر لاَ يُغْلَبُ وَ ذِي أَنَاة لاَ يَعْجَلُ هَذَا مَقَامُ مَنِ اعْتَرَفَ لَكَ بِالتَّقْصِيرِ وَ شَهِدَ عَلَى نَفْسِهِ بِالتَّضْيِيعِ.

اللَّهُمَّ إِنِّي أَتَقَرَّبُ إِلَيْكَ بِالْمُحَمَّدِيَّةِ الرَّفِيعَةِ وَ أَتَوَجَّهُ إِلَيْكَ بِالْعَلَوِيَّةِ الْبَيْضَاءِ فَأَعِذْنِي مِنْ شَرِّ مَا خَلَقْتَ وَ شَرِّ مَنْ يُرِيدُ

بِي سُوءاً فَإِنَّ ذَلِكَ لاَ يَضِيقُ عَلَيْكَ فِي وُجْدِكَ وَ لاَ يَتَكَأَّدُكَ فِي قُدْرَتِكَ وَ أَنْتَ عَلَى كُلِّ شَيْء قَدِيرٌ.

اللَّهُمَّ ارْحَمْنِي بِتَرْكِ الْمَعَاصِي مَا أَبْقَيْتَنِي وَ ارْحَمْنِي بِتَرْكِ تَكَلُّفِ مَا لاَ يَعْنِينِي وَ ارْزُقْنِي حُسْنَ النَّظَرِ فِيَما

يُرْضِيكَ عَنِّي وَ أَلْزِمْ قَلْبِي حِفْظَ كِتَابِكَ كَمَا عَلَّمْتَنِي وَ اجْعَلْنِي أَتْلُوهُ عَلَى مَا يُرْضِيكَ بِهِ عَنِّي وَ نَوِّرْ بِهِ بَصَرِي

وَ أَوْعِهِ سَمْعِي وَ اشْرَحْ بِهِ صَدْرِي وَ فَرِّجْ بِهِ قَلْبِي وَ أَطْلِقْ بِهِ لِسَانِي وَ اسْتَعْمِلْ بِهِ بَدَنِي وَ اجْعَلْ فِيَّ مِنَ

الْحَوْلِ وَ الْقُوَّةِ مَا يُسَهِّلُ ذَلِكَ عَلَيَّ فَإِنَّهُ لاَ حَوْلَ وَ لاَ قُوَّةَ إِلاَّ بِكَ. اللَّهُمَّ اجْعَلْ لَيْلِي وَ نَهَارِي وَ دُنْيَايَ وَ آخِرَتِي وَ

مُنْقَلَبِي وَ مَثْوَايَ عَافِيَةً مِنْكَ وَ مُعَافَاةً وَ بَرَكَةً مِنْكَ.

اللَّهُمَّ أَنْتَ رَبِّي وَ مَوْلاَيَ وَ سَيِّدِي وَ أَمَلِي وَ إِلَهِي وَ غِيَاثِي وَ سَنَدِي وَ خَالِقِي وَ نَاصِرِي وَ ثِقَتِي وَ رَجَائِي لَكَ

مَحْيَايَ وَ مَمَاتِي وَ لَكَ سَمْعِي وَ بَصَرِي وَ بِيَدِكَ رِزْقِي وَ إِلَيْكَ أَمْرِي فِي الدُّنْيَا وَ الاْخِرَةِ مَلَكْتَنِي بِقُدْرَتِكَ وَ قَدَّرْتَ

عَلَيَّ بِسُلْطَانِكَ لَكَ الْقُدْرَةُ فِي أَمْرِي وَ نَاصِيَتِي بِيَدِكَ لاَ يَحُولُ أَحَدٌ دُونَ رِضَاكَ بِرَأْفَتِكَ أَرْجُو رَحْمَتَكَ وَ بِرَحْمَتِكَ

أَرْجُو رِضْوَانَكَ لاَ أَرْجُو ذَلِكَ بِعَمَلِي فَقَدْ عَجَزْتُ عَنْ عَمَلِي فَكَيْفَ أَرْجُو مَا قَدْ عَجَزَ عَنِّي أَشْكُو إِلَيْكَ فَاقَتِي وَ ضَعْفَ

قُوَّتِي وَ إِفْرَاطِي فِي أَمْرِي وَ كُلُّ ذَلِكَ مِنْ عِنْدِي وَ مَا أَنْتَ أَعْلَمُ بِهِ مِنِّي فَاكْفِنِي ذَلِكَ كُلَّهُ.

اللَّهُمَّ اجْعَلْنِي مِنْ رُفَقَاءِ مُحَمَّد حَبِيبِكَ وَ إِبْرَاهِيمَ خَلِيلِكَ وَ يَوْمَ الْفَزَعِ الاَْكْبَرِ مِنَ الاْمِنِينَ فَآمِنِّي وَ بِيَسَارِكَ فَيَسِّرْنِي

وَ بِأَظْلاَلِكَ فَأَظِلَّنِي وَ مَفَازَة مِنَ النَّارِ فَنَجِّنِي وَ لاَ تَسُمْنِي السُّوءَ وَ لاَ تُخْزِنِي وَ مِنَ الدُّنْيَا فَسَلِّمْنِي وَ حُجَّتِي يَوْمَ

الْقِيَامَةِ فَلَقِّنِّي وَ بِذِكْرِكَ فَذَكِّرْنِي وَ لِلْيُسْرَى فَيَسِّرْنِي وَ لِلْعُسْرَى فَجَنِّبْنِي وَ الصَّلاَةَ وَ الزَّكَاةَ مَا دُمْتُ حَيّاً فَأَلْهِمْنِي

وَ لِعِبَادَتِكَ فَوَفِّقْنِي وَ فِي الْفِقْهِ وَ مَرْضَاتِكَ فَاسْتَعْمِلْنِي وَ مِنْ فَضْلِكَ فَارْزُقْنِي وَ يَوْمَ الْقِيَامَةِ فَبَيِّضْ وَجْهِي وَ حِسَاباً

يَسِيراً فَحَاسِبْنِي وَ بِقَبِيحِ عَمَلِي فَلاَ تَفْضَحْنِي وَ بِهُدَاكَ فَاهْدِنِي وَ بِالْقَوْلِ الثَّابِتِ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَ فِي الاْخِرَةِ

فَثَبِّتْنِي وَ مَا أَحْبَبْتَ فَحَبِّبْهُ إِلَيَّ وَ مَا كَرِهْتَ فَبَغِّضْهُ إِلَيَّ وَ مَا أَهَمَّنِي مِنَ الدُّنْيَا وَ الاْخِرَةِ فَاكْفِنِي وَ فِي صَلاَتِي وَ

صِيَامِي وَ دُعَائِي وَ نُسُكِي وَ دُنْيَايَ وَ آخِرَتِي فَبَارِكْ لِي وَ الْمَقَامَ الْمَحْمُودَ فَابْعَثْنِي وَ سُلْطَاناً نَصِيراً فَاجْعَلْ لِي وَ

ظُلْمِي وَ جَهْلِي وَ إِسْرَافِي فِي أَمْرِي فَتَجَاوَزْ عَنِّي وَ مِنْ فِتْنَةِ الْمَحْيَا وَ الْمَمَاتِ فَخَلِّصْنِي وَ مِنَ الْفَوَاحِشِ مَا ظَهَرَ

مِنْهَا وَ مَا بَطَنَ فَنَجِّنِي وَ مِنْ أَوْلِيَائِكَ يَوْمَ الْقِيَامَةِ فَاجْعَلْنِي وَ أَدِمْ صَالِحَ الَّذِي آتَيْتَنِي وَ بِالْحَلاَلِ عَنِ الْحَرَامِ فَأَغْنِنِي

وَ بِالطَّيِّبِ عَنِ الْخَبِيثِ فَاكْفِنِي أَقْبِلْ بِوَجْهِكَ الْكَرِيمِ إِلَيَّ وَ لاَ تَصْرِفْهُ عَنِّي وَ إِلَى صِرَاطِكَ الْمُسْتَقِيمِ فَاهْدِنِي وَ لِمَا

تُحِبُّ وَ تَرْضَى فَوَفِّقْنِي.

اللَّهُمَّ إِنِّي أَعُوذُ بِكَ مِنَ الرِّيَاءِ وَ السُّمْعَةِ وَ الْكِبْرِيَاءِ وَ التَّعَظُّمِ وَ الْخُيَلاَءِ وَ الْفَخْرِ وَ الْبَذَخِ وَ الاَْشَرِ وَ الْبَطَرِ وَ الاِْعْجَابِ

بِنَفْسِي وَ الْجَبْرِيَّةِ رَبِّ وَ أَعُوذُ بِكَ مِنَ الْفَجْرِ وَ الْبُخْلِ وَ الشُّحِّ وَ الْحَسَدِ وَ الْحِرْصِ وَ الْمُنَافَسَةِ وَ الْغِشِّ وَ أَعُوذُ بِكَ

مِنَ الطَّمَعِ وَ الطَّبْعِ وَ الْهَلَعِ وَ الْجَزَعِ وَ الزَّيْغِ وَ الْقَمْعِ وَ أَعُوذُ بِكَ مِنَ الْبَغْيِ وَ الظُّلْمِ وَ الاِعْتِدَاءِ وَ الْفَسَادِ وَ الْفُجُورِ وَ

الْفُسُوقِ وَ أَعُوذُ بِكَ مِنَ الْخِيَانَةِ وَ الْعُدْوَانِ وَ الطُّغْيَانِ رَبِّ وَ أَعُوذُ بِكَ مِنَ الْمَعْصِيَةِ وَ الْقَطِيعَةِ وَ السَّيِّئَةِ وَ الْفَوَاحِشِ

وَ الذُّنُوبِ وَ أَعُوذُ بِكَ مِنَ الاِْثْمِ وَ الْمَأْثَمِ وَ الْحَرَامِ وَ الْمُحَرَّمِ وَ الْخَبَثِ وَ كُلِّ مَا لاَ تُحِبُّ رَبِّ وَ أَعُوذُ بِكَ مِنَ الشَّيْطَانِ وَ

مَكْرِهِ وَ بَغْيِهِ وَ ظُلْمِهِ وَ عُدْوَانِهِ وَ شَرِكِهِ وَ زَبَانِيَتِهِ وَ جُنْدِهِ وَ أَعُوذُ بِكَ مِنْ شَرِّ مَا يَنْزِلُ مِنَ السَّمَاءِ وَ مَا يَعْرُجُ فِيهَا وَ

أَعُوذُ بِكَ مِنْ شَرِّ مَا خَلَقْتَ مِنْ دَابَّة وَ هَامَّة أَوْ جِنّ أَوْ إِنْس مِمَّا يَتَحَرَّكُ وَ أَعُوذُ بِكَ مِنْ شَرِّ مَا يَنْزِلُ مِنَ السَّمَاءِ وَ

مَا يَعْرُجُ فِيهَا وَ مِنْ شَرِّ مَا ذَرَأَ فِي الاَْرْضِ وَ مَا يَخْرُجُ مِنْهَا وَ أَعُوذُ بِكَ مِنْ شَرِّ كُلِّ كَاهِن وَ سَاحِر وَ زَاكِن وَ نَافِث وَ

رَاق وَ أَعُوذُ بِكَ مِنْ شَرِّ كُلِّ حَاسِد وَ طَاغ وَ بَاغ وَ نَافِس وَ ظَالِم وَ مُعَانِد وَ جَائِر وَ أَعُوذُ بِكَ مِنَ الْعَمَى وَ الصَّمَمِ وَ

الْبَكَمِ وَ الْبَرَصِ وَ الْجُذَامِ وَ الشَّكِّ وَ الرَّيْبِ وَ أَعُوذُ بِكَ مِنَ الْكَسَلِ وَ الْفَشَلِ وَ الْعَجْزِ وَ التَّفْرِيطِ وَ الْعَجَلَةِ وَ التَّضْيِيعِ وَ

الاِْبْطَاءِ وَ أَعُوذُ بِكَ مِنْ شَرِّ مَا خَلَقْتُ فِي السَّمَاوَاتِ وَ الاَْرْضِ وَ مَا بَيْنَهُمَا وَ مَا تَحْتَ الثَّرَى وَ أَعُوذُ بِكَ مِنَ الْقِلَّةِ وَ

الذِّلَّةِ وَ أَعُوذُ بِكَ مِنَ الضِّيقِ وَ الشِدَّةِ وَ الْقَيْدِ وَ الْحَبْسِ وَ الْوَثَاقِ وَ السُّجُونِ وَ الْبَلاَءِ وَ كُلِّ مُصِيبَة لاَ صَبْرَ لِي عَلَيْهَا

آمِينَ رَبَّ الْعَالَمِينَ. اللَّهُمَّ أَعْطِنَا كُلَّ الَّذِي سَأَلْنَاكَ وَ زِدْنَا مِنْ فَضْلِكَ عَلَى قَدْرِ جَلاَلِكَ وَ عَظَمَتِكَ بِحَقِّ لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ

الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ.



خداوندا ! بى خبر بودم، پس مرا راهنمايى نمودى. سخت دل بودم، پس پند دادى. نيكويى بخشيده اى اما

نافرمانى كردم. به من حق را شناساندى، پس بر جهل ايستادگى نمودم. راه توبه را شناساندى، پس طلب

آمرزش نمودم. از گناهان اندك زمانى بازايستادم ]پس از گناهان من درگذشتى[ اما مرتبه ديگر باز گناهان مرا

پوشاندى،

براى توست ستايش اى خداوند، خود را در وادى هاى هلاكت انداخته ام، در راه هاى نيستى فرود آمده ام،

در اين وادى ها و راه ها قهر و عقوبت هاى تو را به جان خريده ام اما وسيله من به سوى رحمت و بخشش

تو، يگانه دانستن توست. دست آويز من آن است كه براى تو چيزى را شريك نگردانيدم، با تو معبودى را نگرفتم،

به سوى تو از شرّ نفس خودم گريخته ام، به سوى تو بدكار مى گريزد.

تويى پناه كسى كه ضايع كننده توان خود است، براى توست ستايش اى خداوند، بسا دشمنى كه بر من

شمشير دشمنى خود را كشيد، براى من دم كارد بزرگ خود را تيز كرد، بر من كناره تندى غضب خود را تنگ

كرد، براى من زهرهاى كشنده خود را فراهم آورد. به جانب من تيرهاى راست رونده خود را راست كرد، از من

چشم پاسبانى او نخوابيد، در دل گرفت آن كه ضربه اى به من برساند، به من آب تلخ انتقام را بياشاماند، تو

اى خداوندا، ضعف مرا از تحمل سختى ها ديدى، نيز ناتوانايى مرا از انتقام كشيدن از كسى كه قصد كارزار مرا

كرد، و تنهايى مرا در مقابل كسى كه دشمنى من نمود، و براى من بلا را كمين كرد، به خاطر آن كه در مقابل

فكر او چاره اى نداشتم.

اما مرا يارى كردى و به قوّت خود تقويت نمودى، تندى غضب او را كُنْد نمودى، او را پس از داشتن طرفداران

بسيار تنها نمودى. مرا بر او غالب كردى، مكرى را كه راست كرده بود، بر ضد خودش گردانيدى، نيت او را

برگردانيدى و حال آن كه سوزش سينه او شفا نيافته بود. گرمى آتش خشم او سرد نشده بود. از غصّه

انگشت خود را به دندان گرفت و پشت نمود و گريخت.

طرفداران او خلف وعده نمودند. بسا ستمگر كه به من با مكرهاى خود ستم نمود، براى به دام كشيدن من

دام هاى خود را برپا نمود، بر من جستجوگران را گماشت، براى من مثل كمين نشستن شير براى شكار خود،

در كمين نشست، مثل انتظار كشيدن براى گرفتن شكار خود. چون اى خداى من (كه با بركت و بلند مرتبه

هستى) پليدى باطن او را ديدى و زشتى آنچه را بر آن است، او را به مغز سرش از بلندى به زمين زدى، در

گودى كه حفر كرده بود انداختى، بعد از سركشى با خوارى در دام خود كه آن را براى من ساخته بود كه مرا

در آن دام ببيند و تلاش مى كرد كه مرا در آن بيندازد.

اگر رحمت تو نبود كه او در آن جا گرفتار آيد، چه بسا از حسودى كه اندوهش را مى خورد و از من به خاطر

خشمش استخوان به گلو داشت و با شمشير زبانش مرا آزرده و به نيزه نگاه گريبان گيرش به من بزند، آبروى

مرا هدف تيرهاى خود قرار مى داد و پليدى راكه خود پيوسته گرفتار آن است، به من بسته و به حيله مرا هدف

تير خود كرده و با مكر مرا قصد مى نمود،

پس تو را اى خداوند خواندم، در حالى كه فريادرسى و دعا مى كنم. به تو اعتماد كرده ام براى برآوردن

سريع حاجتم. مى دانم به كسى كه در سايه حمايت تو جاى گرفت ستم نمى شود. كسى كه به قلعه

انتقام تو پناه برد نمى ترسد، پس مرا نجات و پناه دادى از انتقام او به قدرت خود. بسا ابرهاى ناخوشى كه از

من دور كردى، و ابرهاى نعمت كه بر من بارانيدى و نهرهاى رحمتى كه گسترانيدى و عافيتى كه برافراشتى و

چشمه هاى حوادثى كه روى آنها را پوشاندى و پرده هاى اندوه كه برداشتى. چه گمان هاى نيكويى كه

محقق داشتى، نادارى هايى كه جبران كردى، از هلاكت بلندى كردى، نادارى ها كه برطرف كردى.

تمام اينها بخشش تو بود و در تمام اين مدت پرده درى از من بود و نافرمانى ها كردم. بى حيايى من، تو را از

احسان باز نداشت اما باز مرا مانع نشد از به جا آوردن نهى هاى تو!

از آنچه مى كنى پرسيده نمى شوى. از تو حاجت خواستيم، پس عطا كردى، حتى درخواستى نشد اما

احسان كردى و زيادتى بخشش تو طلب شد، پس اندك ندادى. هميشه نيكويى كردى، و هميشه مرتكب

محرمات و تجاوز نمودن از حدود و بى خبرى از عذاب تو بودم. ستايش براى توست، بسيار توانايى كه مغلوب

نمى شوى. صاحب حلمى كه شتاب نمى كنى. اين منم كه معترفم به فراوانى نعمت هايت اما كوتاهى در

انجام فرمان تو و گواهى مى دهم به ضايع كردن عمر خود، خداوندا ! به تو به ملّت محمّدى كه والا است

نزديكى مى جويم، و روى مى آورم به تو به بركت ملّت علوى كه روشن است، پناه ده مرا از شرّ كسى كه

با من دشمنى نمايد، از شرّ آنچه آفريده اى، از شرّ كسى كه به من بدى را اراده نمايد.

اجابت دعايم به سبب توانگريت بر تو ناممكن نيست، و سخت نيست به سبب تواناييت، بر همه چيز توانايى،

خداى من، از رحمت و پيوستگى توفيق خود ببخش كه آن را نردبانى بگيرم و به وسيله آن به سوى خشنودى

تو بالا بروم و از عذاب تو ايمن شوم، اى رحم كننده ترين رحم كنندگان، اى خداى من رحم كن بر من به اين كه

گناهان را ترك نمايم، هر قدر كه عمر دهى. رحم كن به اينكه مشقّت كارهايى را كه به من مربوط نيست

واگذارم. مرا به نيك انجام دادن كارى روزى كن كه تو را خشنود گرداند. در دل من حفظ قرآن را ثابت گردان،

همچنان كه مرا ياد داده اى. توفيق ده آن را تلاوت نمايم طبق آنچه خشنود مى شوى. به بركت آن چشم مرا

روشن گردان، به سبب آن گوش مرا شنوا گردان، به سبب آن سينه مرا بگشاى، به سبب آن دل مرا شاد كن،

به آن زبان مرا گويا كن، به آن اعضاى مرا كار فرماى، حركت (يا قدرت) و توانايى به من بده كه آن را بر من آسان

كند،

 نيست حركتى (يا قدرتى) و قوّتى مگر براى تو خداوندا، تويى پروردگار و دوست و آقا و آرزو و خداوند و

فريادرس من، نيز معتمد و آفريننده و يارى كننده و اعتماد و اميد من، براى توست زندگانى و مردگى من،

براى توست گوش و چشم من، به دست قدرت توست روزى من، به سوى توست امر من در دنيا و آخرت،

مرا به توانايى خود مالك شده اى، بر من به پادشاهى خود قادر گشته اى. توانايى در امر من براى توست.

اختيار من به دست قدرت توست، تا نخواهى، كسى نمى تواند كارى بكند.

به سبب مهربانى تو رحمت تو را اميد دارم. به سبب رحمت تو خشنودى تو را اميدوارم. اين را به پاداش كردار

خود اميد ندارم، از من كردار من فوت شده، پس چگونه اميد داشته باشم از چيزى كه از دست رفته است؟!

به تو از ندارى خود و ضعف توانايى خود و از زياده روى خود، شكايت دارم. همه اينها از جانب من است و تو

داناترى به حال من، پس مرا از شرّ اينها نگاه دار.

خداوندا ! مرا از دوستان محمّد بگردان كه دوست توست، نيز ابراهيم كه دوست توست. در روز ترسناك قيامت،

مرا امان ده. به آسان نمودن كارها، براى من آسان گردان. به سايه مرحمت خود، سايه گستران بر من. به

نجات يافتن از آتش، مرا نجات ده. به من بدى مرسان و مرا نااميد مگردان، مرا در دنيا سلامت بدار.

در روز قيامت دين و اعتقادات درست را به من بفهمان. با يادآورى خودت، مرا به ياد آور. مرا براى دين آسان

موفّق گردان، از عذاب دشوار مرا دور گردان. براى نماز و زكات دادن توفيق بده.

هر قدر كه زنده باشم، براى پرستش مرا قوى گردان. در دانستن علوم و خشنودى خود مرا كار فرما، از زيادتى

بخشش خود مرا روزى ده. در روز قيامت مرا سفيدروى كن.

با حساب كردن آسان مرا حساب كن. به سبب زشتى كردار من مرا رسوا مكن، به راهنمايى خودت مرا

راهنمايى كن. به گفتار راست و درست در زندگانى دنيا و در آخرت مرا ثابت قدم گردان. آنچه را كه دوست

داشته اى، برايم دوست گردان، آنچه را كه ناخوش داشته اى، برايم دشمن گردان. آنچه مرا غمگين كرده

است (از امر دنيا و آخرت) مرا كارگذارى نما. در نماز و روزه و دعا و حجّ و شكرگزارى و دنيا و آخرت من، بركت

ده. در جايگاه نيكويى مرا برانگيز، يارانى يارى كننده به من بده، از ستم و نادانى و اسراف من بگذر، از بلا در

زندگانى و در وقت مردن مرا نجات ده، از امرهاى قبيح چه ظاهر باشد و چه پنهان، مرا خلاص كن، از جمله

دوستان خود در روز قيامت مرا بگردان. خوبى را كه به من بخشش نموده اى پاينده دار. به سبب روزى حلال،

از حرام مرا بى نياز گردان. به سبب رزق نيكو و پاك از بد و كثيف مرا نگاهدارى نما. روى آور به ذات بخشنده

خود به من، برمگردان روى خود را از من، به سوى راه راست مرا راهنمايى كن، براى آنچه دوست مى دارى و

راضى هستى، مرا توفيق ده.

خداوندا ! پناه مى برم به تو از ريا و شهرت طلبى و تكبّر و بزرگى كردن بر مردمان و از نخوت و تفاخر كردن

و از كبر و كفران نعمت و از طغيان در نعمت و از غرور به نفس خود و از خود راضى شدن، اى پروردگار ! مرا از

اينها نجات ده. پناه مى برم به تو اى پروردگار از ناتوانى و خسّت و از طمع و حرص و حسد و خيانت كردن. پناه

مى برم به تو از اميد داشتن به چيزى غير از خودت و از عيب و بى صبرى و حرص و زارى و سرپيچى از حقّ و

خوار شدن. پناه مى برم به تو از ظلم و ستم نمودن و از حدّ گذشتن و فساد كردن و زنا نمودن و مرتكب شدن

فسق، به تو از ناراستى و دشمنى و از حدّ تجاوز كردن پناه مى برم. اى پروردگار، به تو ] از رسوايى و [از

نافرمانى و قطع رحم و از كار بد و امرهاى قبيح و گناهان پناه مى برم. به تو از گناه و از آنچه به گناه اندازد و

از چيزهاى حرام و كارهاى حرام و از نجس و كثيف پناه مى برم و از هر چيزى كه دوست نمى دارى، اى

پروردگار. به تو از شرّ شيطان و ظلم و ستم و دشمنى و دام بلاى او پناه مى برم، نيز لشكر و سپاه او.

پناه مى برم به تو از شرّ آنچه از آسمان فرود آيد و آنچه بالا رود. پناه مى برم به تو از شرّ آنچه آفريده اى از

حيوانات چرنده و حشرات گزنده يا جنّيان يا آدميان و از آنچه حركت نمايد،

پناه مى برم به تو از شرّ آنچه در زمين خلق شده و از شرّ آنچه از آن بيرون آيد. پناه مى برم به تو از شرّ هر

مسخّركننده جن و جادوگر و مايل به باطل و باد دمنده در گره ها و افسون كننده. به تو از شرّ هر حسود و

ستمكار و سركش و ستم كننده و از حدّ تجاوزكننده و ظلم كننده، پناه مى برم. به تو از كورى و كرى و گنگى

و پيسى و خوره و گمان بد و تهمت پناه مى برم. به تو از كاهلى و بد دلى و ناتوانى و تقصير كردن و شتاب

نمودن و ضايع كردن و از كوتاهى نمودن و دير كردن در كارها پناه مى برم.

به تو اى پروردگار، از شرّ آنچه آفريده اى در آسمان ها و زمين و آنچه ميان آن هر دو است و آنچه زير خاك

است پناه مى برم. خدايا، به تو از فقر و مسكينى و احتياج داشتن و بى چيزى و تنگى پناه مى برم.

اى پروردگار، به تو از تنگى رزق و خوارى. پناه مى برم. به تو از تنگى و سختى روزگار و زنجير و بند و بستن و

زندان و مصيبت و هر بلايى كه صبرى بر آن نباشد، پناه مى برم.

دعاى مرا اى پروردگار عالميان مستجاب كن، خداوندا، ببخش به ما هر چيزى را كه درخواست نموديم. براى ما

فضل و بخشش خود را زياده گردان، به اندازه بزرگى و به قدر بزرگوارى خودت، به حقّ اين كه نيست خدايى

مگر تو، كه عزيز و داناى مصلحتى.

 

 

منبع : امالی شیخ طوسی ص 15 - بحارالانوار ج 92 ص 180

 

 

 

دعای عهد

دعای عهد :

امام محمّد باقر (عليه السلام) فرمود: هر كس اين دعا را در مدّت عمر خود يك بار بخواند، در زمره

عبادت‌كنندگان نوشته مى‌شود و در ديوان حضرت قائم(عليه السلام) مقام والايى به او مى دهند. پس

هرگاه قائم اهل بيت ظهور كند، او را به اسم و اسم پدر او ندا مى كند.

سپس به او اين نوشته داده و گفته مى شود كه اين عهدنامه را بگير كه با ما در دنيا عهد كرده اى و اين

است معناى فرمايش خدا كه در قرآن فرمود: (إِلاَّ مَنِ اتَّخَذَ عِنْدَ الرَّحْمنِ عَهْداً)(1) «و عذاب مى شود; مگر

كسى كه گرفته باشد نزد خدا عهدى را» يعنى مگر كسى كه اقرار به وحدانيّت خدا و پيروى پيغمبران و

پيشوايان خود كرده باشد. بايد كه اين دعا را با طهارت بخوانى و دعا اين است:

 


اللَّهُمَّ يَا إِلَهَ الاْلِهَةِ يَا وَاحِدُ يَا أَحَدُ يَا آخِرَ الاْخِرِينَ يَا قَاهِرَ الْقَاهِرِينَ يَا عَلِيُّ يَا عَظِيمُ أَنْتَ الْعَلِيُّ الاَْعْلَى عَلَوْتَ

فَوْقَ كُلِّ عُلْو هَذَا يَا سَيِّدِي عَهْدِي وَ أَنْتَ مُنْجِزٌ وَعْدِي فَصِلْ يَا مَوْلاَيَ عَهْدِي وَ أَنْجِزْ وَعْدِي آمَنْتُ بِكَ أَسْأَلُكَ بِ

حِجَابِكَ الْعَرَبِيِّ وَ بِحِجَابِكَ الْعَجَمِيِّ وَ بِحِجَابِكَ الْعِبْرَانِيِّ وَ بِحِجَابِكَ السُّرْيَانِيِّ وَ بِحِجَابِكَ الرُّومِيِّ وَ بِحِجَابِكَ الْهِنْدِيِّ

وَ أَثْبِتْ مَعْرِفَتَكَ بِالْعِنَايَةِ الاُْولَى فَإِنَّكَ أَنْتَ اللهُ لاَ تُرَى وَ أَنْتَ بِالْمَنْظَرِ الاَْعْلَى وَ أَتَقَرَّبُ إِلَيْكَ بِرَسُولِكَ الْمُنْذِرِ(صلى

الله عليه وآله)وَ بِعَلِيّ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ صَلَوَاتُ اللهِ عَلَيْهِ الْهَادِي وَ بِالْحَسَنِ السَّيِّدِ وَ بِالْحُسَيْنِ الشَّهِيدِ سِبْطَيْ

نَبِيِّكَ وَ بِفَاطِمَةَ الْبَتُولِ وَ بِعَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ زَيْنِ الْعَابِدِينَ ذِي الثَّفِنَاتِ وَ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِيّ الْبَاقِرِ عَنْ عِلْمِكَ وَ بِجَعْفَرِ

بْنِ مُحَمَّد الصَّادِقِ الَّذِي صَدَّقَ بِمِيثَاقِكَ وَ بِمِيعَادِكَ وَ مُوسَى بْنِ جَعْفَر الْحَصُورِ الْقَائِمِ بِعَهْدِكَ وَ بِعَلِيِّ بْنِ مُوسَى

الرِّضَا الرَّاضِي بِحُكْمِكَ وَ بِمُحَمَّدِ بْنِ عَلِيّ الْحِبْرِ الْفَاضِلِ الْمُرْتَضَى فِي الْمُؤْمِنِينَ وَ بِعَلِيِّ بْنِ مُحَمَّد الاَْمِينِ الْمُؤْتَمَنِ

هَادِي الْمُسْتَرْشِدِينَ وَ بِالْحَسَنِ بْنِ عَلِيّ الطَّاهِرِ الزَّكِيِّ خِزَانَةِ الْوَصِيِّينَ وَ أَتَقَرَّبُ إِلَيْكَ بِالاِْمَامِ الْقَائِمِ الْعَدْلِ

الْمُنْتَظَرِ الْمَهْدِيِّ إِمَامِنَا وَ ابْنِ إِمَامِنَا صَلَوَاتُ اللهِ عَلَيْهِمْ أَجْمَعِينَ يَا مَنْ جَلَّ فَعَظُمَ وَ هُوَ أَهْلُ ذَلِكَ فَعَفَا وَ رَحِمَ

يَا مَنْ قَدَرَ فَلَطُفَ أَشْكُو إِلَيْكَ ضَعْفِي وَ مَا قَصُرَ عَنْهُ أَمَلِي مِنْ تَوْحِيدِكَ وَ كُنْهِ مَعْرِفَتِكَ وَ أَتَوَجَّهُ إِلَيْكَ بِالتَّسْمِيَةِ

الْبَيْضَاءِ وَ بِالْوَحْدَانِيَّةِ الْكُبْرَى الَّتِي قَصُرَ عَنْهَا مَنْ أَدْبَرَ وَ تَوَلّى وَ آمَنْتُ بِحِجَابِكَ الاْعْظَمِ وَ بِكَلِمَاتِكَ التَّامَّةِ الْعُلْيَا الَّتِي

خَلَقْتَ مِنْهَا دَارَ الْبَلاَءِ وَ أَحْلَلْتَ مَنْ أَحْبَبْتَ جَنَّةَ الْمَأْوَى وَ آمَنْتُ بِالسَّابِقِينَ وَ الصِّدِّيقِينَ أَصْحَابِ الْيَمِينِ مِنَ

الْمُؤْمِنِينَ الَّذِينَ خَلَطُوا عَمَلاً صَالِحاً وَ آخَرَ سَيِّئاً أَلاَّ تُوَلِّيَنِي غَيْرَهُمْ وَ لاَ تُفَرِّقَ بَيْنِي وَ بَيْنَهُمْ غَداً إِذَا قَدَّمْتَ الرِّضَا

بِفَصْلِ الْقَضَاءِ آمَنْتُ بِسِرِّهِمْ وَ عَلاَنِيَتِهِمْ وَ خَوَاتِيمِ أَعْمَالِهِمْ فَإِنَّكَ تَخْتِمُ عَلَيْهَا إِذَا شِئْتَ يَا مَنْ أَتْحَفَنِي بِالاِْقْرَارِ

بِالْوَحْدَانِيَّةِ وَ حَبَانِي بِمَعْرِفَةِ الرُّبُوبِيَّةِ وَ خَلَّصَنِي مِنَ الشَّكِّ وَ الْعَمَى رَضِيتُ بِكَ رَبّاً وَ بِالاَْصْفِيَاءِ حُجَجاً وَ بِالْمَحْجُوبِينَ

أَنْبِيَاءَ وَ بِالرُّسُلِ أَدِلاَّءَ وَ بِالْمُتَّقِينَ أُمَرَاءَ وَ سَامِعاً لَكَ مُطِيعاً



خداوندا، اى خداى همه پرستيده شدگان، اى يكتا، اى يگانه، اى آخر از همه، اى غلبه كننده بر همه، اى بلند

مرتبه، اى بزرگ، تويى بلندتر و بلند مرتبه، بالاتر از هر بلندى هستى، اى مولاى من، پيمان و اعتقاد من، برآورنده

وعده تويى، پس صله و جايزه بده اى مولاى من به خاطر پيمانم، وعده ات را برآور، به تو ايمان آورده ام و به حقّ

نام عربى و نام فارسى و نام عربى تو (در لهجه يهود) و به حقّ نام تو در زبان سريانى (نصارا) و به حقّ نام

رومى و نام هندى تو قَسَمت مى دهم كه شناخت و معرفت من نسبت به خود را ثابت گردان، به سبب

بخشش و عطيه اى كه در روز اوّل خلقت كرده اى.

تويى آن خدا كه ديده نمى شود. تويى در جايگاهى بلندتر از همه جاى ها. به سوى تو به وسيله پيغمبر

نزديكى مى جويم كه خلايق را از عقوبت تو مى ترساند و به وسيله على بن ابى طالب كه پيشواى مؤمنان

است. رحمت هاى خدا باد بر او كه راهنماست; به وسيله امام حسن ستوده و امام حسين شهيد كه نواده

پيغمبر تواند;

به وسيله حضرت فاطمه كه بتول و از دنيا و از اهل آن بُريده است; به وسيله على پسر امام حسين كه

زينت همه عبادت كنندگان و مواضع سجود او داراى پينه ها است; به وسيله امام محمد پسر على كه جمع

كننده و شكافنده علم است; به وسيله امام جعفر پسر محمّد كه راستگو و تصديق پيمان تو و روز جزا نموده

است; به وسيله امام موسى پسر امام جعفر كه باز دارنده نفس خود از خواهش ها و به پاى دارنده پيمان

توست; به وسيله امام على پسر موسى الرضا كه راضى به فرمان تو است; به وسيله محمّد تقىّ پسر على

كه دانا و با فضيلت و پسنديده ميان مؤمنان است; به وسيله امام على نقىّ پسر محمّد كه امانت دار و

معتمد و راهنماى راه يافتگان است; به وسيله امام حسن عسكرى پسر على كه پاك و پاكيزه و خزانه دار

علوم وصى هاى پيغمبران است. نزديكى مى جويم به تو به وسيله پيشوايى كه به پا دارنده امر خدا و عادل

است كه هدايت شده و انتظار فرج را كشيده و پيشواى ما و پسر پيشواى ما است. رحمت هاى خدا بر

ايشان باد.

اى خدايى كه امر او همه چيز را فرا گرفته و شامل است، پس بزرگ است و سزاوار بزرگى است، و از گناهان

در گذشته و به بندگان رحم كرده.

اى كسى كه بر عقوبت توانا است اما بخشيده است، شِكْوه مى كنم به تو از ناتوانايى خود، از اين كه اميد

براى رسيدن به فهم توحيد و يگانگى تو كوتاه است، از رسيدن به حقيقت تو ناتوانم، به سوى تو با نام بردن نام

هاى نورانى تو روى مى آورم و به اقرار به يگانگى و بزرگى تو اما فهم كسى كه به ايمان و شناخت تو پشت

كرده باشد، كوتاه است. ايمان آورده ام كه در راه شناخت تو حجاب و پرده وجود دارد، كه گسترده تر است

از آن كه به وصف آيد، به نام هاى تو متوسل مى شوم كه تمام و كمال و بلنداند. با ذكر آنها ابتلا و امتحان

بندگان را آفريده اى. به بركت آنها كسى را كه دوست دارى به بهشت برود، در آن جا سكنى داده اى، كه

منزل و جايگاه مؤمنان است. به پيشى گيرندگان در ايمان اعتقاد دارم و به راستگويان كه ياران طرف راست

بهشت اند، همان مؤمنانى كه كردار نيكو و بد را با هم انجام داده اند. درخواست دارم توفيق دهى آنان را

دوست بدارم. ميان من و ايشان فرداى قيامت جدايى قرار ندهى، آن هنگام كه به حكم تو در جدا ساختن

حقّ از باطل، تن دهم. به پنهان و آشكار و به عاقبت كارهاى ايشان ايمان آوردم. و مى دانم بر كارهاى خوب

ختم مى كنى، هر گاه خواهى.

اى كسى كه به من با اقرار كردن به يگانگى خود هديه داده اى. به من شناخت پروردگار بودن خود را

بخشيده اى; مرا از شك و كورى نادانى رها كرده اى; راضيم كه پروردگار منى; راضيم به برگزيدگان تو، يعنى

حجت هاى الهى و پيغمبران گذشته و فرستادگان تو و پرهيزكاران كه پيشوايانند، و امر تو را شنوايم و فرمان

تو را فرمان بردارم.

 

 

1) سوره مریم آیه 87

منبع : مهج الدعوات ص 334 - بحارالانوار ج 92 ص 337

 

 

 

دعای گرفتاران

دعای گرفتاران :

دعاى مستجاب از امام موسى كاظم (عليه السلام) است. هر گرفتارى آن را بخواند، خدا در كارش گشايش

مى‌كند. هر غمناكى آن را بخواند، ناراحتى اش برطرف مى شود. از عذاب قبر محفوظ مانده، رزقش بسيار

گشته، روز قيامت در زمره صدّيقان و شهدا خواهد بود. به شمار كسانى كه خدا را مى خوانند، بدو ثواب

مى دهند. هر چه از خدا بخواهد، به وى مى دهد. گناهانش را مى بخشد، گرچه به اندازه شن هاى متراكم

صحرا باشد:



بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ

سُبْحَانَكَ اللَّهُمَّ وَ بِحَمْدِكَ أُثْنِي عَلَيْكَ وَ مَا عَسَى أَنْ يَبْلُغَ مِنْ ثَنَائِي عَلَيْكَ وَ مَجْدِكَ مَعَ قِلَّةِ عَمَلِي وَ قَصْرِ ثَنَائِي

وَ أَنْتَ الْخَالِقُ وَ أَنَا الْمَخْلُوقُ وَ أَنْتَ الرَّازِقُ وَ أَنَا الْمَرْزُوقُ وَ أَنْتَ الرَّبُّ وَ أَنَا الْمَرْبُوبُ وَ أَنَا الضَّعِيفُ إِلَيْكَ وَ أَنْتَ الْقَوِيُّ

وَ أَنَا السَّائِلُ وَ أَنْتَ الْغَنِيُّ لاَ يَزُولُ مُلْكُكَ وَ لاَ يَبِيدُ عِزُّكَ وَ لاَ تَمُوتُ، وَ أَنَا خَلْقٌ أَمُوتُ وَ أَزُولُ وَ أَفْنَى، وَ أَنْتَ الصَّمَدُ

الَّذِي لاَ يَطْعُمُ وَ الْفَرْدُ الْوَاحِدُ بِغَيْرِ شَبِيه وَ الدَّائِمُ بِلاَ مُدَّة وَ الْبَاقِي إِلَى غَيْرِ غَايَة وَ الْمُتَوَحِّدُ بِالْقُدْرَةِ وَ الْغَالِبُ

عَلَى الاُْمُورِ بِلاَ زَوَال وَ لاَ فَنَاء تُعْطِي مَنْ تَشَاءُ كَمَا تَشَاءُ الْمَعْبُودُ بِالْعُبُودِيَّةِ وَ الْمَحْمُودُ بِالنِّعَمِ الْمَرْهُوبُ بِالنِّقَمِ

حَيٌّ لاَ يَمُوتُ صَمَدٌ لاَ يَطْعُمُ وَ قَيُّومٌ لاَ يَنَامُ وَ جَبَّارٌ لاَ يَظْلِمُ وَ مُحْتَجِبٌ لاَ يُرَى سَمِيعٌ لاَ يَشُكُّ بَصِيرٌ لاَ يَرْتَابُ غَنِيٌّ

لاَ يَحْتَاجُ عَالِمٌ لاَ يَجْهَلُ خَبِيرٌ لاَ يَذْهَلُ ابْتَدَأْتَ الْمَجْدَ بِالْعِزِّ وَ تَعَطَّفْتَ الْفَخْرَ بِالْكِبْرِيَاءِ وَ تَجَلَّلْتَ الْبَهَاءَ بِالْمَهَابَةِ وَ

الْجَمَالِ وَ النُّورِ وَ اسْتَشْعَرْتَ الْعَظَمَةَ بِالسُّلْطَانِ الشَّامِخِ وَ الْعِزِّ الْبَاذِخِ وَ الْمُلْكِ الظَّاهِرِ وَ الشَّرَفِ الْقَاهِرِ وَ الْكَرَمِ

الْفَاخِرِ وَ النُّورِ السَّاطِعِ وَ الاْلاَءِ الْمُتَظَاهِرَةِ وَ الاَْسْمَاءِ الْحُسْنَى وَ النِّعَمِ السَّابِغَةِ وَ الْمِنَنِ الْمُتَقَدِّمَةِ وَ الرَّحْمَةِ

الْوَاسِعَةِ.

كُنْتَ إِذْ لَمْ يَكُنْ شَيْءٌ فَكَانَ عَرْشُكَ عَلَى الْمَاءِ إِذْ لاَ أَرْضٌ مَدْحِيَّةٌ وَ لاَ سَمَاءٌ مَبْنِيَّةٌ وَ لاَ شَمْسٌ يُضِيءُ وَ لاَ

قَمَرٌ يَجْرِي وَ لاَ نَجْمٌ يَسْرِي وَ لاَ كَوْكَبٌ دُرِّيٌّ وَ لاَ سَحَابَةٌ مُنْشَأَةٌ وَ لاَ دُنْيَا مَعْلُومَةٌ وَ لاَ آخِرَةٌ مَفْهُومَةٌ وَ تَبْقَى

وَحْدَكَ وَحْدَكَ كَمَا كُنْتَ وَحْدَكَ عَلِمْتَ مَا كَانَ قَبْلَ أَنْ يَكُونَ وَ حَفِظْتَ مَا كَانَ بَعْدَ أَنْ يَكُونَ لاَ مُنْتَهَى لِنِعْمَتِكَ.

نَفَذَ عِلْمُكَ فِيَما تُرِيدُ وَ مَا تَشَاءُ مِنْ تَبْدِيلِ الاَْرْضِ وَ السَّمَاوَاتِ وَ مَا ذَرَأْتَ فِيهِنَّ وَ خَلَقْتَ وَ بَرَأْتَ مِنْ شَيْء وَ

أَنْتَ تَقُولُ لَهُ كُنْ فَيَكُونُ لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ وَحْدَكَ لاَ شَرِيكَ لَكَ . أَنْتَ اللهُ اللهُ اللهُ الْعَلِيُّ الْعَظِيمُ الْحَيُّ الْقَيُّومُ، اللهُ اللهُ

اللهُ الْحَلِيمُ الْكَرِيمُ، اللهُ اللهُ اللهُ الْفَرْدُ الصَّمَدُ، اللهُ اللهُ اللهُ بَدِيعُ السَّمَاوَاتِ وَ الاَْرْضِ، عِزُّكَ عَزِيزٌ وَ جَارُكَ مَنِيعٌ وَ أَمْرُكَ

غَالِبٌ وَ أَنْتَ مَلِكٌ قَاهِرٌ عَزِيزٌ فَاخِرٌ لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ خَلَوْتَ فِي الْمَلَكُوتِ وَ اسْتَتَرْتَ بِالْجَبَرُوتِ وَ حَارَتْ أَبْصَارُ مَلاَئِكَتِكَ

الْمُقَرَّبِينَ وَ ذَهَلَتْ عُقُولُهُمْ فِي فِكْرِ عَظَمَتِكَ .

لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ تَرَى مِنْ بُعْدِ ارْتِفَاعِكَ وَ عُلْوِ مَكَانِكَ مَا تَحْتَ الثَّرَى وَ مُنْتَهَى الاَْرَضِينَ السُّفْلَى مِنْ عِلْمِ الاْخِرَةِ وَ

الاُْولَى وَ الظُّلُمَاتِ وَ الْهَوَى وَ تَرَى بَثَّ الذَّرِّ فِي الثَّرَى وَ تَرَى قِوَامَ الَّنمْلِ عَلَى الصَّفَا وَ تَسْمَعُ خَفَقَانَ الطَّيْرِ فِي

الْهَوَاءِ وَ تَعْلَمُ تَقَلُّبَ التَّيَّارِ فِي الْمَاءِ تُعْطِي السَّائِلَ وَ تَنْصُرُ الْمَظْلُومَ وَ تُجِيبُ الْمُضْطَرَّ وَ تُؤْمِنُ الْخَائِفَ وَ تَهْدِي

السَّبِيلَ وَ تَجْبُرُ الْكَسِيرَ وَ تُغْنِي الْفَقِيرَ قَضَاؤُكَ فَصْلٌ وَ حُكْمُكَ عَدْلٌ وَ أَمْرُكَ حَزْمٌ وَ وَعْدُكَ صِدْقٌ وَ مَشِيَّتُكَ عَزِيزَةٌ

وَ قَوْلُكَ حَقٌّ وَ كَلاَمُكَ نُورٌ وَ طَاعَتُكَ نَجَاةٌ لَيْسَ لَكَ فِي الْخَلْقِ شَرِيكٌ وَ لَوْ كَانَ لَكَ شَرِيكٌ لَتَشَابَهَ عَلَيْنَا وَ لَذَهَبَ

كُلُّ إِله بِمَا خَلَقَ وَ لَعَلاَ عُلُوّاً كَبِيراً

جَلَّ قَدْرُكَ عَنْ مُجَاوَرَةِ الشُّرَكَاءِ وَ تَعَالَيْتَ عَنْ مُخَالَطَةِ الْخُلَطَاءِ وَ تَقَدَّسْتَ مِنْ مُلاَمَسَةِ النِّسَاءِ فَلاَ وَلَدٌ لَكَ وَ لاَ

وَالِدٌ كَذَلِكَ وَصَفْتَ نَفْسَكَ فِي كِتَابِكَ الْمَكْنُونِ الْمُطَهَّرِ الْمُنْزَلِ الْبُرْهَانِ الْمُضِيءِ الَّذِي أُنْزِلَتْ عَلَى مُحَمَّد(صلى الله

عليه وآله)نَبِيِّ الْهُدَى نَبِيِّ الرَّحْمَةِ الْقُرَشِيِّ الزَّكِيِّ التَّقِيِّ النَّقِيِّ الاَْبْطَحِيِّ الْمُضَرِيِّ الْهَاشِمِيِّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَ

عَلَى آلِهِ وَ سَلَّمَ وَ رَحَّمَ وَ كَرَّمَ .

(بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ * قُلْ هُوَ اللّهُ * أَحَدٌ اللّهُ الصَّمَدُ * لَمْ يَلِدْ وَ لَمْ يُولَدْ * وَ لَمْ يَكُنْ لَهُ كُفُواً أَحَدٌ) فَلاَ إِلَهَ

إِلاَّ أَنْتَ ذَلَّ كُلُّ عَزِيز لِعِزَّتِكَ وَ صَغُرَتْ كُلُّ عَظَمَة لِعَظَمَتِكَ لاَ يُفْزِعُكَ لَيْلٌ دَامِسٌ وَ لاَ قَلْبٌ هَاجِسٌ وَ لاَ جَبَلٌ بَاذِخٌ

وَ لاَ عُلُوٌّ شَامِخٌ وَ لاَ سَمَاءٌ ذَاتُ أَبْرَاج، وَ لاَ بِحَارٌ ذَاتُ أَمْوَاج، وَ لاَ حُجُبٌ ذَاتُ أَرْتَاج وَ لاَ أَرْضٌ ذَاتُ فِجَاج وَ لاَ لَيْلٌ

دَاج وَ لاَ ظُلَمٌ ذَاتُ أَدْعَاج وَ لاَ سَهْلٌ وَ لاَ جَبَلٌ وَ لاَ بَرٌّ وَ لاَ بَحْرٌ وَ لاَ شَجَرٌ وَ لاَ مَدَرٌ وَ لاَ يُسْتَتَرُ مِنْكَ شَيْءٌ وَ لاَ يَحُولُ

دُونَكَ سِتْرٌ وَ لاَ يَفُوتُكَ شَيْءٌ السِّرُّ عِنْدَكَ عَلاَنِيَةٌ وَ الْغَيْبُ عِنْدَكَ شَهَادَةٌ تَعْلَمُ وَهْمَ الْقُلُوبِ وَ رَجْمَ الْغُيُوبِ وَ رَجْعَ

الاَْلْسُنِ وَ خَائِنَةَ الاَْعْيُنِ وَ مَا تُخْفِي الصُّدُورُ، وَ أَنْتَ رَجَاؤُنَا عِنْدَ كُلِّ شِدَّة وَ غِيَاثُنَا عِنْدَ كُلِّ مَحَلّ وَ سَيِّدُنَا فِي كُلِّ

كَرِيهَة وَ نَاصِرُنَا عِنْدَ كُلِّ ظُلْم وَ قُوَّتُنَا عِنْدَ كُلِّ ضَعِيف وَ بَلاَغُنَا فِي كُلِّ عَجْز كَمْ مِنْ كَرِيهَة وَ شِدَّة ضَعُفَتْ فِيهَا

الْقُوَّةُ وَ قَلَّتْ فِيهَا الْحِيلَةُ أَسْلَمَنَا فِيهَا الرَّفِيقُ وَ خَذَلَنَا فِيهَا الشَّفِيقُ أَنْزَلْتُهَا بِكَ يَا رَبِّ وَ لَمْ نَرْجُ غَيْرَكَ فَفَرَّجْتَهَا وَ

خَفَّفْتَ ثِقْلَهَا وَ كَشَفْتَ غَمْرَتَهَا وَ كَفَيْتَنَا إِيَّاهَا عَمَّنْ سِوَاكَ فَلَكَ الْحَمْدُ أَفْلَحَ سَائِلُكَ وَ أَنْجَحَ طَالِبُكَ وَ عَزَّ جَارُكَ وَ

رَبِحَ مُتَاجِرُكَ وَ جَلَّ ثَنَاؤُكَ وَ تَقَدَّسَتْ أَسْمَاؤُكَ وَ عَلاَ مُلْكُكَ وَ غَلَبَ أَمْرُكَ وَ لاَ إِلَهَ غَيْرُكَ . أَسْأَلُكَ يَا رَبِّ بِأَسْمَائِكَ

الْمُتَعَالِيَاتِ الْمُكَرَّمَةِ الْمُطَهَّرَةِ الْمُقَدَّسَةِ الْعَزِيزَةِ وَ بِاسْمِكَ الْعَظِيمِ الَّذِي بَعَثْتَ بِهِ مُوسَى(عليه السلام)حِينَ قُلْتَ

إِنِّي أَنَا اللهُ فِي الدَّهْرِ الْبَاقِي وَ بِعِلْمِكَ الْغَيْبَ وَ قُدْرَتِكَ عَلَى الْخَلْقِ وَ بِاسْمِكَ الَّذِي هُوَ مَكْتُوبٌ حَوْلَ كُرْسِيِّكَ وَ

بِكَلِمَاتِكَ التَّامَّاتِ.

يَا أَعَزَّ مَذْكُور وَ أَقْدَمَهُ فِي الْعِزِّ وَ أَدْوَمَهُ فِي الْمُلْكِ وَ الْجَبَرُوتِ يَا رَحِيماً بِكُلِّ مُسْتَرْحِم وَ يَا رَءُوفاً بِكُلِّ مِسْكِين وَ

يَا أَقْرَبَ مَنْ دُعِيَ وَ أَسْرَعَهُ إِجَابَةً وَ يَا مُفَرِّجاً عَنْ كُلِّ مَلْهُوف وَ يَا خَيْرَ مَنْ طُلِبَ مِنْهُ الْخَيْرُ وَ أَسْرَعَهُ عَطَاءً وَ

نَجَاحاً وَ أَحْسَنَهُ عَطْفاً وَ تَفَضُّلاً يَا مَنْ خَافَتِ الْمَلاَئِكَةُ مِنْ نُورِهِ الْمُتَوَقِّدِ حَوْلَ كُرْسِيِّهِ وَ عَرْشِهِ صَافُّونَ مُسَبِّحُونَ

طَائِفُونَ خَاضِعُونَ مُذْعِنُونَ، يَا مَنْ يُشْتَكَى إِلَيْهِ مِنْهُ وَ يُرْغَبُ مِنْهُ إِلَيْهِ مَخَافَةَ عَذَابِهِ فِي سَهَرِ اللَّيَالِي يَا فَعَّالَ

الْخَيْرِ وَ لاَ يَزَالُ الْخَيْرُ فَعَالَهُ يَا صَالِحَ خَلْقِهِ يَوْمَ يَبْعَثُ خَلْقَهُ وَ عِبَادَهُ بِالسَّاهِرَةِ فَإِذَا هُمْ قِيَامٌ يَنْظُرُونَ،

يَا مَنْ إِذَا هُمْ بِشَيْء أَمْضَاهُ يَا مَنْ قَوْلُهُ فَعَالُهُ يَا مَنْ يَفْعَلُ مَا يَشَاءُ كَيْفَ يَشَاءُ وَ لاَ يَفْعَلُ مَا يَشَاءُ غَيْرُهُ، يَا مَنْ

خَصَّ نَفْسَهُ بِالْخُلْدِ وَ الْبَقَاءِ وَ كَتَبَ عَلَى جَمِيعِ خَلْقِهِ الْمَوْتَ وَ الْفَنَاءَ يَا مَنْ يُصَوِّرُ فِي الاَْرْحَامِ مَا يَشَاءُ، كَيْفَ يَشَاءُ

يَا مَنْ أَحَاطَ بِكُلِّ شَيْء عِلْماً وَ أَحْصَى كُلَّ شَيْء عَدَداً لاَ شَرِيكَ لَكَ فِي الْمُلْكِ وَ لاَ وَلِيَّ لَكَ مِنَ الذُّلِّ تَعَزَّزْتَ

بِالْجَبَرُوتِ وَ تَقَدَّسْتَ بِالْمَلَكُوتِ وَ أَنْتَ حَيٌّ لاَ يَمُوتُ وَ أَنْتَ عَزِيزٌ ذُو انْتِقَام قَيُّومٌ لاَ تَنَامُ قَاهِرٌ لاَ تُغْلَبُ وَ لاَ تُرَامُ ذُو

الْبَأْسِ الَّذِي لاَ يُسْتَضَامُ .

أَنْتَ مَالِكُ الْمُلْكِ وَ مُجْرِي الْفُلْكِ تُعْطِي مِنْ سَعَة وَ تَمْنَعُ بِقُدْرَة وَ تُؤْتِي الْمُلْكَ مَنْ تَشَاءُ وَ تَنْزِعُ الْمُلْكَ مِمَّنْ تَشَاءُ

وَ تُعِزُّ مَنْ تَشَاءُ وَ تُذِلُّ مَنْ تَشَاءُ بِيَدِكَ الْخَيْرُ إِنَّكَ عَلَى كُلِّ شَيْء قَدِيرٌ تُولِجُ اللَّيْلَ فِي النَّهَارِ وَ تُولِجُ النَّهَارَ فِي

اللَّيْلِ وَ تُخْرِجُ الْحَيَّ مِنَ الْمَيِّتِ وَ تُخْرِجُ الْمَيِّتَ مِنَ الْحَيِّ وَ تَرْزُقُ مَنْ تَشَاءُ بِغَيْرِ حِسَاب. أَسْأَلُكَ أَنْ تُصَلِّيَ عَلَى

مَوْلاَنَا وَ سَيِّدِنَا وَ رَسُولِكَ مُحَمَّد حَبِيبِكَ الْخَالِصِ وَ صَفِيِّكَ الْمُسْتَخَصِّ الَّذِي اسْتَخْصَصْتَهُ بِالْحَيَاةِ وَ التَّفْوِيضِ وَ

ائْتَمَنْتَهُ عَلَى وَحْيِكَ وَ مَكْنُونِ سِرِّكَ وَ خَفِيِّ عِلْمِكَ وَ فَضَّلْتَهُ عَلَى مَنْ خَلَقْتَ وَ قَرَّبْتَهُ إِلَيْكَ وَ اخْتَرْتَهُ مِنْ بَرِيَّتِكَ

النَّذِيرِ الْبَشِيرِ السِّرَاجِ الْمُنِيرِ الَّذِي أَيَّدْتَهُ بِسُلْطَانِكَ وَ اسْتَخْلَصْتَهُ لِنَفْسِكَ وَ عَلَى أَخِيهِ وَ وَصِيِّهِ وَ صِهْرِهِ وَ وَارِثِهِ وَ

الْخَلِيفَةِ لَكَ مِنْ بَعْدِهِ فِي أَرْضِكَ وَ خَلْقِكَ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِب وَ عَلَى ابْنَتِهِ الْكَرِيمَةِ الطَّاهِرَةِ الْفَاضِلَةِ

الزَّهْرَاءِ الْغَرَّاءِ فَاطِمَةَ وَ عَلَى وَلَدَيْهِمَا الْحَسَنِ وَ الْحُسَيْنِ سَيِّدَيْ شَبَابِ أَهْلِ الْجَنَّةِ الْفَاضِلَيْنِ الرَّاجِحَيْنِ الزَّكِيَّيْنِ

التَّقِيَّيْنِ الشَّهِيدَيْنِ الْخَيِّرَيْنِ وَ عَلَى عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ زَيْنِ الْعَابِدِينَ وَ سَيِّدِهِمْ ذِي الثَّفِنَاتِ وَ عَلَى مُحَمَّدِ بْنِ

عَلِيّ الْبَاقِرِ وَ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّد الصَّادِقِ وَ مُوسَى بْنِ جَعْفَر الْكَاظِمِ وَ عَلِيِّ بْنِ مُوسَى الرِّضَا وَ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِيّ

الْجَوَادِ وَ عَلِيِّ بْنِ مُحَمَّد وَ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيّ الْعَسْكَرِيَّيْنِ وَ الْمُنْتَظِرِ لاَِمْرِكَ الْقَائِمِ فِي أَرْضِكَ بِمَا يُرْضِيكَ وَ الْحُجَّةِ

عَلَى خَلْقِكَ وَ الْخَلِيفَةِ لَكَ عَلَى عِبَادِكَ الْمَهْدِيِّ ابْنِ الْمَهْدِيِّينَ الرَّشِيدِ ابْنِ الْمُرْشِدِينَ إِلَى صِرَاط مُسْتَقِيم صَلاَةً

تَامَّةً عَامَّةً دَائِمَةً نَامِيَةً بَاقِيَةً شَامِلَةً مُتَوَاصِلَةً وَ أَنْ تَغْفِرَ لَنَا وَ تَرْحَمَنَا وَ تُفَرِّجَ عَنَّا كَرْبَنَا وَ هَمَّنَا وَغَمَّنَا.

اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ وَ لاَ أَسْأَلُ غَيْرَكَ وَ أَرْغَبُ إِلَيْكَ وَ لاَ أَرْغَبُ إِلَى سِوَاكَ أَسْأَلُكَ بِجَمِيعِ مَسَائِلِكَ وَ أَحَبِّهَا إِلَيْكَ وَ

أَدْعُوكَ وَ أَتَضَرَّعُ إِلَيْكَ وَ أَتَوَسَّلُ إِلَيْكَ بِأَحَبِّ أَسْمَائِكَ إِلَيْكَ وَ أَحْظَاهَا عِنْدَكَ وَ كُلُّهَا حَظِيٌّ عِنْدَكَ أَنْ تُصَلِّيَ عَلَى

مُحَمَّد وَ آلِهِ وَ أَنْ تَرْزُقَنِي الشُّكْرَ عِنْدَ النَّعْمَاءِ وَ الصَّبْرَ عِنْدَ الْبَلاَءِ وَ النَّصْرَ عَلَى الاَْعْدَاءِ وَ أَنْ تُعْطِيَنِي خَيْرَ السَّفَرِ وَ

الْحَضَرِ وَ الْقَضَاءِ وَ الْقَدَرِ وَ خَيْرَ مَا سَبَقَ فِي أُمِّ الْكِتَابِ وَ خَيْرَ اللَّيْلِ وَ النَّهَارِ .

اللَّهُمَّ ارْزُقْنِي حُسْنَ ذِكْرِ الذَّاكِرِينَ يَا رَبَّ الْعَالَمِينَ وَ ارْزُقْنِي خُشُوعَ الْخَاشِعِينَ وَ عَمَلَ الصَّالِحِينَ وَ صَبْرَ الصَّابِرِينَ

وَ أَجْرَ الْمُحْسِنِينَ وَ سَعَادَةَ الْمُتَّقِينَ وَ قَبُولَ الْفَائِزِينَ وَ حُسْنَ عِبَادَةِ الْعَابِدِينَ وَ تَوْبَةَ التَّائِبِينَ وَ إِجَابَةَ الْمُخْلَصِينَ وَ

يَقِينَ الصِّدِّيقِينَ وَ أَلْبِسْنِي مَحَبَّتَكَ وَ أَلْهِمْنِي الْخَشْيَةَ لَكَ وَ اتِّبَاعَ أَمْرِكَ وَ طَاعَتَكَ وَ نَجِّنِي مِنْ سَخَطِكَ وَ اجْعَلْ لِي

إِلَى كُلِّ خَيْر سَبِيلاً، وَ لاَ تَجْعَلْ لِلشَّيْطَانِ عَلَيَّ سَبِيلاً وَ لاَ لِلسُّلْطَانِ وَ اكْفِنِي شَرَّهُمَا وَ سِرَّ ذَلِكَ كُلِّهِ وَ عَلاَنِيَتَهُ .

اللَّهُمَّ ارْزُقْنِي الاِسْتِعْدَادَ عِنْدَ الْمَوْتِ وَ اكْتِسَابَ الْخَيْرِ قَبْلَ الْفَوْتِ حَتَّى تَجْعَلَ ذَلِكَ عُدَّةً لِي فِي آخِرَتِي وَ أُنْساً لِي

فِي وَحْشَتِي يَا وَلِيَّ نِعْمَتِي اغْفِرْ لِي خَطِيئَتِي وَ تَجَاوَزْ عَنْ زَلَّتِي وَ أَقِلْنِي عَثْرَتِي وَ فَرِّجْ عَنِّي كُرْبَتِي وَ أَبْرِدْ

بِإِجَابَتِكَ حَرَّ غَلَّتِي وَ اقْضِ لِي حَاجَتِي وَ سُدَّ بِغِنَاكَ فَاقَتِي وَ أَعِنِّي فِي الدُّنْيَا وَ الاْخِرَةِ وَ أَحْسِنْ مَعُونَتِي وَ ارْحَمْ

فِي الدُّنْيَا غُرْبَتِي وَ عِنْدَ الْمَوْتِ ضَرْعَتِي وَ فِي الْقُبُورِ وَحْشَتِي وَ بَيْنَ أَطْبَاقِ الثَّرَى وَحْدَتِي وَ لَقِّنِّي عِنْدَ الْمُسَاءَلَةِ

حُجَّتِي وَ اسْتُرْ عَوْرَتِي وَ لاَ تُؤَاخِذْنِي عَلَى زَلَّتِي وَ طَيِّبْ لِي مَضْجَعِي وَ هَنِّئْنِي مَعِيشَتِي يَا صَاحِبِيَ الشَّفِيقَ وَ يَا

سَيِّدِيَ الرَّفِيقَ وَ يَا مُونِسِي فِي كُلِّ طَرِيق وَ يَا مَخْرَجِي مِنْ حَلَقِ الْمَضِيقِ وَ يَا غِيَاثَ الْمُسْتَغِيثِينَ وَ يَا مُفَرِّجَ كُرَبِ

الْمَكْرُوبِينَ وَ يَا حَبِيبَ التَّائِبِينَ وَ يَا قُرَّةَ عَيْنِ الْعَابِدِينَ يَا نَاصِرَ أَوْلِيَائِهِ الْمُتَّقِينَ يَا مُونِسَ أَحِبَّائِهِ الْمُسْتَوْحِشِينَ وَ يَا

مَلِكَ يَوْمِ الدِّينِ يَا رَبَّ الْعَالَمِينَ وَ يَا إِلَهَ الاَْوَّلِينَ وَ الاْخِرِينَ، بِكَ اعْتَصَمْتُ وَ بِكَ وَثِقْتُ وَ عَلَيْكَ تَوَكَّلْتُ وَ إِلَيْكَ أَنَبْتُ وَ

بِكَ انْتَصَرْتُ وَ بِكَ احْتَجَزْتُ وَ إِلَيْكَ هَرَبْتُ، فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّد وَ آلِهِ وَ أَعْطِنِي الْخَيْرَ فِيمَنْ أَعْطَيْتَ وَ اهْدِنِي فِيمَنْ

هَدَيْتَ وَ عَافِنِي فِيمَنْ عَافَيْتَ وَ اكْفِنِي فِيمَنْ كَفَيْتَ وَ قِنِي شَرَّ مَا قَضَيْتَ فَإِنَّكَ تَقْضِي وَ لاَ يُقْضَى عَلَيْكَ لاَ مَانِعَ

لِمَا أَعْطَيْتَ وَ لاَ مُضِلَّ لِمَنْ هَدَيْتَ وَ لاَ مُذِلَّ لِمَنْ وَالَيْتَ وَ لاَ نَاصِرَ لِمَنْ عَادَيْتَ وَ لاَ مَلْجَأَ وَ لاَ مُلْتَجَى مِنْكَ إِلاَّ إِلَيْكَ

فَوَّضْتُ أُمُورِي إِلَيْكَ ارْزُقْنِي الْقِسْمَةَ مِنْ كُلِّ بِرّ وَ السَّلاَمَةَ مِنْ كُلِّ وِزْر.

يَا سَامِعَ كُلِّ صَوْت يَا مُحْيِيَ كُلِّ نَفْس بَعْدَ الْمَوْتِ يَا مَنْ لاَ يَخَافُ الْفَوْتَ صَلِّ عَلَى مُحَمَّد وَ آلِهِ وَ اجْلِبْ لِيَ

الرِّزْقَ جَلْباً فَإِنِّي لاَ أَسْتَطِيعُ لَهُ طَلَباً وَ لاَ تَضْرِبْ بِالطَّلَبِ وَجْهِي وَ لاَ تَحْرِمْنِي رِزْقِي وَ لاَ تَحْبِسْ عَنِّي إِجَابَتِي

وَ لاَ تُوقِفْ مَسْأَلَتِي وَ لاَ تُطِلْ حَيْرَتِي وَ شَفِّعْ وَلاَيَتِي وَ وَسِيلَتِي بِمُحَمَّد نَبِيِّكَ وَ صَفِيِّكَ وَ خَاصَّتِكَ وَ خَالِصَتِكَ وَ

رَسُولِكَ النَّذِيرِ الْمُنْذِرِ الطَّيِّبِ الطَّاهِرِ وَ أَخِيهِ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ وَ قَائِدِ الْمُؤْمِنِينَ إِلَى جَنَّاتِ النَّعِيمِ وَ بِفَاطِمَةَ الْكَرِيمَةِ

الزَّهْرَاءِ الْغَرَّاءِ الطَّاهِرَةِ وَ الاَْئِمَّةِ مِنْ ذُرِّيَّتِهِمْ الطَّاهِرِينَ الاَْخْيَارِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِمْ أَجْمَعِينَ وَ ارْزُقْنِي رِزْقاً وَاسِعاً وَ أَنْتَ

خَيْرُ الرَّازِقِينَ فَقَدْ قَدَّمْتُ وَسِيلَتِي بِهِمْ إِلَيْكَ وَ تَوَجَّهْتُ بِكَ إِلَيْكَ يَا بَرُّ يَا رَءُوفُ يَا رَحِيمُ يَا اللهُ يَا اللهُ يَا ذَا الْمَعَارِجِ يَا ذَا

الْمَعَارِجِ، فَإِنَّكَ تَرْزُقُ مَنْ تَشَاءُ بِغَيْرِ حِسَاب. اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّد وَ آلِهِ وَ ارْحَمْنَا وَ أَعْتِقْنَا مِنَ النَّارِ وَ اخْتِمْ لَنَا بِخَيْر

إِنَّكَ عَلَى كُلِّ شَيْء قَدِيرٌ آمِينَ آمِينَ رَبَّ الْعَالَمِين.

 



به نام خداوند بخشنده مهربان

خدايا، منزّهى و تو را شكر مى گويم. ستايشت مى كنم، اما عملم اندك است و ستايش و ثنايم، نا كافى،

از اين رو شكر و سپاسم به اندازه مجد و بزرگى تو نيست! تو آفريننده اى و من آفريده تو.

تو رازقى و من از رزق و روزيت مى خورم. تو پروردگارى و من بنده تو. تو قوى هستى و من ضعيف و نيازمند تو.

تو بى نيازى و من از تو درخواست مى كنم و كمك و حاجت مى خواهم. سلطنت تو از بين نمى رود و عزّت و

بزرگيت هميشگى است. نمى ميرى و پاينده اى. اما من فانى ام و مى ميرم و از بين مى روم. تو بى نياز

هستى كه به غذا و خوراك نيازى ندارد. يكتايى هستى كه شبيه و مانند ندارد. تا ابد پاينده اى. تا بى نهايت

جاويدانى. قدرتت بى همتاست.

هميشه و تا ابد بر همه امور چيره و غالبى. هر طور بخواهى و به هر كس بخواهى، نعمت مى بخشى. تو را

عبادت و پرستش مى كنند. به سبب نعمت هايت شكر مى گويند. از انتقامت مى ترسند. زنده اى و نمى

ميرى. بى نيازى هستى كه به غذا و خوراك محتاج نيستى. پاينده اى هستى كه به خواب نمى روى.

قدرتمندى هستى كه ستم نمى كنى. پنهان هستى و ديده نمى شوى. شنوايى و شك در تو راه ندارد.

بينايى و ترديد نمى كنى. بى نيازى و محتاج نيستى. دانايى هستى كه نادانى در تو راه ندارد. آگاهى و

بيهوش و بى حواس نمى گردى. مجد و عظمت تو با عزت شروع شده، فخر و بزرگيت را با كبريا و عظمت

پوشانده اى، با مهابت و جمال و نورى كه دارى، بزرگ و والا گشته اى.

به سبب سلطنت و چيرگى گسترده ات، عظيم و والايى. بسيار عزتمندى. مُلك و سلطنت براى همگان

آشكار و عيان است. شرافت و بزرگيت از همه والاتر و بالاتر است. بخشندگى ات موجب سربلندى است.

نور وجودت تابنده است. نعمت هايت آشكار است.

اسامى نيكويى دارى. هميشه نعمت بخشيده اى. پيوسته مهربان بوده اى. رحمتت گسترده است. آن زمان

كه هيچ چيز وجود نداشت، وجود داشتى و عرش تو بر آب بود; يعنى زمانى كه زمينى گسترده نبود، نيز

آسمانى برافراشته يا آفتابى كه نور بتاباند و ماه در گردش باشد و ستاره اى بدرخشد، وجود نداشتند، تو

بودى; زمانى كه ستاره درخشان يا ابرى وجود نداشت، نيز از دنيا خبرى نبود و آخرت را كسى نمى شناخت،

فقط تو وجود داشتى و غير از خدا هيچ كس نبود.

پيش از آن كه آفريده ها به وجود آيند، آنها را مى شناختى و پس از آن كه به وجودشان آوردى،

حفظ شان كردى، نعمت هايت نهايتى ندارد. هر چقدر بخواهى و در مورد هر چه بخواهى، علم دارى.

آفريده هاى زمين و آسمان ها را مى شناسى و مى دانى و بر همه آنها علم دارى و هرگاه بخواهى

چيزى بيافرينى، به محض آن كه اراده كنى، آفريده مى شود.

معبودى جز تو نيست. يكتايى و شريكى ندارى. تو خدايى، خداى والا و بزرگ و زنده و پاينده، خداى بردبار و

بخشنده، خداى يكتا و بى نياز، خداى آفريننده آسمان ها و زمين. عزّتت پايدار، پيروانت سر بلند و امرت چيره

است. تويى حاكم پيروز و شكست ناپذير و بزرگ.

معبودى جز تو نيست. ملكوت فقط براى توست. بزرگى از آنِ توست. چشمان فرشتگان مقرّبت سرگشته

توست و عقل آنان در عظمت تو شيدا شده است.

معبودى جز تو نيست. از جاى بلند و مرتفعى كه هستى، زير زمين و زير خاك پست را مى بينى و علم آخرت

و دنيا نيز ظلمات و روشنايى ها را مى دانى. روييدن دانه زير زمين را مى بينى. راه رفتن مورچه سياه روى

سنگ سياه را مى بينى. صداى پرنده در هوا را مى شنوى و موج هاى متلاطم آب را مى بينى.

خواسته ها را برآورده مى كنى. مظلوم را يارى مى نمايى. به مضطرب و نيازمند رسيدگى مى كنى. ترس

خائفان را برطرف مى كنى. به راه راست هدايت مى نمايى. استخوان و دل شكسته را شفا مى بخشى.

فقير را بى نياز مى گردانى.

هر چه حكم كنى، همان است. حكم تو عادلانه است. خواست تو عملى مى شود. وعده هايت درست

است. خواسته تو اجرا مى شود. سخنت بر حق است. كلامت نور و طاعتت موجب نجات است.

در آفرينش، شريك ندارى. اگر بر فرض محال شريك داشتى، امور بر ما مشتبه و نامعلوم مى گشت و هر

آفريدگارى مواظب آفريده هاى خود بود و خود را برتر و والاتر نشان مى داد! اما تو اى خدا برتر از آنى كه

شريك يا همنشين و دوستى داشته باشى. فرزندى ندارى، چون همسرى ندارى و زاده نشده اى چون پدرى

ندارى.خود را در قرآنت توصيف و تعريف كرده اى ; كتابى كه نزد توست و پاك است و نازل شده، نيز برهان و

دليلى روشن است، كه بر محمّد(صلى الله عليه وآله)نازل شده، همو كه پيامبر رحمت و از قريش است;

هموكه پاك، پارسا، پاكيزه، از سرزمين ابطح و از قبيله مُضر و هاشمى تبار است. درود و سلام و بخشش

هاى خدا بر او و آلش باد.

به نام خداى بخشنده مهربان. بگو خدا يكتاست. خدا بى نياز است. نه زاده شده و نه مى زايد. همتايى

ندارد. معبودى جز تو نيست. هر سركشى در برابر عزت تو خوار است. هر بزرگى درمقابل عظمت تو ذليل

است. شب تاريك تو را نمى ترساند. از هيچ قلبى و خطورات آن بيم ندارى. از كوه هاى بلند نمى هراسى

و هر چقدر كسى بلند مرتبه باشد، تحت تأثير قرار نمى گيرى.

نيز از آسمان ها كه برج دارد يا دريا كه موج دارد، پرده هايى مانع ديد است و از زمينى كه دره دارد، نمى

ترسى. از شب تاريك، ظلمات سياه و تيره، دشت و كوه و خشكى و دريا و درخت و آفريده ها ترسى ندارى.

چيزى از تو پوشيده نيست. هيچ پرده اى مانع ديد تو نيست. چيزى خارج از قدرت تو نيست.

هر رازى را مى دانى. عالم الغيبى. پندار و خطورات قلبى را مى دانى. حدس و گمان ها را مى دانى. نيز

هر چه بر زبان آورند يا چشم ها بينند يا در سينه و دل پنهان بدارند. در هر سختى، تو اميدمايى. در هر

گرفتارى، تو ياور و پناه مايى. در هر ناراحتى، تو اميد و آرزوى مايى.

اگر به ما ستم كنند، تو يار ما هستى. اگر ضعيف باشيم، تو تاب و توان ما هستى. اگر عاجز و ناتوان گرديم،

تو قدرت ما هستى.

سختى ها و ناراحتى هاى بسيارى بود كه توانم را از دست دادم و چاره و راه حلى نداشتم. رفيقى در آن

حال نداشتم و دوستان مرا تنها گذاشتند اما رو به تو آوردم و غير از تو به كسى اميدى نبستم، و تو در كارم

گشايش كردى و بار سنگينم را سبك كردى و گرفتارى را برطرف نمودى و من را محتاج غير خودت نكردى.

تو را حمد و سپاس مى گويم. هر كسى از تو درخواست كرد، رستگار مى شود. هر كسى خواهان تو بود،

سربلند مى گردد. هر كس پيرو تو بود، موفق مى گردد. هر كسى با تو معامله كند، سود مى بَرَد. حمد و

ستايش بسيار مال توست. نام تو بلند است. سلطنت و حكومتت والا است. خواست تو بر هر خواست ديگرى

چيره است. معبودى جز تو نيست.

با همان نام هاى بلند و والا و گرامى و پاك و مقدّست تو را صدا مى زنم. با همان نامى كه بر كرسى تو

نوشته شده، تو را مى خوانم، نيز كلمات و نعمت هاى كاملت. اى عزيزترين كسى كه نامت را برده اند; اى

عزيزى كه عزّتت پايدارتر از همه است;

اى خدايى كه سلطنت و حكومتت جاودانه است; تويى كه به درخواست كنندگان رحم مى كنى; تويى كه با

مسكينان مهربانى; از همه به آدمى نزديك ترى و زودتر از همه دعا را اجابت مى كنى. گرفتارى گرفتاران را

برطرف مى نمايى.

بهتر از تو كسى نيست كه درخواست خير و خوبى از او شود. زودتر از همه مى بخشى و به آرزويمان مى

رسانى. بهتر از همه مهربانى مى كنى و مى بخشى.

فرشتگان از نور وجودت ـ كه پيرامون كرسى و عرشت تابناك شده ـ مبهوت اند. ملائكه صف كشيده، ستايش

تو را گفته، فروتن و خاشع اند و به كبريايى تو معترف اند. از خشم تو به خودت پناه مى آوريم و رو به سوى تو

داريم. از عذابت مى هراسيم.

با شب زنده دارى رو به سوى تو داريم. اى خدايى كه خير و خوبى مى كنى و هميشه كارهايت خير و به

صلاح بوده; روزى مى آيد كه بندگان و آفريده هاى خود را در صحراى محشر برمى انگيزانى و آنان در پيشگاهت

مى ايستند و منتظر حكم تواند.

هر چه بخواهى، همان مى شود. قول تو با عملت يكى است. هر چه بخواهى و هرگونه بخواهى، انجام مى

دهى اما هر چه ديگران بخواهند، انجام نمى شود ] مگر تو بخواهى.[ فقط تو جاودان و مانايى اما همگان را

مى ميرانى و فنا مى سازى. هر جنينى را هرگونه بخواهى، در رَحِم مادر مى آفرينى. علم تو بر همه چيز

احاطه دارد و شمار همه چيز در دانش توست. در سلطنت و مُلك، شريكى ندارى و به يار و ياور نيازمند

نيستى. بزرگيت تو را عزّتمند كرده، ملكوتت تو را مقدّس نموده، پاينده اى و نمى ميرى. غالب و ظفرمندى و از

ستمكاران انتقام مى گيرى. پايدارى و خواب تو را فرا نمى گيرد. هميشه غالب و پيروزى و مغلوب نمى شوى.

قدرتمندى هستى كه شكست نمى خورد. مالك مُلك و ملكوتى. كشتى را در دريا به حركت در مى آورى. با

بخشش و عطاهايت، نعمت مى دهى و با قدرت مانع مى شوى. به هر كس بخواهى، قدرت مى بخشى و از

هر كس بخواهى، قدرت را مى گيرى. به هر كسى بخواهى عزّت مى دهى يا ذليلش مى كنى.

خير و خوبى به دست توست. بر همه چيز قادرى. شب را روز، و روز را شب مى كنى. زنده را از مرده، و مرده

را از زنده بيرون مى آورى. به هر كسى بخواهى، نمعت بى حساب مى دهى. درخواست دارم بر مولا و سرور

ما و فرستاده ات محمّد (كه دوست خالص توست و او را برگزيده اى) سلام و درود بفرستى. بدو حيات

بخشيده و رسالت به او واگذار كرده اى. امين وحى و نگه دار سرّ و علوم پنهان توست. او را بر خلايق، برترى

دادى. به خود نزديكش ساختى. از ميان آفريده هايت او را برگزيدى. مردمان را مژده و بيم مى دهد. چراغ

فروزان هدايت است كه با قدرتت او را يارى كرده، براى خود خالصش كرده اى.

بر برادر و جانشين و داماد و وارثش (اميرمؤمنان، امام على) نيز درود بفرست، كه پس از پيامبر، جانشين تو

روى زمين و ميان مردمان است. نيز بر دختر گرامى و پاك و با فضيلت پيامبر (فاطمه زهرا) درود بفرست. هم

چنين بر فرزندان پيغمبر (حسن و حسين) درود بفرست، كه سرور جوانان بهشتى اند. دو امامى كه برتر و

پاك و پارسا و شهيد برگزيده اند. نيز بر اينان سلام و درود بفرست:

على بن حسين، زين العابدين كه به سبب سجده بسيار پينه داشت. محمّد بن على باقر، جعفر بن محمّد

صادق، موسى بن جعفر كاظم، على بن موسى الرضا، محمّد بن على جواد، على بن محمّد، حسن بن على

عسكرى و امام منتظر، كه براى خشنودى تو روى زمين قيام مى كند. حجت تو بر خلايق و جانشين تو ميان

بندگان است.

همو كه مهدى (هدايت شده) و فرزند امامان هدايت شده، نيز فرزند امامانى است كه به صراط مستقيم

راهنمايى مى كنند. درود كامل و گسترده و هميشگى و فزاينده و پيوسته و فراگير و پياپى بر آنان بفرست.

ما را نيز ببخش و بر ما رحم كن; و همّ و غمّ و گرفتارى ما را برطرف كن. خدايا ! از تو اينها را درخواست دارم،

نه از غير تو. روى سوى تو دارم، نه رو سوى ديگران.

با تمام وجود و به بهترين شيوه كه دوست دارى، درخواست و دعا مى كنم و به درگاهت مى نالم. با گفتن

بهترين نام ها و نيكوترين اسم ها كه دارى، به تو متوسل مى شوم، و همه نام هايت نيكوست، تا بر محمّد و

آلش درود بفرستى. هنگامى كه نعمتى به من مى دهى، توفيق بده شكرت بگويم. هنگام بلا صبر كنم. مرا

بر دشمنان پيروز بگردان. بهترين قضا و قدر را نصيبم كن. در سَفَر و ديارم بهترين حال و روز را نصيبم كن.

در امّ الكتاب (كتاب نزد تو) بهترين سابقه، و بهترين شب ها و روزها را داشته باشم. اى پروردگار جهانيان،

بهترين ذكرى را كه ذاكرين بگويند، نصيبم كن، تا همچون فروتنان در برابرت خاشع و متواضع باشم. همچون

صالحان عمل كنم. همچون صابران صبر داشته باشم.

پاداش نيكوكاران را به من بده تا همچون پارسايان خوشبخت شوم. همچون رستگاران قبول درگاه تو بشوم.

همچون عبادت كنندگان به بهترين وجه عبادتت كنم. همچون توبه كنندگان توبه كنم. مانند با اخلاصان دعوت

تو را پاسخ گويم. همانند درستكاران يقين و اطمينان به تو داشته باشم.

خدايا، طعم محبتت را به من بچشان. كارى كن از تو بترسم و پرهيزكار باشم. به دستورت عمل كرده،

اطاعتت كنم. مرا از خشمت در امان نگه دار. به سوى هر خير و خوبى، راهى پيش رويم بگذار. نگذار شيطان

و حاكمان ستمگر بر من مسلّط شوند. شر آنان را از ما كوتاه كن. خدايا، كارى كن هنگام مرگ، آمادگى داشته

باشم. پيش از مرگ، كارهاى خير كنم تا ذخيره آخرتم و همنشينم در وحشت تنهايى و قبر باشد.

اى ولى نعمت من، خطايم را ببخش، از لغزشم درگذر. گناهم را ببخش. گرفتارى ام را برطرف كن. آتش

وجودم را با اجابت دعا سرد و خنك كن. حاجتم را برآور. فقرم را با بى نيازيت برطرف كن. در دنيا و آخرتم

كمكم كن. بسيار كمكم كن. در دنيا كه غريبم، بر من رحم كن، هنگام مرگ كه ناتوانم بر من ترحّم نما. در قبر

كه بيمناكم و در طبقات آسمان ها كه تنهايم، با من مهربان باش.

وقتى از من بازخواست مى كنى، خود به من بياموز چگونه پاسخت گويم. خطايم را بپوشان. به سبب لغزشم

مرا بازخواست مكن. قبرم را پاك و پاكيزه كن. زندگى در آن دنيا را اوّل خوشى و راحتى ام قرار بده.

اى خدايى كه دوست شفيق (دلسوز) منى، سَرْوَر همراه منى، در تمام اوقات مونس منى و مرا از تنگناها

نجات مى دهى.

اى كه به فرياد ما مى رسى و گرفتارى گرفتاران را برطرف مى كنى. اى كه توبه كنندگان را دوست دارى.

اى نور چشم عبادت كنندگان. اى يار اوليا و متقيّان، اى مونس بيمناكان و كسانى كه مى ترسند، اى مالك

روز جزا، اى پروردگار جهانيان، اى معبود اوّلين و آخرين، به ريسمان تو چنگ زدم و به تو اطمينان دارم و بر تو

توكل كردم.

به سوى تو توبه و انابه كردم و از تو يارى مى خواهم و به تو متوسل شدم و به سوى تو گريختم. بر

محمّد و خاندانش درود بفرست و مرا از شمار كسانى قرار بده كه به آنان خيرو خوبى دادى. مرا از جمله

كسانى كه هدايت كردى، قرار بده.

مرا از جمله كسانى قرار بده كه عافيت و تندرستى به آنان بخشيدى. مرا از شمار كسانى قرار بده كه

پشتيبانشان بودى. مرا از شر قضا و قدر حفظ كن. قضا و قدر به دست توست; كسى نمى تواند به ضرر تو

حكمى كند. كسى يا چيزى نمى تواند مانع بخششت بشود. اگر كسى را هدايت كنى، شخصى نمى تواند

او را گمراه كند. اگر از كسى حمايت كنى، ذليل و خوار نمى گردد. اگر دشمن كسى باشى، شخصى نمى

تواند بدو كمك كند.

از خشم تو جز خودت، پناه و پناهگاهى نداريم. كارم را به تو واگذار كردم. از هر نيك و كار خوب نصيبى

به من بده. از هر گناه مرا به سلامت بدار. اى كه شنونده هر صدايى هستى، اى كه پس از مرگ آدميان

آنان را زنده مى كنى، اى كه نمى ترسى وقت و فرصت را از دست بدهى، بر محمّد و آلش درود بفرست.

رزق و روزى خوبى به من بده، كه در طلب آن ناتوانم. خواهش مرا بپذير. مرا از روزيت محروم مكن. دعايم

را اجابت كن. خواسته ام را برآور. مگذار سرگشته و حيران بمانم.

حال كه ولايت دارم و دوستدار اهل بيتم، شفيع من باش. به حقّ محمّد(صلى الله عليه وآله)كه پيامبر توست،

به تو متوسل مى شوم، هموكه برگزيده و دوست خاص و خالص توست، نيز رسول توست كه مژده و بيم

(وعده بهشت و جهنم) مى دهد و پاك و پاكيزه است. نيز به حق برادرش به تو متوسل مى شوم، يعنى

اميرمؤمنان كه مؤمنان را به بهشت و نعمت هاى آن راهنمايى مى كند، نيز به حق فاطمه زهرا كه گرامى

و پاك است، هم چنين ذريه آنان كه امامانى پاك و نيكوكارند. درود خدا بر تمامى آنان!

خدايا ! رزق بسيار به من بده، و تو بهترين روزى دهنده اى. به واسطه پيامبر و امامان به تو متوسل شدم

و تو را نيز واسطه توسل به خودت قرار دادم. اى نيكوكار، اى مهربان، اى بخشنده، يا الله، يا الله، اى خداى

عظيم و والا، اى صاحب آسمان ها، هر كسى را بخواهى، بى حساب روزى مى دهى. خدايا، بر محمّد و آلش

رحمت بفرست و ما را بيامرز و از آتش نجات بده و عاقبتمان را ختم به خير كن، كه بر هر چيز قادرى. امين

يا رب العالمين.

 

 

منبع : بحارالانوار ج 92 ص 444